مجله هفته/ نگاه خریدارانه به مطبوعات

«خدا سایه خانم کلینتون را کم نکند!» عنوان سرمقاله روز شنبه روزنامه کیهان به قلم حسین شریعتمداری درباره اظهارات هفته پیش هیلاری کلینتون درباره ایران است که در آن آمده: خانم هیلاری کلینتون، چنانکه گویی با هووی خود «خانم مونیکا» جرّ و بحث کرده و برای او خط و نشان می کشد در اظهاراتی سخیف و احمقانه می گوید اگر معترضان در ایران نیز مانند مردم لیبی از آمریکا درخواست کمک کنند، دولت آمریکا به کمک آنان می شتابد! این تهدیدهای ناشیانه در حالی است که اولا مردم لیبی با دخالت ناتو در انقلاب اسلامی آنان به شدت مخالف بودند. ثانیا آمریکا، انگلیس، فرانسه، ایتالیا و اسرائیل را حامیان اصلی سرهنگ قذافی می دانستند و در تظاهرات پیوسته خود بیشترین اعتراض ها را علیه این چند کشور غربی که مهره های اصلی «ناتو» هستند، سرداده بودند و نهایتا نیز علی رغم تلاش گسترده آمریکا و متحدانش با صراحت اعلام کردند که خواستار برپایی یک نظام اسلامی در کشورشان هستند. ثالثا؛ خانم کلینتون فراموش کرده است که مردم مسلمان ایران با چه قدرت و اقتداری گروهک های تروریستی مسلح را به زباله دان تاریخ فرستادند. بنابراین اگر نگاه کلینتون به مردم ایران است که مردم ایران در جریان فتنه 88، حماسه 9 دی و حضور همه ساله 22 بهمن و اخیراً در استقبال بی نظیر و مثال زدنی از رهبر معظم انقلاب در سفر ایشان به کرمانشاه که در سراسر ایران اسلامی تکرارشدنی است و... نفرت و انزجار عمیق خود از آمریکا و متحدانش را به نمایش گذارده اند و اما، چنانچه منظور کلینتون، اصحاب اندک و کم شمار فتنه 88 است که باید گفت؛ «موز را زور و قوتی گر بود کمر خویش راست می فرمود»!

ایران از دولت امریکا شکایت کند

روزنامه قدس روز شنبه در مطلبی با عنوان «آمریکا؛ اعتراف به تروریسم دولتی» به قلم غلامرضا قلندریان به سردرگمی دولتمردان کاخ سفید در چگونگی برخورد با ایران و سپاه قدس اشاره کرده و نوشته است: پیشنهاد ترور مقام های سپاه، اثبات گر ادله ایران در مورد تروریسم دولتی آمریکاست. با این طرح از سوی سیاستمداران و چهره های شاخص نظامی در واشنگتن، مشخص گردید کاخ سفید مظهر تروریسم دولتی است. به گواه تاریخ، آمریکا حامی تروریست هایی بود که برای سرنگونی انقلاب اسلامی دست به مبارزه مسلحانه زدند و از حمایت کاخ سفید نیز برخوردار بودند. از جمله در یک حادثه، 72 نفر از نخبگان علمی و سیاسی و مسئولان بلند پایه کشور و در حادثه ای دیگر، رئیس جمهور و نخست وزیر کشورمان را به شهادت رساندند. 18000 قربانی ترور در ایران را می توان به عنوان مصداق تروریسم دولتی از سوی مقام های آمریکایی قلمداد کرد.

به نظر می رسد جمهوری اسلامی می باید از طریق نهادهای قانونی، ضمن شکایت، به سازمان های بین المللی اقامه دعوا کند. طرح مجلس شورای اسلامی در تیرماه سال جاری مبنی بر تعقیب 26 مقام آمریکایی ناقض حقوق بشر، اقدامی در خور تحسین است، ولی پیگیری های جدی تر می تواند دولتمردان آمریکایی را نسبت به عواقب این رفتارها آگاه نماید. از سوی دیگر، باید به این واقعیت اذعان نمود که جمهوری اسلامی تاکنون در معرض انواع راهبردهای برخورد از سوی دشمنان بویژه آمریکا قرار گرفته است، ولی مردم آگاه، ولایت مدار و شهیدپرور که همواره در مسیر حمایت از نظام اسلامی بالاترین هزینه ها را پذیرفته اند، با این تهدیدها مرعوب نخواهند شد، بلکه این پیشنهاد را می توان نتیجه بی اطلاعی آمریکا از ظرفیت های درون جامعه اسلامی در پشتیبانی از انقلاب اسلامی، ارزیابی کرد.

