مجله هفته/ نگاه خریدارانه به مطبوعات

روزنامه کیهان در یادداشت روز شنبه خود با عنوان "چالش اول حاملان انقلاب" درباره وقایع اخیر لندن می نویسد: چه کسی باور می کرد غول اقتصاد و سیاست آمریکا این بار از سمت مغز (دولت) به زمین بخورد؟ در باور چند تن از ناظران می گنجید پس از آن که رهبر ارشد جمهوری اسلامی اعلام کرد بیداری ملت ها تا قلب اروپا خواهد رفت، جنبش های اجتماعی معترض از یونان به اسپانیا و ایتالیا و ایرلند و سپس به جزیره انگلیس اردوکشی کند یا از تظاهرات 300هزار نفری مهاجران وامانده علیه رژیم اشغالگر در خیابان های تل آویو سردرآورد؟ تا همین یک ماه پیش در مخیله چند نفر می گنجید که 16هزارنیروی پلیس با وجود دستگیری 1500 نفر، در کار سرکوب معترضان لندن عاجز بمانند و آقای نخست وزیر تهدید به آوردن ارتش در خیابان و اعلام حکومت نظامی کند؟ بیخود نبود که دیلی تلگراف نوشت «آبروی دیرینه انگلیس با این اعتراض ها و آشوب ها از بین رفت» و بی دلیل نبود که پلیس و دولت علناً وارد فاز دستگیری کاربران شبکه های اجتماعی نظیر مسنجر بلک بری و تویتر به عنوان متهمان تحریک و سازماندهی اعتراضات شدند و دست به استفاده از گلوله پلاستیکی و جنگی بردند.

باید دید حکومت انگلیس قادر به خفه کردن صدای مردم هست یا نه؟

روزنامه رسالت نیز در سرمقاله روز شنبه 22 مرداد با عنوان "شورش‌های شبانه" به ماجراهای کف خیابانی انگلیس پرداخته و نوشته است:‏ اکنون دولت انگلیس با پدیده‌ ای در کف خیابان روبه‌روست که مجبور است به زودی اعلام کند حرف آنها را حاضر است بشنود . اما کامرون نخست وزیر انگلیس زبان به تهدید و خشونت گشوده و پاسخ آنها را با باتوم به همراه چاشنی ضرب و شتم و حتی گلوله‌ پلاستیکی می‌دهد. باید دید حکومت انگلیس قادر به خفه کردن صدای مردم هست یا نه؟

محمدکاظم انبارلویی می افزاید: معترضین تاکنون نشان داده‌اند نه تنها صدای خود را به گوش حکام مستبد انگلیس رسانده بلکه صدای آنها تا آن سوی دنیا هم شنیده می‌شود. واقعیت‌ها نشان می‌دهد دولت انگلیس با یک جنبش اجتماعی و بحران اجتماعی روبه‌روست اگر توفیق مهار آن را پیدا نکنند این بحران به شکل یک بحران سیاسی خود را نشان خواهد داد. حوادث امروز جهان یکی از عبرت های شگفت انگیز انقلاب اسلامی است. یکی از دعاهای همیشگی مردم ایران در برابر ستم بیگانگان در مساجد، تکایا واجتماعات عظیم سیاسی این است که: " خدایا شر دشمنان اسلام را به خودشان برگردان " این دعاها مانند همه دعاهایی که خداوند بزرگ وعده استجابت آن را داده است نیز مورد استجابت الهی بوده است.

چگونه می شود باور کرد؟

یادداشت صادق زیباکلام هم در روز شنبه و در روزنامه روزگار درباره حوادث شهر لندن خواندنی است. او با انتقاد از نحوه موضع گیری مقام های ایرانی می نویسد: واکنش برخی از مسئولان و مقامات و رسانه های حکومتی ایران به اغتشاشات و ناآرامی های هفته گذشته در انگلستان بیش از آنچه شگفت انگیز و تعجب آور باشد، کمدی- تراژیک است. شگفت انگیز و تعجب آور است از جهت آنکه ایشان باورش نمی شود در قرن بیست و یکم و با بودن این همه ابزار و امکانات ارتباطی از ماهواره و اینترنت گرفته تا مطبوعات، فیس بوک، توئیتر و شبکه های اجتماعی، این همه در در دیدن، درک و تشخیص واقعیت ها، مسوولان ما به خطا بروند و نتوانند بدیهیات و واقعیات مسلم و آشکار را در خصوص حوادث و رویدادهای انگلستان ببینند و به جای آن تصویر، تصورات و ذهنیات خود را جایگزین کنند...ش

