دود جنگ با ایران به چشم شما می رود

دیپلماسی ایرانی: زمزمه‌های جنگ در منطقه بسیار بالا گرفته است. از یک سو غرب ایران را تهدید می‌کند که اگر برنامه‌های هسته‌ای‌اش را متوقف نکند به سوی استفاده از گزینه نظامی حرکت خواهند کرد و در مقابل ایران نیز پاسخ می‌دهد که در برابر هر گونه تهدیدی پاسخی کوبنده خواهد داد. از این طرف غرب صحبت از تحریم می‌کند و پناه بردن به قوه ایذایی برای فشار به ایران و از آن طرف ایران صحبت از توانایی‌هایش برای دفع هر گونه قوه ایذایی آنها می‌زند. در عین حال کشورهای عربی نیز یا سکوت مطلق اختیار کرده‌اند یا این که با این توهم که حمله به ایران باعث تضعیف ایران می‌شود، به نحوی غرب را برای انجام حمله نظامی تحریک می‌کنند. فارغ از این که به این نکته توجه نمی‌کنند که نتایج منفی و سلبی حمله نظامی به ایران قبل از هر کسی متوجه خودشان خواهد بود.

روزنامه القدس العربی، چاپ لندن در یادداشتی به این موضوع پرداخته و می‌نویسد: چه کسی می‌تواند شهروندان عربی به ویژه منطقه خلیج فارس را قانع کند که حمله نظامی به ایران ثمرات بسیاری برای آنها خواهد داشت و آنها را به دروازه‌های بهشت می‌رساند. شکی نیست که تفسیر این تلاش‌ها و فشارهای بی‌امان برای تشدید تنش در رابطه با ایران این است که عده‌ای می‌خواهند به دور از انقلاب‌های عربی جنگ تازه‌ای را نیز در این منطقه ملتهب رقم بزنند.  

نویسنده این یادداشت در این باره می‌نویسد: اما هدف از این کار چیست؟ حقیقت این است که ایالات متحده امریکا و اسرائیل و تمامی نظام‌های استبدادی هم‌پیمان با آنها در منطقه به ویژه حوزه خلیج فارس در حال حاضر در بدترین وضعیت ممکن قرار گرفته‌اند. به ویژه پس از سقوط حسنی مبارک مخلوع که به محور جریان اعتدال در منطقه عربی معروف بود. از سویی حکومت پادشاهی ملک عبدالله بن الحسین نیز بر روی شن روان روزگار می‌گذراند و عربستان سعودی نیز به دلیل اتخاذ سیاست‌های کاملا متناقض با تحولات عربی در وضعیت بسیار بدی به سر می‌برد. همه این مسائل باعث شده است تا آنها خود را در منطقه تنها ببینند و نسبت به اوضاع آن به شدت احساس نگرانی کنند. به ویژه افکار عمومی اسرائیل از وضعیت فعلی منطقه بیش از همه نگران هستند.

در ادامه این یادداشت آمده است: ایالات متحده امریکا و هم‌پیمانانش برایشان مهم نیست که به هر قیمتی شده از دشمن دیرینه و ثابت قدمشان، ایران خلاص شوند و برای همین اهمیتی نمی‌دهند که منطقه ملتهب شود، آن‌چه آنها را نگران می‌کند تهدیدی است که متوجه مصالحشان در منطقه می‌شود و همچنین حملاتی که احتمال دارد باعث ویرانی تاسیسات عمرانی‌ای شود که به آنها سود می‌رساند مثل تاسیسات نفتی و ثروت‌های انباشته شده استراتژی که می‌تواند در پی این حملات خسارت‌های سنگینی را متحمل آنان کند. در غیر این صورت برایشان مهم نیست اگر همه منطقه در آتش بسوزد. بنابر این از این حادثه هیچ کس جز ملت‌های عرب منطقه خلیج فارس ضرر نمی‌بینند و این آنها هستند که باید تاوان ندانم‌کاری‌های حاکمان سوداگراشان را بدهند.

نویسنده این یادداشت ضمن دوست دانستن ایران حتی به رغم شعارهایی که مبنی بر احیای امپراطوری کهن ایرانی در منطقه سر داده شده است، می‌نویسد: تهدید اصلی که متوجه ما است از سوی ایران نیست بلکه از سوی اسرائیل است. حتی اگر ایران بخواهد امپراطوری صفوی که ادعایی ادعای احیایش را می‌کنند، پی بگیرد، در نهایت دوست مسلمان ما خواهد بود. در حالی که اسرائیل دشمن ذاتی ما است و در صف مبارزه با ایران به طور مقطعی در کنار اعراب خواهد ایستاد و سپس علیه خود ما بر خواهد خواست. حتی اگر بگوییم ایران تهدیدی منطقه‌ای محسوب می‌شود باز هم نمی‌توانیم مردم عرب را از ایران بترسانیم و دائما هشدار دهیم که نفوذ ایران خطرناک است. نباید اوضاع را به گونه‌ای اداره کنیم که دشمنان تاریخی ما بهره‌برداری کرده و علیه ما دسیسه بچینند.

نویسنده این یادداشت در پایان می‌نویسد: بازنده نهایی در میدان نبرد احتمالی غرب با ایران نه اسرائیل، نه امریکا یا کشورهای غربی بلکه کشورهای مسلمان و عربی هستند که متوجه نیستند هر گونه جنگ‌افروزی علیه ایران قبل از همه آنها را ویران می‌کند. در چنین وضعیتی آیا عاقلانه است که کشورهای عربی هم‌صدا با امریکا و سوداگری‌هایش بر طبل جنگ با ایران بکوبند؟