زهر چشم گرفتن از بریتانیا
شاید اگر تنگناها و معذوریت های سیاسی و بین المللی ایران به شدت و حدت امروز نبود، جوانان انقلابی تهران با الهام از حرکت های اسلامی در مصر، انقلاب دیگری برپا می کردند و به این راحتی دست از سفارت و باغ انگلیسی قلهک نمی شستند.
دیپلماسی ایرانی: روز سه شنبه شهر تهران شاهد خروش و خشم صدها جوان بسیجی و انقلابی بود که در اعتراض به سیاست های ضد ایرانی آشکار انگلیسی ها در هفته های اخیر در مقابل سفارت این کشور و باغ مناقشه برانگیز قلهک تجمع کردند و حتی به داخل این مراکز ریختند و ضمن پایین کشیدن پرچم بریتانیا و برافراشتن پرچم ایران، زهر چشمی از دولت این کشور گرفتند تا از این پس با آسودگی و فراغت پیشین در فکر فتنه انگیزی و اقدام های ضد ایرانی نباشد.
از روز سه شنبه وزارت خارجه و پارلمان بریتانیا واکنش های تندی به ماجرای حمله به سفارتخانه شان در تهران نشان داده و تهدید کرده اند که این عمل را بی پاسخ نخواهد گذاشت. اما آنچه واضح است اینکه به احتمال قریب به یقین، پیام ها و معناهایی که در پس تجمع اعتراضی دیروز نهفته است از سوی انگلیسی ها درک شده و از این پس با پیش چشم داشتن چنین واکنشی، به آینده مناسبات و رفتارهای خود با تهران نظر خواهند داشت.
در هفته های اخیر موج مخالفت با امریکا و انگلیس از سوی حاکمیت ایران رنگ و بوی دیگری به خود گرفته است. با پالس های نظامی و تهدیدکننده ای که اسرائیل و برخی تندروها در امریکا روانه تهران کردند و سپس کوشیدند برخی حوادث رخ داده در تهران از جمله انفجار بیدگنه را به خود نسبت دهند و تهران را از فرجام راهی که برگزیده بترسانند، بسیاری منتظر بودند تا علاوه بر پاسخ های کوبنده ای که از جانب برخی فرماندهان نظامی کشور و سپس مجلسی ها ارائه شد، قسم دیگری از عکس العمل های ایران را نیز شاهد باشند و بدین طریق برآورد کامل‌تری از جنس واکنش های تهران در برابر تهدیدهای غرب به دست بیاورند.
جوانان انقلابی تهران که قریب سه سال است پس از حوادث انتخابات سال 88 به فتنه انگیزی و شرارت های بریتانیا و امریکا در ایران تاخته اند و آنها را مسبب بسیاری از تنش ها و حوادث سیاسی در مملکت می دانند، از آن زمان تاکنون به عنوان نیروها و پشتوانه هایی درنظر گرفته می شوند که همواره آمادگی خود را برای دفاع از کیان انقلاب و نظام اسلامی اعلام کرده و در وقایع مخاطره آمیز و تهدیدزا حضوری پررنگ و موثر داشته اند. این بار به درستی این تشخیص داده شده است که تهدیدها درحال حاضر در کانون هایی در خارج از کشور متمرکز است و در راس آنها بریتانیا و امریکا قرار دارند. البته چندی پیش تجمعی نیز در برابر سفارت عربستان - به بهانه سرکوب تظاهرات در بحرین – انجام شد که بازهم نشان از درک تهدیدی داشت که از جانب برخی دول عربی علیه ایران طراحی شده است. فتنه انگیزی و مکر عرب ها علیه جمهوری اسلامی به خصوص پس از سناریویی که در امریکا طراحی شد و تهران را به حمایت از تروریسم متهم کرد، شدیدتر از قبل شده و آنها به وضوح درحال دسیسه چینی های منطقه ای علیه ایران هستند. روی همین اصل و عموما در چنین مقاطعی، نیروهای بسیجی و آماده باش نظام با حضور در برابر سفارتخانه هایی که بوی توطئه و شرارت از آنها به مشام می رسد، این پیام را به ایشان فرستاده اند که فهم و درک لازم از اقدام ها و نیات آنها وجود دارد و چنین تجمعات و اتفاقاتی نوعی هشدار و پیام روشن به آنها قلمداد می شود.