پایان راهکار نظامی غرب در جهان اسلام

روزنامه کیهان در سرمقاله روز یکشنبه اش با عنوان «پایان عملیات نظامی غرب در جهان اسلام» از پایان نظامی گری غرب در منطقه گفته و نوشته است: آمریکا پس از حدود هشت سال اشغال نظامی و اطلاعاتی عراق و بعد از آن که نتوانسته است توافق مسئولان این کشور را برای اعطای مصونیت قضایی - کاپیتولاسیون- برای 20 هزار نظامی بدست آورد، رسما اعلام کرد که - براساس توافق نامه سال 2007 واشنگتن- بغداد- تا پایان سال جاری مسیحی، همه نیروهای نظامی خود را از عراق خارج می کند. رئیس جمهور آمریکا همزمان اعلام کرد که به زودی نظامیان این کشور از افغانستان نیز خارج می شوند.

سعدالله زارعی می افزاید: با وجود آنکه مصر در آغاز راه تحولات قرار دارد اما قطعا اگر جنگی علیه حزب الله دربگیرد، در کنار مقاومت لبنان خواهد بود کما این که در تونس و لیبی هم همین چرخش به وجود آمده است و مردم یمن، اردن، عراق و بسیاری دیگر از کشورهای اسلامی تماشاچی باقی نخواهند ماند بنابراین، وقتی در شرایط انفعال و سرسپردگی جهان اسلام سرنوشت هر پنج جنگ گذشته به ضرر غرب و به نفع مقاومت اسلامی رقم خورده است به آسانی می توان نتیجه گرفت که در شرایط حاکمیت انقلاب ها بر جهان اسلام غرب به خود اجازه فکر کردن به تهدید نظامی واقعی ندهد و حرف زدن از این که «همه گزینه ها روی میز است» مسخره تر از همیشه است.

این روزنامه می نویسد: همین روزها آمریکایی ها در ذیل سناریو «منصور ارباب سیر» از وجود همه گزینه ها روی میز اوباما علیه ایران حرف زدند اما هم زمان با این تبلیغات اوباما و سوزان رایس از مذاکره با ایران هم حرف زدند و دو هفته بعد وزیر خارجه آمریکا در مصاحبه با شبکه فارسی بی بی سی گفت «آمریکا آماده گفتگو با ایران است». بنابراین کاملا واضح است که توسل به «جنگ» نه فقط درباره ایران بلکه حتی درباره کوچکترین نقطه جهان اسلام نیز از بین رفته و فقط سخن گفتن از آن باقی مانده که هدف از آن هم تاثیرگذاشتن بر روی اراده مسئولانی است که ضعف تحلیل داشته و یا اراده ضعیفی دارند.

فاصله‌ها را کم کنیم                                                                               

«فاصله‌ها را کم کنیم» عنوان سرمقاله روز یکشنبه روزنامه ابتکار به قلم غلامرضا کمالی‌پناه است که در آن به نقد مواضع و گفته های بعضی از حامیان رهبری می پردازد و می نویسد: اگر اینان به‌واقع دوستداران ولی فقیه و خواهان تحکیم رابطه مردم و رهبری هستند، ابتدا باید خودخواهی و منفعت‌طلبی‌های شخصی را کنار بگذارند.

از خودشان بپرسند که رهبری را برای خویش می‌خواهند یا خود را برای رهبری؟ دلسوزان نظام اجازه دهند همه سلایقی که قانون اساسی را قبول دارند، خود را زیر چتر ولایت قرار دهند و در جاذبه حداکثری رهبری قرار گیرند. رهبری متعلق به یک گروه یا جریان خاص نیست. او متعلق به همه آحاد جهان اسلام، به‌خصوص تک‌تک ایرانیان است.

