چه کسی معاون نفتی احمدی نژاد می شود؟

اقدام جدید احمدی نژاد، اقدامی غیرقانونی و مغایر با اختیارات وی نیست اما از آنجا که مسئولیت معاونان جدید، هم پوشانی قریبی با وظایف برخی وزارتخانه ها و دستگاه های موجود دارد، این گمانه را پیش کشیده است که رئیس دولت به بخش هایی از دولت که خارج از اراده و خواست قطعی او شکل گرفته اند، اعتماد صددرصدی ندارد و از این رو ترجیح می دهد، پست های تازه ای درون دولت ایجاد کند تا افراد نزدیک و مورد اعتماد خود را به دنبال مطالبات رئیس جمهوری و مسئولیت های بر زمین مانده بفرستد.

مدت زیادی از زمان معرفی و سپس حذف سمت های ویژه ای که احمدی نژاد در امور بین الملل برای اشخاصی چون حمید بقایی، اسفندیار رحیم مشایی و... مشخص کرد، نمی گذرد. آن زمان تعیین نمایندگان ویژه به دردسری برای دولت تبدیل شد و در شرایطی که هنوز اطلاق انحرافی و انحرافیون وارد ادبیات سیاسی اصولگرایان نشده بود، مخالفت رهبر انقلاب و فشار جمعی از اصولگرایان مجلس موجب شد تا احمدی نژاد از صرافت تعیین معاون بیفتد و به مشاورینی در امور بین الملل بسنده کند؛ هرچند کارکردی که برای این قشر جدید تعریف شد، تفاوت چندانی با قبل نداشت و تنها جنبه حقوقی آن تغییر کرده بود.

روز گذشته حکم محمود احمدی نژاد برای معاونت امور بین الملل ریاست جمهوری به علی سعیدلو ابلاغ شد. او هنوز در تیررس مجلسی ها و مخالفان جریان موسوم به انحرافی یا اطرافیان احمدی نژاد قرار ندارد و از همین رو، زمزمه هایی که در مخالفت با وی شنیده می شود، از جنس دیگری است. در مخالفت با او گفته می شود که این انتصاب، نوعی موازی کاری تازه در دولت است و مسئولیت هایی که قرار است برعهده سعیدلو قرار گیرد، بطور منطقی بر عهده وزیر امور خارجه قرار دارد.

استدلال مخالفان این انتصاب از جهاتی منطقی است ولی محمود احمدی نژاد نیز به عنوان رئیس دولت این اختیار را دارد که با توجه به شرایط دولت، اوضاع سیاست خارجی، ملزومات و دغدغه های دولت، خلاهای موجود و... به گماردن معاونانی در حوزه های خاص اقدام کند و ماموریت هایی برای آنها تدارک ببیند.

با توجه به اینکه برخی وزیران بطور مستقیم توسط رئیس جمهور انتخاب نمی شوند و پاره ای فشارهای سیاسی نیز احمدی نژاد را واداشته است تا برای انتصاب جریان ها و تفکرات نزدیک به خود، دست بسته و محتاط حرکت کند، حالا این نیاز را احساس کرده است تا بخش هایی از خواسته ها و منویات خود را در حوزه بین الملل و سیاست خارجی از طریق معاونت امور بین الملل پیگیری کند.

می توان گفت گماشتن معاونت ها و مشاورها در دولت احمدی نژاد، اگرچه ممکن است حالت سمبلیک و قدرت نمایی در برابر مخالفان داخلی اش داشته باشد، اما بیش از هر چیز محصول کاهش قدرت مانور و افزایش فشارها و نظارت هایی است که در چند ماه گذشته بر او وارد شده است. او حالا ترجیح می دهد در مورد وزارتخانه هایی که دست کوتاه تری در آنها دارد، به ساختن سمت هایی موازی اقدام کند تا بتواند امور مطلوب خویش را با نظارت و دستورات مستقیم خود پیش ببرد. حدودا همین یک ماه پیش بود که انتصابی در معاونت اداری و مالی وزارت خارجه که به پیشنهاد احمدی نژاد انجام شده بود، غائله ای در مجلس ایجاد کرد و کار را تا استیضاح قریب الوقوع علی اکبر صالحی نیز پیش برد ولی در نهایت، معاون مربوطه استعفا کرد تا هزینه بیشتری بر دولت عارض نشود.

اما آیا انتصاب سعیدلو با دو کارکرد نمادین و اجرایی، می تواند زمینه ساز انتصاب های بعدی در دولت نیز باشد؟ آیا در مورد وزارتخانه هایی که گفته می شود هماهنگی چندانی با تمایلات احمدی نژادی ندارند و دست او و اطرافیان مورد اعتمادش را تا اندازه زیادی از تصمیم گیری و تعیین خط و خطوط در آنها کوتاه کرده است، چنین اتفاقی تکرار می شود و معاونت ها و مسئولیت هایی تازه متولد می شود؟ آیا باید منتظر بود معاون یا مشاور رئیس جمهور در امور وزارت نفت هم به زودی معرفی شود؟