حالا در زمانی که انگلیس در خط مقدم تحریم ها و تهدیدهای اقتصادی و سیاسی تازه علیه تهران قرار گرفته است، می توان گفت حضور اعتراضی و خروش انقلابی طیف های همیشه در صحنه، نه تنها عجیب و غیرمنتظره نیست بلکه انگلیس می بایست پیش بینی چنین واکنش های حداقلی را از این طیف انقلابی صورت می داد و درواقع فکر چنین روزی را می کرد که تهران هم راه هایی برای گرفتن زهرچشم از طرف مقابل دارد.
تجمع اعتراض آمیز در مقابل سفارت بریتانیا و باغ قلهک پیام روشنی به سایر اروپایی ها نیز محسوب می شود که قرار است هم‌صدا با بریتانیا و امریکا، تحریم های اقتصادی تازه ای علیه تهران درنظر بگیرند. این اتفاق آن هم در وضعیتی که خاورمیانه آبستن حوادث مشابه و پرشور انقلابی و اعتراضی است، می تواند ملهم از خروش و خشم جوانان مصری باشد که چندی پیش به سفارت اسرائیل در قاهره یورش بردند و ترس و دلهره را به جان صهیونیست ها انداختند. شاید پس از گسترش انقلاب های خاورمیانه، دیگر وقوع چنین صحنه هایی در منطقه چندان عجیب هم نباشد؛ به خصوص که مناقشه و تهدیدهای متقابل همواره میان ایران و غرب ردوبدل شده و به اشکال مختلف متبلور و متجلی شده است. در زمانه انقلاب های خاورمیانه ای شکل این تبلور و تجلی، عمدتا به صورت حرکت های خیابانی و تجمعات اعتراضی و حتی حمله به سفارتخانه هاست. ضمن اینکه بی شک تهران با این حرکت می تواند الهام بخش جوانان انقلابی برخی کشورهای منطقه نیز باشد که در آنها جریان های ضد غرب با وقوع انقلاب ها قوت گرفته و شاید با مشاهده خروش بسیجیان ایرانی، دست به اقدام های مشابه بزنند و از تهران عقب نمانند.
باید دید بریتانیا که اعلام کرده پیام و خط و نشان دیروز را دریافت کرده و گفته این حرکت را بی پاسخ نمی گذارد، ترجیح می دهد گفتمان خشونت آمیز موجود میان لندن و تهران را همین جا تغییر دهد و به سمت دیپلماسی و گفتگو بکشاند یا اینکه همچنان تقابل و تحریم و تنگ کردن حلقه فشار را – به قیمت وقوع چنین اعتراضاتی – ترجیح می دهد؟
از روز سه شنبه وزارت خارجه و پارلمان بریتانیا واکنش های تندی به ماجرای حمله به سفارتخانه شان در تهران نشان داده و تهدید کرده اند که این عمل را بی پاسخ نخواهد گذاشت. اما آنچه واضح است اینکه به احتمال قریب به یقین، پیام ها و معناهایی که در پس تجمع اعتراضی دیروز نهفته است از سوی انگلیسی ها درک شده و از این پس با پیش چشم داشتن چنین واکنشی، به آینده مناسبات و رفتارهای خود با تهران نظر خواهند داشت.
در هفته های اخیر موج مخالفت با امریکا و انگلیس از سوی حاکمیت ایران رنگ و بوی دیگری به خود گرفته است. با پالس های نظامی و تهدیدکننده ای که اسرائیل و برخی تندروها در امریکا روانه تهران کردند و سپس کوشیدند برخی حوادث رخ داده در تهران از جمله انفجار بیدگنه را به خود نسبت دهند و تهران را از فرجام راهی که برگزیده بترسانند، بسیاری منتظر بودند تا علاوه بر پاسخ های کوبنده ای که از جانب برخی فرماندهان نظامی کشور و سپس مجلسی ها ارائه شد، قسم دیگری از عکس العمل های ایران را نیز شاهد باشند و بدین طریق برآورد کامل‌تری از جنس واکنش های تهران در برابر تهدیدهای غرب به دست بیاورند.
