جنگی که خاورمیانه را به آتش می‌کشد
دیپلماسی ایرانی: با بحرانی‌تر شدن اوضاع سوریه که دیگر بیش از هر زمان دیگر دست عوامل خارجی در آن مشهود است و به وضوح رد عملیات مسلحانه سلفیان را در آن می‌توان پیدا کرد، اکنون تحلیلگران و کارشناسان نسبت به وقوع یک جنگ تمام عیار در منطقه هشدار می‌دهند و از غرب می‌خواهند که بشکه باروت را به آتش نکشد و نگذارد خاورمیانه وارد یک جنگ تمام عیار غیرقابل پیش‌بینی شود.
پایگاه خبری – تحلیلی ایلاف، در یادداشتی که بخش‌هایی از آن را از روزنامه هاآرتص وام گرفته نسبت به وقوع جنگی تمام عیار در صورت سقوط بشار اسد هشدار می‌دهد و از این که غرب تا این اندازه نسبت با نظام فعلی سوریه با تبعیض برخورد می‌کند و به موقعیت ویژه سوریه اهمیت نمی‌دهد، انتقاد می‌کند. در این یادداشت آمده است: اگر نظام فعلی در سوریه سقوط کند این کشور تبدیل به کانون جنگی تمام عیار در خاورمیانه خواهد شد که احتمالا کشورهای مختلف منطقه از ترکیه و ایران گرفته تا کشورهای عربی خلیج فارس در این جنگ درگیر خواهند شد و طبیعی است که اسرائیل نیز در امان نماند و خود را درگیر جنگ کند، این بدان معنا است که کل خاورمیانه به روی هوا می‌رود.
در بخش دیگری از این یادداشت همچنین به آماده‌باش ارتش ترکیه اشاره شده و آماده است: ظاهرا ترکیه خود را برای یک حرکت نظامی آماده می‌کند. ظرف روزهای گذشته صدها افسر نیروی ذخیره ارتش ترکیه به حالت آماده‌باش کامل در آمده‌اند و در پایگاه‌های نظامی مستقر در مرزهای ترکیه با سوریه مستقر شده‌اند. منابع آگاه ترک در این باره مدعی‌اند: ارتش ترکیه در مرزهای خود با سوریه اعلام آماده‌باش داده و پیش‌بینی کرده است که شمار تازه‌ای از شهروندان سوری به ترکیه بیایند، چرا که ارتش ترکیه خود را برای حملات نیروهای ناتو به سوریه آماده می‌کند!
در ادامه این یادداشت آمده است: در حالی که ترکیه تهدید به حمله نظامی علیه سوریه می‌کند و رجب طیب اردوغان مهلت دو هفته‌ای به بشار اسد می‌دهد، ایران همچنان با قاطعیت در کنار نظام سوریه ایستاده و از آن حمایت کامل می‌کند. در همین رابطه ایران تلاش دارد که نسبت به هر گونه وقوع جنگی در سوریه که ظاهرا نیروهای غربی برای آن نقشه کشیده‌اند، هشدار دهد. باید هشدار ایران را جدی گرفت، اگر در سوریه جنگ در بگیرد کل منطقه غرق در آتش جنگی تمام عیار خواهد شد. از این رو با توجه به موضع‌گیری شورای همکاری خلیج فارس در قبال تحولات سوریه احتمال این که این کشورها نیز علیه نظام سوریه و در کنار غرب و ترکیه علیه سوریه وارد عمل شوند، وجود دارد. نباید این نکته را نیز از نظر دور داشت که در حال حاضر عراق نیز به رغم این که نیروهای امریکایی در خاکش حضور دارند، در کنار نظام سوریه ایستاده و از آن حمایت قاطع می‌کند. این بدان معنا است که گستردگی جغرافیایی حمایت از سوریه با احتساب لبنان فراتر از مرزهای آن کشور است. از این رو باید اذعان داشت که هر گونه تحرک نظامی خارجی علیه سوریه فورا قضیه این کشور را از بعد داخلی‌اش خارج خواهد کرد و به آن ابعاد منطقه‌ای و بین‌المللی خواهد داد. این نکته را نیز نباید فراموش کرد که وضعیت فعلی در مصر و تونس نیز به هیچ وجه مساعد نیست و بی‌ثباتی که پس از سرنگونی نظام‌های مبارک و بن علی در این کشورها ایجاد شده می‌تواند به سرعت آنها را ناخواسته وارد یک جنگ منطقه‌ای کند. سوریه از لحاظ انرژی و تامین نفت و گاز بازار بین‌المللی چندان اهمیتی ندارد، اهمیت اصلی سوریه موقعیت منطقه‌ای و هم‌پیمانی عمیق آن با ایران و همکاری در حال گسترشش با عراق است.
نویسنده در ادامه این یادداشت هشدار می‌دهد: سوریه لیبی نیست. اگر برای لیبی مدتی طول کشید تا یک هم‌پیمانی بین‌المللی به وجود بیاید و قذافی نیز بدون یار و یاور تک و تنها در برابر غرب و انقلابیون ایستاد، برای سوریه از هم‌اکنون هم‌پیمانی منطقه‌ای علیه غرب و دشمنان خارجی‌اش شکل گرفته است. مضافا بر آن که لیبی از لحاظ زیر ساخت نظامی توانایی چندانی نداشت در حالی که سوریه از تجهیزات نظامی بسیار گسترده و پیشرفته‌ای برخوردار است و ارتشی منسجم، کارامد و وفادار به نظام دارد که می‌تواند تا آخرین نفس در مقابل دشمن خارجی بایستد. اگر هم در نهایت شکست بخورد و نیروهای غربی با دخالت نظامی و سرسختی بخواهند نظام اسد را ساقط کنند سوریه وارد آشوبی به مرابت سخت‌تر و شدیدتر از عراق خواهد شد که دامنه آن به همه منطقه خواهد رسید.
نویسنده این یادداشت در ادامه می‌پرسد: آقایانی که بر طبل خصومت علیه بشار اسد می‌کوبید، آقای اردوغان، نخست‌وزیر آیا می‌توانید تصور کنید که روزی سوریه بشار اسد نباشد و در مقابل دولتی بر سر کار آید که از خواسته‌های کردهای جدایی طلب حمایت کند؟ آیا غرب فراموش کرده است که هر دولتی در سوریه بر سر کار آید ضمن حفظ رابطه با غرب مجبور است که با ایران رابطه حسنه و نزدیک داشته باشد؟ آیا عربستان سعودی می‌تواند تصور کند حکومتی غیر از حکومت فعلی بشار اسد بر سر کار آید که علیه آن حکم جهاد دهد؟
نویسنده این یادداشت در پایان می‌نویسد: بهتر است اجازه داده شود بشار اسد شورشیان را سرکوب کند حتی اگر بنا باشد این برخورد همان طور که بشار اسد گفته است، دو سال به طول بینجامد. این قدر هم شکاف در ارتش را بزرگ‌نمایی کنید چون راه به جایی نمی‌برید از این ارتش در بدترین حالت تنها 2000 نفر خارج خواهند شد. این را هم بدانیم که دیگر حادثه‌ای مثل حماه در سال 1982 نیز رخ نخواهد داد، پس به همین نظام فعلی تن دهیم و اجازه دهیم با قدرت اصلاحات را پیش برد. این حکومت می‌تواند اصلاحات را پیش ببرد فقط اندکی زمان و صبر می‌خواهد.
نظر شما :