ابتکار در ادامه می نویسد: چندی پیش یکی از نمایندگان شاخص مجلس گفته بود که «ما عزت این دنیای خویش را از ولایت فقیه گرفته‌ایم». این درست است، باید از این نماینده محترم و دوستانش پرسید که آیا شما نیز «قدرشناس رهبری» بوده‌اید؟ خداوکیلی این‌همه جنجالی که به پا کرده‌اید و این‌همه کوبندگی و رمندگی پاسخگوی آن‌همه لطفی است که به اعتراف خودتان از «ولی فقیه» دریافت کرده‌اید؟ شما که خود را پرده‌دار حریم حرم نامیده‌اید و برای دیگران هیچ‌گونه اصالت و حقی قائل نیستید، هیچ فکر کرده‌اید باعث پراکندگی «مقیمان درگاه» می‌شوید؟ اصلاً چه اشکالی دارد همگان باشند؟ بی‌گمان مردم خواهان کم شدن فاصله‌ها هستند و هرکس و هرچیزی که میان ملت و رهبری ممکن است «فاصله» ایجاد کند، بهتر است کنار رود.

سرمایه‌داران بی‌خیر

«سرمایه‌داران بی‌خیر» عنوان سرمقاله‌ روز دوشنبه جهان صنعت به قلم موسی منعم است که در آن می‌خوانید: علی عسکری رییس سازمان امور مالیاتی کشور روز گذشته از رسیدگی قوه قضاییه به پرونده فرار مالیاتی گروه آریا خبر داده است. یادآور می‌شود گروه آریا همان گروهی است که از آن پیش از افشای خبر اختلاس به عنوان «قهرمان ملی» یاد می‌شد. «قهرمان ملی»، «کارآفرین» و... عناوینی هستند که هیچ نظارتی روی آنها وجود ندارد، جشنواره‌های خاص با جوایز و عناوین خریدنی در کشور هر روز از این عناوین و القاب تولید می‌کنند، بگذریم از کارآفرینان واقعی و تلاشگران دلسوز صنعت کشور اما عده‌ای هم واقعا با رانت و رابطه به ثروت‌هایی دست یافتند.

این یادداشت می افزاید: در ایران همواره نسبت به ثروت و ثروتمند نگاه مثبتی وجود نداشته است. هرگاه از ثروت و مالیات ثروتمندان سوال می‌شود، بخشی از جامعه فرهیخته به سرعت گارد تهاجمی خود را روی این انتقادات باز کرده و با متهم کردن سوال‌کنندگان به طرز تفکر چپ یا ضدسرمایه‌داری و مالکیت خصوصی هر سوالی را در نطفه خفه می‌کنند. به نظر نمی‌رسد با وضعیت غیرشفاف پرداخت‌های مالیاتی سرمایه‌داران ایرانی، نگاه منفی مردم ایران هم پر بیراه باشد. آنها به سرمایه و سرمایه‌دار نگاه مثبتی ندارند چون هرگز ندیده‌اند، ثروتمندی با افتخار از مالیاتی که به دولت پرداخت کرده است، سخن بگوید.

آمریکا درحال حاضر در شرایط غیرعادی به سر می‌برد

جمهوری اسلامی روز سه شنبه در سرمقاله خود نوشت: تقویت سیستم دفاع موشکی آمریکا در اروپا، ترکیه و جمهوری آذربایجان با هدف دفع هرگونه حمله موشکی احتمالی ایران علیه منافع آمریکا این واقعیت را ثابت می‌کند که جمهوری اسلامی ایران گزینه‌ای در ابعاد عراق یا افغانستان نیست که با راهبرد توخالی "معماری امنیتی جدید" در خلیج فارس بتوان با آن مقابله کرد و اظهارات اخیر خانم هیلاری کلینتون درخصوص تمایل آمریکا به برقراری روابط با ایران، این واقعیت را نمایان می‌کند که آمریکا بیش از آنکه به دنبال لشکرکشی به قصد مقابله با ایران باشد، گزینه‌هایی از قبیل گفت و گو و رفتارهای مسالمت آمیز با ایران را برگزینه‌های دیگر ترجیح می‌دهد.

