ناخشنودی امریکا از روابط ایران و عراق

۲۱ تیر ۱۳۹۰ | ۱۴:۵۷ کد : ۱۴۵۴۶ اخبار اصلی
گفتاری از حسن کاظمی قمی، سفیر سابق ایران در عراق، برای دیپلماسی ایرانی درباره اظهارات وزیر جدید دفاع امریکا علیه ایران.
ناخشنودی امریکا از روابط ایران و عراق

در خصوص ادعاهای امریکا درباره دخالت‌هایی که در پرونده امنیتی و مساله حمایت از شبه نظامیان و ادعای حمایت ایران از گروه‌های تروریست باید گفت که تنها ادعاهایی است که امریکایی ها همواره مطرح کردند و هیچگاه سندی را نیز در خصوص اثبات این ادعا ارائه نکردند و در حقیقت اینگونه اتهام‌زنی‌ها به صورتی نخ‌نما شده که حتی در داخل امریکا نیز این موضوع توسط بسیاری از مقامات سیاسی و یا حتی در گنگره نیز مورد پذیرش نیست. موضوع این است که امریکایی‌ها هرازچندگاهی برای فرافکنی از مشکلاتی که دارند ادعای دخالت و حمایت ایران  از گروه‌های مسلح در عراق را مطرح می‌کنند.

در شرایط کنونی که مخالفت بسیار محکم از جانب مردم، مراجع دینی و سیاسی، پارلمان، فراکسیون‌های سیاسی و دولت برای ادامه حضور نظامی‌های امریکا وجود دارد، در حقیقت امریکایی‌ها با طرح اینگونه مسایل به نوعی بحران ناامنی را در داخل عراق مطرح می‌کنند.

سیاست جمهوری اسلامی ایران همواره متقن بوده به این نکته که امروز دولت منتخبی در عراق حاکم است و دارای ارتش، نیروی دفاعی و انتظامی است. طبیعتا در چنین شرایطی دیگر بحثی از وجود نیروهای میلیشیا نخواهد بود. بنابراین از جانب ایران با توجه به اینکه به طور مکرر این ادعاها رد شده، گفته شده که امریکایی‌ها این ادعاها را نتوانستند اثبات کنند، چراکه دلیلی برای آن وجود ندارد. همانطور که ما درگذشته هم گفته بودیم اگر امریکا چنین ادعاهایی را دارد اسناد و مدارک آن را به کشور عراق تحویل دهد که هرگز چنین اسنادی ارائه نشده چراکه تمام این مسایل صرف ادعاست.

در نتیجه یه نظر می‌رسد آنچه که امریکایی‌ها مطرح می‌کنند به دلیل:

  1. فرافکنی از مشکلات خود است
  2. در ارتباط با مساله عدم حضور و اشغالگری آنهاست که امروز از جانب ملت و دولت عراق پذیرفته نشده و طبق توافقنامه امنیتی خروج نظامیان امریکا با عراق باید تا پایان سال 2011 خاک عراق را ترک کنند.

 

آنچه که همواره مورد تاکید جمهوری اسلامی ایران بوده مساله حاکمیت ملی است که باید تثبیت شود و اینکه این کشور به سمت ثبات و امنیت و سازندگی پیش رود. سفر اخیر هیات رسمی ایران به ریاست معاون اول رییس جمهور و همزمان تشکیل کنفرانس اقتصادی با حضور بیش از 400 مدیر بنگاه‌ها و فعالان اقتصادی دو کشور در بغداد در حقیقت دارای چند پیام روشن بود:

  1. مردم، دولتمردان و رهبران سیاسی عراق تحت ارشادات مراجع دینی توانستند برمشکلات امنیتی و سیاسی فائق شوند و روند سازندگی در این کشور شروع شد.
  2. جمهوری اسلامی ایران که در هر مرحله‌ای از تحولات عراق ازجمله شکل‌گیری نظام سیاسی، مساله فرایند امنیتی همراه وهمسوی ملت و رهبران عراق بوده و امروز هم با بهبود شرایط نسبی امنیتی که دوران سازندگی آغاز می‌شود، ایران همراه و همسوی مردم و دولت منتخب عراق است. در این کنفرانس ایران نیز تاکید بر توسعه همکاری‌های همه‌جانبه داشته است. در نتیجه خوشبختانه این سفر دستاوردهای مهمی هم برای ایران و هم مردم عراق داشته و طبیعتا برآیند آن که منجر به ثبات بیشتر و توسعه شود به نفع منطقه خواهد بود.

 

امریکا در صدد برهم زدن روابط ایران و عراق

تجربه چندساله نشان داده که امریکایی‌ها از رابطه خوب ایران و عراق که مبتنی بر احترام متقابل و حسن همجواری و التزام به همکاری و کمک به یکدیگر است، خشنود نیستند. چراکه با توجه به ظرفیت‌های ممتازهمکاری که میان دو کشور وجود دارد، از جمله:

  1. مرزهای طولانی
  2.  وجود ائمه
  3.  ایران تجربه خوب سازندگی پس از جنگ دارد
  4. مشترکات و پیوندهایی که میان دو ملت وجود دارد که هم دینی و هم فرهنگی و تاریخی است

 

از آنجایی‌که اراده دو کشور مبتنی بر همکاری همه جانبه است، مسلما این نوع همکاری مورد پسند امریکایی‌ها نیست. بنابراین طبیعی است که در برخی موارد قصد داشته باشند که فشار بر دولت عراق وارد کرده و یا تنگناهایی را ایجاد کنند، به عنوان مثال در مسایل بانکی.

اما آنچه که ما تجربه کردیم اراده دو ملت بر اینگونه موانع و اشکال‌تراشی‌ها توفق پیدا کرده است. در طول این چند سال نیز شاهد بودیم که چگونه از موانع عبور کردیم.

اگرچه این نگاه و نیت را امریکایی‌ها دارند، اما نخواهند توانست با این مانع‌تراشی‌ها که روابط دو کشور را تیره کنند.باید در پایان به این نکته هم اشاره کرد که حقیقتا تاثیر روابط دو کشور درمحدوده تنها دو کشور نیست، بلکه دو کشوری همچون ایران و عراق با توجه به پتانسیل‌ها و ظرفیت‌های قوی که دارند، می‌توانند کانونی برای همپیمانی منطقه‌ای چه در بعد اقتصادی و چه در بعد امنیت دسته‌جمعی فراهم کنند که در نهایت چنین سیاست و همکاری به مذاق امریکا خوش نخواهد آمد. اما آنچه که مهم است توجه دو کشور به مصالح ملی و منطقه‌ای است که این خط را برغم مشکلات پیش آمده دنبال می‌کنند.    

 


نظر شما :