او می پرسد: چگونه می شود میان واقعیت و برداشت و روایت مسئولان ما از واقعیت اینقدر فاصله و تفاوت باشد؟ چگونه می شود باور کرد مسئولان از ته دل و واقعا باور کرده باشند حوادث انگلستان به مثابه بن بست تمدن غرب است؟ چگونه می شود باور کرد مسئولی از ته دل خواستار دخالت شورای امنیت و سازمان ملل برای حل و فصل بحران به وجود آمده در انگلستان باشد؟ چگونه ممکن است مسئولی در ایران باور کرده باشد حکومت انگلستان دارد مردمش را سرکوب می کند و خواهان توقف سرکوب شده و به رهبران حکومت در انگلستان توصیه کند سعی کنید با مردم تان گفتگو کنید؟ به حکومت انگلستان بگوید چرا خواسته های معقول مردم و جوانان‌تان را نمی پذیرید و چرا با آنان مذاکره نمی کنید؟

فتنه 88 و وقایع کف خیابانی انگلیس

روزنامه کیهان در یادداشت روز 23 مرداد خود با عنوان "از خیابان های تهران تا خیابان های لندن" به قلم مهدی محمدی به تفاوت ها و تشابه های وقایع خیابانی تهران و لندن اشاره کرده و آورده است: در فتنه 88 بخش بزرگی از آنچه اعتراض نامیده می شد در واقع عملیات روانی و رسانه ای بود که با صحنه گردانی طرف هایی مانند دولت های انگلیس، آمریکا و رژیم صهیونیستی و با هدف بزرگ و دامنه دار نشان دادن ناآرامی ها طراحی و اجرا می شد. کسانی در فضای مجازی کشته می شدند در حالی که در فضای واقعی درون خانه هاشان نشسته بودند. کسانی مورد تجاوز و شکنجه قرار می گرفتند در حالی که اصلا بازداشت نشده بودند. از افرادی قهرمان ساخته می شد که کمترین هنرشان پناه بردن به سفارتخانه های اروپایی در تهران بود. جمعیت های اندک و حاشیه ای تا آنجا بزرگنمایی می شد که فتنه گران خود در محافل خصوصی می گفتند نباید فریب دروغ گویی های بی بی سی را بخورند. اما اکنون مقام های انگلیسی بسیار بعید است بتوانند آنچه را که در خیابان های لندن می گذرد مثلا به گردن عملیات روانی پرس تی وی بیندازند! رسانه در لندن از کف خیابان جامانده است و تلاش می کند آن را به نحوی رفوکاری کند اما در تهران در حالی که در خیابان خبری نبود بی بی سی کار خود را می کرد و به ضرب تصاویر آرشیوی و مخلوط کردن تصاویر تجمعات طرفداران نظام با میتینگ ها خنک اهل فتنه هم که شده، اصرار داشت بگوید در ایران خبری است.

بازی ترکیه در سوریه

سرمقاله روز یکشنبه روزنامه آفرینش با عنوان "بازی ترکیه در سوریه" به انتقاد از سیاست خارجی ترکیه در قبال سوریه اختصاص دارد. این روزنامه می نویسد: در ماه های اخیر ترکیه عملا در جبهه غرب برای افزایش فشار همه جانبه اقتصادی سیاسی و نظامی قرار گرفته است در این بین هر چند در ایران برخی انتظار داشتند که ترکیه عملا در جبهه اصلی مخالفان اسد قرار نگیرد اما بازی سیاست خارجی ترکیه در جستجوی منافع ملی و همچنین پیوند اسلام گرایان ترکیه با اروپا و امریکا وضعیت را به گونه ای پیش برده است که از یک سو ما شاهد اظهارات تند مقامات ترکیه ای هستیم و از سویی نیز می توان احتمالاتی همچون مداخله نظامی در سوریه، تحریم های سنگین علیه دمشق و برنامه ریزی مفصل تر برای سقوط دولت بشار اسد را متصور شد  سوم آنکه آنچه مشخص است ترکیه اکنون با توجه به دو عامل اساسی یعنی هم راستا و هماهنگ شدن با سیاست خارجی امریکا و اروپا در سوریه و همچنین منافع ملی چند بعدی اقتصادی سیاسی و امنیتی خود خواهان تغییری اساسی در سوریه است تغییری که در واقع از یک بعد تغییر بنیادین نظام از علوی ها به اهل سنت را پیگیری می کند و از سویی نیز در صورت برآورده شدن خواسته های غرب و آنکارا حفظ سیستم ضعیف شده بشار اسد همراه با اصلاحات گسترده را مورد نظر دارد .