جوانان انقلابی تهران که قریب سه سال است پس از حوادث انتخابات سال 88 به فتنه انگیزی و شرارت های بریتانیا و امریکا در ایران تاخته اند و آنها را مسبب بسیاری از تنش ها و حوادث سیاسی در مملکت می دانند، از آن زمان تاکنون به عنوان نیروها و پشتوانه هایی درنظر گرفته می شوند که همواره آمادگی خود را برای دفاع از کیان انقلاب و نظام اسلامی اعلام کرده و در وقایع مخاطره آمیز و تهدیدزا حضوری پررنگ و موثر داشته اند. این بار به درستی این تشخیص داده شده است که تهدیدها درحال حاضر در کانون هایی در خارج از کشور متمرکز است و در راس آنها بریتانیا و امریکا قرار دارند. البته چندی پیش تجمعی نیز در برابر سفارت عربستان - به بهانه سرکوب تظاهرات در بحرین – انجام شد که بازهم نشان از درک تهدیدی داشت که از جانب برخی دول عربی علیه ایران طراحی شده است. فتنه انگیزی و مکر عرب ها علیه جمهوری اسلامی به خصوص پس از سناریویی که در امریکا طراحی شد و تهران را به حمایت از تروریسم متهم کرد، شدیدتر از قبل شده و آنها به وضوح درحال دسیسه چینی های منطقه ای علیه ایران هستند. روی همین اصل و عموما در چنین مقاطعی، نیروهای بسیجی و آماده باش نظام با حضور در برابر سفارتخانه هایی که بوی توطئه و شرارت از آنها به مشام می رسد، این پیام را به ایشان فرستاده اند که فهم و درک لازم از اقدام ها و نیات آنها وجود دارد و چنین تجمعات و اتفاقاتی نوعی هشدار و پیام روشن به آنها قلمداد می شود.
حالا در زمانی که انگلیس در خط مقدم تحریم ها و تهدیدهای اقتصادی و سیاسی تازه علیه تهران قرار گرفته است، می توان گفت حضور اعتراضی و خروش انقلابی طیف های همیشه در صحنه، نه تنها عجیب و غیرمنتظره نیست بلکه انگلیس می بایست پیش بینی چنین واکنش های حداقلی را از این طیف انقلابی صورت می داد و درواقع فکر چنین روزی را می کرد که تهران هم راه هایی برای گرفتن زهرچشم از طرف مقابل دارد.
تجمع اعتراض آمیز در مقابل سفارت بریتانیا و باغ قلهک پیام روشنی به سایر اروپایی ها نیز محسوب می شود که قرار است هم‌صدا با بریتانیا و امریکا، تحریم های اقتصادی تازه ای علیه تهران درنظر بگیرند. این اتفاق آن هم در وضعیتی که خاورمیانه آبستن حوادث مشابه و پرشور انقلابی و اعتراضی است، می تواند ملهم از خروش و خشم جوانان مصری باشد که چندی پیش به سفارت اسرائیل در قاهره یورش بردند و ترس و دلهره را به جان صهیونیست ها انداختند. شاید پس از گسترش انقلاب های خاورمیانه، دیگر وقوع چنین صحنه هایی در منطقه چندان عجیب هم نباشد؛ به خصوص که مناقشه و تهدیدهای متقابل همواره میان ایران و غرب ردوبدل شده و به اشکال مختلف متبلور و متجلی شده است. در زمانه انقلاب های خاورمیانه ای شکل این تبلور و تجلی، عمدتا به صورت حرکت های خیابانی و تجمعات اعتراضی و حتی حمله به سفارتخانه هاست. ضمن اینکه بی شک تهران با این حرکت می تواند الهام بخش جوانان انقلابی برخی کشورهای منطقه نیز باشد که در آنها جریان های ضد غرب با وقوع انقلاب ها قوت گرفته و شاید با مشاهده خروش بسیجیان ایرانی، دست به اقدام های مشابه بزنند و از تهران عقب نمانند.
باید دید بریتانیا که اعلام کرده پیام و خط و نشان دیروز را دریافت کرده و گفته این حرکت را بی پاسخ نمی گذارد، ترجیح می دهد گفتمان خشونت آمیز موجود میان لندن و تهران را همین جا تغییر دهد و به سمت دیپلماسی و گفتگو بکشاند یا اینکه همچنان تقابل و تحریم و تنگ کردن حلقه فشار را – به قیمت وقوع چنین اعتراضاتی – ترجیح می دهد؟
نظر شما :