این روزنامه در ادامه می افزاید: به هم ریختگی اوضاع در برخی از کشورهای عربی که شاهد قیام‌های مردمی هستند، چنان آمریکا را دچار آشفتگی کرده که هرگونه اشتباه در محاسبات سیاسی کاخ سفید ممکن است به قیمت از دست دادن منافع مورد نظر واشنگتن در این کشورها تمام شود، لذا آمریکا درحال حاضر در شرایط غیرعادی به سر می‌برد بطوری که هرگونه تغییر غیرقابل پیش‌بینی در منطقه، محاسبات این کشور را به هم می‌ریزد.

بدین ترتیب از نظر آمریکا اقدام برای عملی کردن طرح مقابله با ایران مردود است، در غیر این صورت دستگاه دیپلماسی آمریکا هرگز به طور رسمی آمادگی گفتگو با جمهوری اسلامی ایران را مطرح نمی‌کرد.

آمانو چه قولی از امریکا گرفته؟

«گزارش به سفارش واشنگتن» عنوان یادداشت روز روزنامه کیهان به قلم مهدی محمدی در روز چهارشنبه است که در آن پیش بینی شده است احتمالا یوکیا آمانو مدیر کل آژانس بین المللی انرژی اتمی قصد دارد در گزارش خود به اجلاس شورای حکام در ماه نوامبر - که روز جمعه منتشر خواهد شد - مجموعه «اسناد مطالعات ادعایی» را درباره ایران منتشر کند.

این روزنامه می نویسد: در هفته های گذشته مجموعه وسیعی از رایزنی ها از جانب طرف های مختلف با انگیزه ها و منافع متفاوت، انجام شده تا از وقوع این افتضاح تاریخی در دبیرخانه آژانس جلوگیری شود. روسیه و چین با نگارش نامه ای به مدیر کل گفته اند که اولا معنا ندارد ادعاهایی علیه ایران منتشر شود بی آنکه پیش تر این ادعاها با ایران در میان گذاشته شده و فرصت دفاع در مقابل آنها فراهم شده باشد. ثانیا روسیه و چین به خوبی می دانند که در صورت انتشار این گزارش همه آنچه که ابتکارهای دیپلماتیک جدید در پرونده هسته ای ایران خوانده می شود از جمله طرح گام به گام روسیه نابود خواهد شد؛ بنابراین مسکو و پکن خواستار آن هستند که دبیرخانه به موازین بی طرفی و مستندبودن گزارش های خود توجه داشته باشد... با وجود همه این مخالفت ها ظاهرا آمانو تصمیم خود را گرفته است و به آبروی آژانس چوب حراج خواهد زد. اکنون که این یادداشت نوشته می شود یوکیا آمانو در آمریکاست. ظاهر قضیه این است که او برای سخنرانی در یک نشست تخصصی مربوط به سازمان ملل به نیویورک رفته ولی در واقع چک کردن آخرین وضعیت و متن نهایی گزارش علیه ایران هدف اصلی سفر اوست. آمانو رفته است تا به اوباما خبر بدهد که امرش را اجابت کرده و بی توجه به اینکه چه بلایی سر آژانس خواهد آمد هر چه در کاخ سفید دستور بفرمایند درون گزارش های آژانس نوشته خواهد شد... ظاهرا آقای آمانو قول گرفته است که یک دور دیگر مدیر کل آژانس خواهد ماند. به یاد بیاوریم که او دفعه قبل هم فقط با یک رای اضافه بر رقیب خود پیروز شد و برای گرفتن همان یک رای -آنگونه که اسناد افشا شده از سوی ویکی لیکس به صراحت نشان می دهد- به آمریکایی ها قول داد همه تصمیمات و اقدامات خود را با آنها چک کند.