انحصارطلبان و صندوق آرای متعلق به مردم ایران

روزنامه مردم سالاری در سرمقاله روز یکشنبه خود با عنوان "انحصارطلبان و صندوق آرای متعلق به مردم ایران" به قلم منصور فرزامی انتقادهای تندی از انحصارگری برخی جریان های سیاسی در ایران کرده و نوشته است:‏ متاسفانه هر روز و هر ساعت جمعی از این عزیزان، ملبس به هیئت فراقانونی گرد هم می آیند و با تدوین مرام نامه ای «خوددرآوردی» خویش برای قاطبه ملت شریف ایران حکم کلی صادر می کنند که اسلام همان است که در تفسیر ما می آید و راه صحیح قانونی هم همان است که ما استنباط کرده ایم. پس باید همه اصول را از ما بیاموزند و به راهی که نشان می دهیم بروند وگرنه تکفیرشان جایز و جاری کردن حدود شرعی بر آنان رواست ! این عزیزان چنان در جزمیت خود گرفتارند که هیچ نظریه ای را برنمی تابند و از پس عینک خودشیفتگی، حتی یاران خدوم و صدیق و استوانه های نظام را هم در شمایل برگشته از اصول انقلاب و گم کرده راه می پندارند و بر ایمانشان متر می گذارند و برای مسلمانی آنان تعیین سطح می کنند. عقلای نظام بهتر از هر کس می دانند چنانچه این نظریه ی انحصارطلبی از هر حزب و گروهی که باشد، فرصت یابد طومار انقلاب را درمی نوردد و خسران و خطر بزرگی برای کیان نظام و ملیت و کشور خواهد بود!

ایران هر روز قویتر و اقتدار ملی هر روز افزون‌تر می‌شود

روزنامه رسالت در سرمقاله روز دوشنبه خود با ارائه تحلیلی از وضعیت امروز امریکا می نویسد: سلطه غرب و رژیم صهیونیستی در منطقه هر روز کم رنگ‌تر می‌شود و این به ضعف آنها در بازتولید قدرت در غرب و نیز دیگر مناطق جهان بر می‌گردد. واقعیت این است که لیبرالیسم قدرت بازتولید اندیشه خود را از دست داده است و دیگر نوزایی ندارد. در عوض اسلام و اندیشه تابناک پیامبر اعظم (ص) در عصر ما نور خود را در تمامی حوزه‌های اندیشه به وضوح نشان می‌دهد. این یک واقعیت است که انقلاب اسلامی در پدیداری این نور،‌ نجات و رهایی حرف اول را می‌زند به همین دلیل هر روز پرقدرت‌تر و با نفوذتر ظاهر می‌شود. اگر یک سئوال کلیدی را از موافقان و مخالفان نظام بپرسیم و آن اینکه ایران دیروز و امروز چه تفاوتی دارد؟ آنها هم بخواهند صادقانه پاسخ دهند جواب این است که؛ ایران هر روز قویتر و اقتدار ملی هر روز افزون‌تر می‌شود. آیا مسئولان امروز ایران از این اقتدار به عنوان یک فرصت برای رسیدن به اهداف عالی انقلاب اسلامی بهره می‌گیرند؟

