عراق از آن ایران شد، کاری کنید

عبدالرحمن راشد، سردبیر مصری روزنامه الشرق الاوسط در سرمقاله روز شنبه 17 دسامبر این روزنامه نوشته است: کاخ سفید از مهمانش نوری مالکی به شدت دفاع کرده و روی کار آمدن وی به قدرت را نتیجه دموکراسی جدید عراق دانسته است. وی قاطعانه انتقادهایی که به مالکی می‌شود مبنی بر این که او از تهران دستور می‌گیرد را رد کرد و او را فردی مدبر دانست که بر اساس مصالح کشورش و مطابق با استقلال آن تصمیم می‌گیرد.

سردبیر روزنامه الشرق الاوسط آن‌گاه برای رد اظهارات باراک اوباما در دفاع از نوری مالکی اظهارات نسنجیده و صرفا طایفه‌ای صالح المطلک، معاون نخست‌وزیر عراق، فردی که تنها برای راضی کردن فهرست العراقیه، به سمت معاونت نخست‌وزیری انتخاب شد و مشمول قانون بعثی‌زدایی است و همچنان روابط بسیار نزدیکی با بعثی‌ها از جمله رغد صدام حسین دارد را دستاویز قرار داده و مدعی می‌شود: واشنگتن خودش به چیزی که درباره مالکی می‌گوید اعتقاد ندارد. همان طور که صالح المطلک، معاون مالکی توصیف کرده است، او دیکتاتور مطلق عراق است. مطلک از نفوذ حقیقی ایران در عراق به خوبی آگاه است اگر چه حضور ایران در عراق نظامی نیست و به شکل‌های مختلف دیگری صورت گرفته است.

این در حالی است که در دوران مالکی هیچ گونه نشانه‌ای دال بر این که عراق وارد فضای دیکتاتوری شده باشد، وجود ندارد و صالح المطلک در حالی مدعی می‌شود، نوری مالکی دیکتاتور مطلق عراق است که خود سابقه طولانی در زندگی و حضور در دستگاه استبدادی بزرگترین دیکتاتور قرن، صدام حسین را دارد و خوب می‌داند، معنای دیکتاتوری چیست. مطلک خوب می‌داند که اظهار نظری که درباره مالکی کرده را اگر یک صدم آن را درباره صدام حسین که سینه چاک اوست، انجام داده بود اکنون چه سرنوشتی در انتظارش می‌بود.

راشد سپس استقبال اوباما از مالکی را به دلیل فضای انتخاباتی امریکا توصیف می‌کند و می‌نویسد: باراک اوباما به این دلیل از مالکی استقبال کرد که می‌خواهد از گرفتار شدن بیشتر در امور خاورمیانه ملتهب به دلیل انقلاب‌ها، درگیری‌ها و بحث و جدل‌هایش بر سر صلح اجتناب کند. چرا که می‌خواهد در انتخابات ریاست جمهوری امریکا پیروز شود و اتفاقا شانسش برای پیروزی هم بسیار زیاد است چرا که توانسته تا اندازه‌ای اقتصاد امریکا را بهبود ببخشد و درگیر جنگی که اوضاعش را بحرانی کند نیز نشده است. به همین دلیل است که به رغم فشارهایی که به او وارد می‌شد دستور به خروج نیروهای امریکایی از عراق داد. از سویی محاصره ایران نیز روند صعودی به خود گرفته است چرا که ایران فاصله چندانی برای رسیدن به یک قدرت هسته‌ای منطقه‌ای ندارد و نظام اسد نیز در آستانه سرنگونی است و به همین دلیل منطقه خلیج فارس نیازمند تولیدات نفتی برای کاهش تولید احتمالی بازار انرژی است.

وی سپس می‌نویسد: تحولات منطقه متوقف نمی‌شود چرا که حالا که اوباما، نظامی و سیاسی از بازی جاری در منطقه خارج شده، تشدید تنش‌ها در منطقه نیز افزایش خواهد یافت. ایرانی‌ها بیشترین تمایل را برای پر کردن خلاء نبود امریکایی‌ها در منطقه به ویژه در عراق دارند. همین که حکومت مالکی می‌گوید که برای تامین برق عراق قراردادهایی به ارزش یک میلیارد و دویست میلیون دلار با ایران و چین امضا کرده نشان می‌دهد که ایران تا چه اندازه در عراق نفوذ کرده است. همچنین اخیرا روزنامه واشنگتن پست گزارش داده است که یکی از روحانیون بارز ایرانی به زودی در نجف اقامت می‌گیزند تا ارتباط عراق با ایران بیش از پیش نزدیک شود. حتی اخباری وجود دارد که می‌گوید که حکومت مالکی همکاری‌های نفتی نزدیکی را با سوریه انجام داده است تا دمشق بتواند فشارهای خارجی را مهار کند.

عبدالرحمن راشد در پایان می‌نویسد: ایران با قدرت به این سمت می‌رود که نفوذ خود را بر عراق کامل کند، حتی پیش‌بینی می‌شود که ایران از خاک عراق برای دور زدن تحریم‌ها استفاده کند و حتی مصالح غرب در منطقه به ویژه در خلیج فارس را به چالش بکشد. از این رو می‌توان گفت که عراقی که از خروج نیروهای امریکایی از خاکش مسرور است باید شاهد کش‌مکش‌ خارجی‌ها در خاکش در دوره‌های آتی باشد.