از نخست وزیری بریتانیا تا ریاست جمهوری اروپا
در صورت تصویب نهایی توافقنامه لیسبون توسط 27 کشور عضو اتحادیه اروپا، قرار است سال آینده برای اولین بار فردی به سمت ریاست تمام وقت این اتحادیه انتخاب شود و نخست وزیر سابق بریتانیا از هم اکنون در حال بررسی نامزدی خود برای کسب این کرسی است.
بنابر اظهارات بلر، وی در خصوص این موضوع با نخست وزیر کنونی انگلستان، "گوردون براون" نیز ملاقات کرده است. "نیکولاس سارکوزی"، نخست وزیر فرانسه، جزو حامیان اصلی بلر برای رسیدن به ریاست تمام وقت اتحادیه اروپا به حساب می آید.
در صورت کاندیداتوری بلر، به نظر می رسد براون نیز جزو حامیان وی خواهد بود. تاکنون ریاست اتحادیه اروپا به صورت دوره ای بوده، اما در صورت تغییر مقررات، ریاست این اتحادیه به یک بازه زمانی 30 ماهه افزایش خواهد یافت.
اگر بلر برای رسیدن به سمت ریاست تمام وقت اتحادیه اروپا رسما اعلام کاندیداتوری کند، احتمال موفقیت وی برای کسب این کرسی چه اندازه خواهد بود؟ در طول یک دهه نخست وزیری بلر، مناسبات انگلستان با اتحادیه اروپا حالتی پر فراز و نشیب داشته و اگرچه بلر در آغاز نخست وزیری خود وعده داده بود کشورش را در قلب اروپا جای خواهد داد، وی به مرور زمان از این وعده خود نیز فاصله گرفت.
بلر از یک سو نسبت به سیاست های داخلی اتحادیه اروپا نگاهی ناامیدانه داشت و از دیگر سو نگرش تردید آمیز مردم کشورش به اتحادیه اروپا وی را نگران می کرد. بلر در نهایت آمریکا را برگزید و به عنوان مثال در خصوص مسأله عراق، با وجود مخالفت فرانسه و آلمان، انگلستان بهاصلی ترين متحد ايالات متحده بدل شد.
همچنین به دلیل همکاری های گسترده دولت بلر با سیاست خارجی آمریکا، سایر ممالک اروپایی از بلر به عنوان عضو تفرقه افکن اتحادیه یاد می کردند.
"مالکوم ریفکیند"، یکی از وزرای سابق امور خارجه انگلستان و عضو حزب محافظه کار، با بیان اینکه انتخاب بلر به ریاست تمام وقت اتحادیه اروپا چندان هم محتمل نیست، در گفتگو با بی.بی.سی تاکید می کند:" بلر در جنگ عراق باعث شد اتحادیه اروپا به دو نیمه تقسیم شود و علاوه بر این وی یورو را نیز به عنوان واحد مشترک پول اتحادیه اروپا نپذیرفت. در واقع بلر با این قبیل کارها ناکارآمدی استراتژی اروپا را نشان می داد."
اگرچه دایره اختیارات ریاست تمام وقت اتحادیه اروپا هنوز به صورت قطعی مشخص نشده، بسیاری از ناظران سیاسی این مقام را معادل با " ریاست جمهوری اروپا " در نظر می گیرند. البته دارنده این مقام جدید، رياست شورای وزيران اتحاديه اروپا و در حقيقت ریاست بدنه تصميم گيری اين اتحاديه را بر عهده خواهد داشت.
به نظر می رسد گستردگی دایره اختیارات ریاست تمام وقت اتحادیه اروپا رابطه نزدیکی با تلاش های نخستین شخصی داشته باشد که قرار است به صورت تمام وقت به این صندلی تکیه بزند. برخی کشورهای اروپایی عقیده دارند اولین رئیس تمام وقت اتحادیه اروپا باید جزو شخصیت های مهم سیاسی این قاره باشد و برخی دیگر خواستار انتخاب فردی نامعروف برای تصدی این مسوولیت هستند.
" دنیس مک شان "، وزیر سابق اروپای انگلستان، در گفتگو با بی بی سی، بلر را شخص مناسبی برای تصدی نخستین ریاست تمام وقت اتحادیه اروپا دانسته تاکید می کند:" بلر یکی از موفق ترین و مهم ترین رهبران اخیر اروپاست."
البته برخی سوسياليست های فرانسه همچون " والری ژيسگاردستن " رييس جمهور دوران گذشته اين کشور به علت نقش فعال انگلستان در جنگ عراق، با حضور بلر در راس اتحادیه اروپا مخالفت می کنند. گفته می شود " آنگلا مرکل "، صدراعظم آلمان هم نسبت به ریاست بلر بر اتحادیه اروپا تمایل چندانی ندارد.
علاوه بر این پس از قوت گرفتن احتمال کاندیداتوری رسمی بلر برای کسب ریاست اتحادیه اروپا، مخالفین تلاش خود را برای مقابله با وی آغاز کرده اند. مخالفین درصدد هستند تا با مبارزه ای اینترنتی و راه اندازی وبلاگ ها و وب سایت ها و همچنین جمع آوری امضا، مخالفت خود را هم با ریاست تونی بلر بر اتحادیه اروپا نشان دهند و هم به ایجاد پست ریاست جدید در این اتحادیه اعتراض کنند.
بخشی دیگر از مخالفین بلر عقیده دارند رئیس اتحادیه اروپا باید با تمام کشورهای عضو این اتحادیه و با تمام گروه های اروپایی از جمله " منطقه یورو " و " منطقه شنگن " رابطه خوبی داشته باشد که به عقیده آنان بلر فاقد این ویژگی است.
ریاست دوره ای اتحادیه اروپا پیش از این در اختیار کشور " پرتغال " بود و در حال حاضر کشور " اسلوونی " ریاست دوره ای اتحادیه را در دست دارد. البته قرار است تا شش ماه دیگر ریاست دوره ای اتحادیه اروپا به فرانسه واگذار شود.
از ديگر کانديداهای احراز سمت ریاست تمام وقت اتحادیه اروپا می توان به " ولفگانگ شوسل "، صدراعظم سابق اتريش و " ژان کلود يانکر "، نخست وزير لوکزامبورگ اشاره کرد.
تونی بلر که خرداد ماه سال گذشته سمت نخست وزيری بريتانيا را پس از ده سال به گوردون براون، وزير دارايی دولت خود واگذار کرد، اکنون نماینده ويژه کمیسیون چهار جانبه صلح خاورميانه محسوب می شود و معتقد است طرفین درگیر در مناقشه فلسطین خواستار صلح هستند و این صلح نیز تا پایان سال 2008 میلادی محقق خواهد شد.
نظر شما :