رژیم صهیونیستی در عراق چه برنامه ای را پیش می برد؟

روزنامه جمهوری اسلامی در سرمقاله چهارشنبه خود با عنوان "پیگیری رویای اسرائیل بزرگ با چراغ خاموش" می نویسد: مادیسون روزنامه نگار آمریکایی فاش کرد رژیم صهیونیستی با همدستی اشغالگران آمریکایی سرگرم شهرک سازی صهیونیستی در مناطق کردنشین هستند تا از این طریق به بخش‌های نفت خیز و استراتژیک شمال عراق تسلط یابند و رویای اسرائیل بزرگ را محقق سازند. موصل، کرکوک و استان نینوا و اربیل، از نخستین اهداف سازمان یافته برای استقرار صهیونیست‌ها هستند. برای اجرای این طرح شیطانی، مطابق همان الگوی صهیونیستی سابق در خصوص تصاحب سرزمین‌های فلسطین عمل شده و به تدریج با خرید برخی اراضی در منطقه، سعی براینست که سرپل‌های مورد نظر ایجاد و تثبیت شوند تا حضور و حاکمیت صهیونیستها جنبه‌های قانونی و حقوقی پیدا کند. در مراحل بعدی، عناصر موساد به کمک مزدوران و برخی شبه نظامیان کرد، حملات سازمان یافته‌ای را علیه مسیحیان کلدانی عراق انجام می‌دهند تا با ایجاد ناامنی و هرج و مرج، آنها را وادار به "کوچ اجباری" نمایند و منطقه از ساکنان اصلی تخلیه شود. مطابق افشاگری مادیسون، هدف نهائی صهیونیست‌ها، استقرار یهودیان به جای کلدانی‌ها و آشوری‌ها است که این طرح نیز با هماهنگی برخی از رهبران کرد عراق صورت می‌گیرد.

اظهارات وزیر اقتصاد باورپذیر نیست

روزنامه شرق در سرمقاله روز چهارشنبه خود با عنوان "پرسش‌های 60میلیارد دلاری" به قلم سعید لیلاز آورده است: اظهارات وزیر اقتصاد در مورد تحقق درآمد 60‌میلیارد دلاری در هفت ماه گذشته از محل اجرای طرح هدفمندی یارانه‌ها باورپذیر نیست.

لیلاز می نویسد: گفته شده که آمار مذکور حاصل محاسبات صندوق بین‌المللی پول و آمار اعلام شده از سوی این صندوق است. اول نمی‌دانیم که محاسبات این صندوق بر چه مبنایی انجام شده علاوه بر آنکه به طور معمول صندوق بین‌المللی پول مبنای آمار و محاسبات‌اش را بر اعداد و ارقامی قرار می‌دهد که از سوی خود دولت‌ها در اختیار صندوق قرار گرفته است. بنابراین بهتر است در مورد این آمار با احتیاط و تحفظ بیشتری داوری کنیم. چه دولت در بسیاری از موارد آمارهای غیرقابل اتکا و مخدوش داده است. وقتی اعداد و رقم‌های دیگری که تا به امروز از سوی دولت اعلام شده‌ از سوی کارشناسان مخدوش دانسته شده چرا باید آمار اخیر را درست فرض کنیم. شاید گفته شود که سخنگوی اقتصادی دولت به محاسبات صندوق بین‌المللی پول اتکا کرده است وزیر اقتصاد ما امروز در حالی به آمار صندوق بین‌المللی پول اتکا می‌کند که تا پیش از این از سوی همین دولتمردان این صندوق معاند و آمارش غلط و مغرضانه شناخته می‌شده حال چگونه است که ما به آمار اعلامی این نهاد بین‌المللی مغرض اتکا می‌کنیم، اما اگر بخواهیم این عدد 60میلیارد دلاری را درست بدانیم و اگر بخواهیم این افزایش درآمد را به درآمد سالانه‌مان تعمیم بدهیم آن وقت باید بگوییم ما صد تا 150میلیارد دلار افزایش درآمد سالانه داشته‌ایم؛ عددی که معادل 22درصد تولید ناخالص ملی ماست اما به نظر نمی‌رسد در واقعیت بتوانیم درآمدی بیش از 40میلیارد دلار از محل اجرای هدفمندی یارانه‌ها به دست بیاوریم.