تداوم تنش‌های عربستان با ایران در لبنان

۰۱ تیر ۱۳۹۰ | ۱۵:۴۴ کد : ۱۳۹۴۶ اخبار اصلی
عربستان نیاز دارد که نفوذ خود را در لبنان حفظ کند و فعال باشد برای این که بتواند به رویارویی با ایران و حزب الله ادامه دهد. رویاروی در لبنان جزئی از مشکلات عربستان در منطقه خلیج فارس، داخل کشورش و با ایران محسوب می‌شود.
تداوم تنش‌های عربستان با ایران در لبنان
 دیپلماسی ایرانی: مسئول پرونده خاورمیانه در اداره سوم کاخ سفید که مهمترین بخش از اداره‌های ریاست جمهوری امریکا است در پاسخ به این پرسش که تحولات منطقه چه تاثیری بر وضعیت لبنان می‌گذارند، گفت: «قطعا تاثیر می‌گذارند. مصر سال‌ها است که تاثیرگذاری خود را بر لبنان از دست داده است. اما به رغم آن پس از جریان 14 مارس 2005 در کنار جریان 14 مارس ایستاد و به آن اعتماد کرد. اما پس از آن که تحولات داخلی مصر شروع شد اهتمام خود را بیشتر بر امور داخلی خودش متمرکز کرد. عربستان به رغم شکست طرح "سین – سین" (عربستان سعودی – سوریه) که معتقد است سوریه آن را فریب داده، همچنان به لبنان بسیار اهمیت می‌دهد. ولی از اوضاع منطقه به ویژه خلیج فارس و منطقه پیرامونی آن نیز به شدت نگران است. تحولات این منطقه و پیچیده‌تر شدن آنچه در آن می‌گذارد توجهش به لبنان را ضعیف می‌کند چرا که مجبور است به اموری که بیشتر برایش اهمیت دارد، بپردازد. شاید به همین دلیل است نسبت به لبنان اهمال می‌کند. ولی با این حال نیاز دارد که نفوذ خود را در لبنان حفظ کند و فعال باشد برای این که بتواند به رویارویی با ایران و حزب الله ادامه دهد. رویاروی در لبنان جزئی از مشکلات عربستان در منطقه خلیج فارس، داخل کشورش و با ایران محسوب می‌شود.»

سپس از من پرسید: «آیا اسد از آن چه در منطقه می‌گذرد نگران است؟» پاسخ دادم: «قطعا و او این موضوع را در مصاحبه‌هایش با رسانه‌ها به رغم این که تاکید دارد کشورش از مرحله خشونت فعلی گذر خواهد کرد، گفته است.»

همچنین پرسید: «آیا تحولات منطقه باعث خواهد شد تا بشار اسد در برابر هر گونه تلاشی برای مذاکرات صلح سنگ‌اندازی کند؟» جواب دادم: «بشار بارها تاکید کرده است که از صلح حمایت می‌کند به شرطی که اسرائیل جولان را که از سال 1976 اشغال کرده به سوریه باز گرداند. همچنان هم از این موضوع حمایت می‌کند اتفاقی که باعث شده روابط گرم و صمیمانه‌ای میان سوریه و امریکا به وجود نیاید.»

برای بار سوم پرسید: «آیا آنچه در مصر می‌گذرد به یک راه حل امیدبخش خواهد رسید؟» پاسخ دادم: «احتمال این که مصر به یک چارچوب دموکراتیک برسد، وجود دارد ولی زمان می‌برد.»

از او پرسیدم: «آیا گمان می‌کند نبود خبره کافی نزد ارتش باعث شود که کشور به یک فضای امنیتی باز گردد یا یک شورش عمومی در بگیرد؟» جواب داد: «شاید. با این که من به آن اعتقاد ندارم. در هر حالتی دموکراسی مصر کامل نخواهد بود ولی از دموکراسی مبارک قطعا بهتر خواهد بود.» به او گفتم: «آتش زدن کلیساها در قاهره نگران کننده است و می‌تواند فتنه مسیحی – اسلامی در مصر ایجاد کند.» جواب داد: «من هم با تو موافقم. ولی کسانی که این کار را کردند جزئی از سازمان امنیت سابق که همچنان وفادار به مبارک محسوب می‌شدند، بودند.»

سپس درباره امنیت منطقه و سیاست‌های امریکا در برابر خاورمیانه در حال تغییر و دگرگونی صحبت کردیم. از من پرسید: «به نظرت آیا تغییر سوریه را هم شامل می‌شود؟ آیا چیزی وجود دارد که ثابت کند سوریه نیز تغییر خواهد کرد؟» جواب دادم: «آن تغییری که شما می‌خواهید گمان نمی‌کنم رخ دهد. ولی هیچ کس از آینده خبر ندارد.» گفت: «آیا زین العابدین بن علی چهار ماه پیش خیال می‌کرد که این گونه از قدرت کنار رود و انقلابیون او را وارد به کناره‌گیری کنند؟» جواب دادم: «بی‌شک بشار اسد به رغم قدرتی که سعی می‌کند نشان دهد احساس نگرانی می‌کند. او تلاش کرد نگرانی‌های خود را با یک سری دستورالعمل‌های اجتماعی و بهبود وضعیت معیشتی مردم بر طرف کند. تا به حال هم ترسی از خود نشان نداده است. البته تو خودت می‌دانی که نظام اسد از سال 1982 تا کنون چگونه با دشمنانش برخورد کرده است.»

دوباره از او درباره مصر پرسیدم، گفت: «هیچ کس آنچه در مصر می‌رفت را انتظار نداشت، حتی خود مبارک، حتی ما و نه هیچ کس در دنیا. پس از آغاز انقلاب و سخنرانی نخست مبارک که در آن گفت که برای بار پنجم در انتخابات شرکت نمی‌کند و پسرش جمال نیز نامزد نخواهد شد، باراک اوباما با او تلفنی تماس گرفت و به او گفت: وضعیت بسیار خطرناک است. لازم است به سرعت دست به کار شوید و قدرت را به صورت مسالمت‌آمیز منتقل کنید. اوباما همه حرف‌هایش را در این رابطه به مبارک زد. مبارک پاسخ داد، تو ملت مرا نمی‌شناسی من آنها را می‌شناسم. یعنی این که خانواده من هستند و اجازه نمی‌دهند که نظام با تهدید جدی مواجه شود.»   


نظر شما :