شرط بریتانیا برای شرکت طالبان در کنفرانس بن

نیروهای خارجی در حال ترک تدریجی افغانستان هستند و مقام های نظامی و امنیتی مدعی هستند که توانایی های طالبان و سایر شورشیان کمتر شده و این گروه ها توانایی مقابله رودررو را با نیروهای امنیتی دولتی و خارجی از دست داده و تنها به انتحارگری و انفجارهای تروریستی دل بسته اند. اما همین میزان خشونت و تخریب دامنه دار باعث شده است تا اغلب منتقدان صلح با طالبان، روی این قضیه انگشت بگذارند و بگویند که سازش و کوتاه آمدن با این گروه، یک گام رو به عقب است و این گروه و سایر شورشیان را برای کسب امتیازهای بیشتر مصمم خواهد کرد.

اکنون در حالی که گفته می شود هنوز روشن نیست که طالبان در کنفرانس بن شرکت خواهد کرد یا خیر، برخی اخبار و گزارش ها حکایت از تلاش هایی دارد که این گروه را در کنفرانس بن مشارکت دهد. منتقدان در افغانستان می گویند این برخورد موجب تقویت طالبان و حضور رسمی آنها در عرصه سیاسی خواهد شد و این گروه بار دیگر مجال ها و سنگرهای از دست رفته را یک به یک در اختیار خواهد گرفت.

اما سفیر بریتانیا در کابل می گوید: اگر طالبان حاضر به پذیرش فراخوان صلح دولت افغانستان شود و به فرایند صلح بپیوندند از شرکت این گروه در کنفرانس بن حمایت خواهند کرد. ویلیام پیتی گفته است: «اگر طالبان درخواست دولت افغانستان را مبنی بر دست کشیدن از خشونت و بر زمین گذاشتن سلاح و همچنین پیوستن به یک روند صلح قبول کنند، از شرکت آنها در کنفرانس بن حمایت می کنیم.»

مقام های آلمانی گفته اند که آماده برگزاری این کنفرانس هستند و تلاش می کنند تا این نشست به رهبری خود افغان ها برگزار شود.

سفیر بریتانیا در کابل در حالی از شرکت مشروط طالبان در نشست بن حمایت کرده که وزارت خارجه افغانستان نیز گفته است اگر گفتگوها میان دولت افغانستان و طالبان برای پیوستن آنها به پروسه صلح پیشرفت داشته باشد طالبان فرصت شرکت در نشست را خواهد یافت. حال این پرسش نیز پیش می آید که آیا طالبان می پذیرد که در این نشست حضور یابد؟ و اگر حاضر شود چه خواسته ها و ادعاهایی را پیش خواهد کشید؟ اساسا آیا پذیرش این گروه به عنوان فعال سیاسی در افغانستان، چه پیامدهایی را در فضای سیاسی این کشور خواهد داشت؟

منتقدان صلح با طالبان بر این باورند که حتی حمایت مشروط از شورشیانی که سابقه خشونت و کشتار مردم را دارند و به لحاظ فکری نیز واجد تفکرات ارتجاعی و واپس گرا هستند، توجیه منطقی ندارد و باید مبارزه با ایشان را تا قبول شکست از سوی آنها و زمین گذاشتن اسلحه ادامه داد. اما ظاهرا مبارزه ده ساله با آنها در افغانستان و پاکستان، به قدری فرساینده و کم نتیجه بوده که غرب را مجاب گرده است تا راه گفتگو و صلح با ایشان را نیز در نظر بگیرد.

با این حال اغلب کارشناسان بعید تصور می کنند که طالبان بطور کلی دست از مبارزه بردارد و خط خود را از سایر مخالفان جدا کند و شروط دولت و غرب را برای پیوستن به کنفرانس بن در ماه دسامبر بپذیرد.