سودی که ایران از دخالت عربستان در بحرین می‌برد
به او گفتم: «لبنان صحنه‌ای است که در آن سنی و شیعه بسیار با یکدیگر رقابت دارند. سنی‌ها با عربستانند و شیعیان با ایران و سوریه. هر تحولی که در بحرین یا سوریه رخ دهد بر این رقابت به طور واقعی اثر می‌گذارد. آیا با این تحلیل موافقید؟»
گفت: «ایران دو سال پیش با تحولات پس از انتخاباتش روبه رو شد و توانست با موفقیت از پس بحران ناشی از آن بر آید. ولی این که تا کجا می‌تواند موفقیتش را حفظ کند، نمی‌دانم. ولی اوضاع منطقه هم ایران را نگران کرده و هم دشمنانش را. هر دو از این وضعیت نگرانند.» به او گفتم: «دخالت نظامی عربستان در بحرین اشتباه بود. در صورتی که تظاهرات در بحرین از سر گرفته شود این بار شیعیان کشورهای دیگر خلیج فارس از جمله شیعیان عربستان نیز قیام خواهند کرد. مسئله‌ای که می‌تواند نه تنها ثبات عربستان بلکه کل منطقه را تهدید کند و این چه بسا در نهایت به نفع شیعیان ایران تمام شود.» پاسخ داد: «ایران تا آن اندازه نفوذ گسترده در میان شیعیان بحرین یا عربستان ندارد ولی ممکن است آنچه می‌گویی حاصل شود شاید هم از این بدتر شود ولی کسی نمی‌داند چه خواهد شد به خصوص اگر اوضاع به سمت افراط پیش رود. شاید آن طور تو می‌گویی ایران به دنبال منافعی در این زمینه در منطقه باشد. ما از جنگ شیعه و سنی می‌ترسیم و تو هم می‌گویی این واقعه را برای آینده منطقه می‌بینی. اگر تازه نزاع تازه‌ای میان شیعیان و سنی‌ها در عراق رخ ندهد، به رغم این که حکومت تازه در این کشور شکل گرفته اوضاع در این کشور همچنان متزلزل است ولی با این حال پرسشی که وجود دارد این است که آینده رابطه متوازن سنیان و شیعیان در این کشور چه خواهد شد؟ چه چیزی باعث می‌شود تا منازعات دیگری در خلیج فارس رخ ندهد؟ امارات متحده عربی واقعا ترسیده است و ممکن است منازعات به دیگر کشورهای منطقه نیز منتقل شود. ببین در یمن چه می‌گذرد.»
به او گفتم: «گفته می‌شود در یمن جنگ داخلی‌ای در خواهد گرفت که طولانی خواهد شد.» پاسخ داد: «قطعا، در آن جا حوثی‌های شیعه یا نزدیک به شیعیان هستند، همچنین سنی‌ها و جنوبی‌ها نیز مدعی‌اند، قبایل و القاعده نیز هستند. اوضاع در آن جا بسیار سخت و در عین حال واقعا دقیق است. بله، عربستانی‌ها با اعزام نیروهای خود به بحرین اشتباه کردند. به آنها خیلی توصیه کردیم این کار را نکنند. حتی آنها اشتباهی مرتکب شدند و به توصیه‌های پادشاه بحرین که گفت حاضر است در چارچوب گفتگو با معتدلین شیعه به ویژه جمعیت الوفاق امتیازاتی دهد، توجه نکردند. آنها حتی خطای بزرگتری مرتکب شدند و در درون هیئت حاکمه بحرین اختلاف ایجاد کردند، بین پادشاه و نخست‌وزیر. ولیعهد بحرین واقعا شخصیت خوبی است و همواره مدافع گفتگو بوده است و برای این کار هم تلاش کرد، ولی در بحرین مشکلات داخلی در درون خانواده هیئت حاکمه وجود دارد.»
به او گفتم: «نخست‌وزیر که عموی پادشاه است، تندرو است و گفته می‌شود که قوی‌ترین مرد بحرین محسوب می‌شود.» پاسخ داد: «من هم به این حرف رسیدم وقتی با مقامات مختلف بحرینی صحبت کردم و دیدم که تا چه اندازه در مواضعشان اختلاف دارند.»
سپس به مصر رسید و گفت: «اما در مصر، اوضاع به سرعت به ثبات نمی‌رسد، ولی وارد راه صحیح خود خواهد شد. رفراندوم برای اصلاح قانون اساسی انجام شده است و انتخابات ریاست جمهوری و نمایندگان مجلس نیز برگزار خواهد شد و امور درست پیش خواهند رفت. در تونس نیز اوضاع درست خواهد شد.»
به او گفتم: «شک ندارم که امور در مصر پیش خواهد رفت.» پاسخ داد: «تو درست می‌گویی برای این که مصر کشور صاحب نظامی است. به هر حال، همان طور که گفتم، تونس نیز راه خود را خواهد رفت. در الجزایر در دهه نود قرن گذشته میلادی جنگ داخلی رخ داد که چند سال طول کشید و اکنون الجزایری‌ها می‌ترسند که آن سناریو مجددا تکرار شود. الجزایر صاحب نفت و گاز است، بنابر این پول لازم در اختیار دارد از این رو از این ابزارها استفاده می‌کند تا بتواند مردم را راضی کند، هم‌زمان از ابزار سرکوب نیز استفاده خواهد کرد.» گفتم: «مثل سوریه.» گفت: «بله، اما سوریه در کوتاه مدت و میان مدت موفق خواهد شد. اما در اردن که یک کشور پادشاهی است به رغم مشکلات زیر بنایی، تلاش خواهد کرد که مشکلاتش را حل یا اصلاح کند. همین وضعیت در مغرب نیز حاکم است.»
به او گفتم: «مسئول پرونده خاورمیانه و خاور نزدیک چه برنامه‌ای برای اوضاع و تحولات سوریه و منطقه دارد؟» گفت: «آنچه در سوریه رخ داد ما را مثل همه دنیا شوکه کرد. حتی شاید خود نظام نیز شوکه شد، شاید رهبران آن زیاده از حد اعتماد به نفس داشتند.» گفتم: «ممکن است حماه دیگری در سوریه رخ دهد؟» گفت: «اوضاع کاملا فرق می‌کند. دنیا اجازه نمی‌دهد و نمی‌گذارد آن حادثه مجددا تکرار شود. ببین در لیبی چه شد.» گفتم: «آیا در سوریه جنگ داخلی در خواهد گرفت؟» گفت: «چطور؟» گفتم: «میان فرقه‌های اسلامی جنگ در بگیرد و این وضعیت ادامه یابد؟» نظری در این زمینه نداد و به سراغ لیبی رفت و گفت: «برای بررسی وضعیت لیبی باید بگذاریم زمان بگذرد.» پرسیدم: «آیا آنچه در لیبی می‌گذرد جنگ داخلی است؟ کتائب قذافی به مردم یا بهتر است بگوییم به اکثریت مردم حمله می‌کنند.» پاسخ داد: «از بعد نظری این حرف صحیح است. ولی چه کسی گفته انقلابیون یا شورشی‌ها نماینده اکثریت ملت هستند؟ همچنین چه کسی گفته اهالی طرابلس همه با قذافی هستند؟ آنها در ابتدا علیه او تظاهرات کردند. ولی در نهایت چاره‌ای جز گفتگو ندیدند.»
منبع: النهار
نظر شما :