توبیخ اوباما فرمایشی بود

این حقیقت که هیچ کدام از سربازان امریکایی در لیبی درگیر نشده اند و احتمال دخالت نیروهای انسانی ارتش امریکا در لیبی هم بسیار پایین است جنگ در لیبی را بیش از آنکه تبدیل به دغدغه ای انسانی و احساسی برای  شهروندان در ایالات متحده کرده باشد تبدیل به نگرانی اقتصادی کرده است. کنگره در قطعنامه خود درخواست عدم دخالت زمینی سربازان امریکایی در لیبی را مطرح کرده است اما حقیقت این است که دولت هم سودای چنین حرکتی در لیبی را هیچ گاه نه در ابتدای این بازی و نه در جریان آن در سر نداشت. علاوه بر این درخواست کنگره برای استیضاح باراک اوباما هم این بار از موج محبیویت عمومی‌پشت سر خود برخوردار نیست.

اوباما برای مقابله با این حرکت کنگره چندین گزینه پیش روی خود دارد. نخست درخواست از سنا برای تصویب یک قطعنامه غیر الزام آور که بر اساس آن ایالات متحده حق استفاده از ارتش در عملیات محدود نظامی‌ در لیبی را در چنته داشته باشد. این همان راهکاری است که کاخ سفید نشین‌ها به آن فکر می‌کنند اما سناتوری جمهوری خواه از ایالات ایندیانا به نام ریچارد لوگر در مقاله ای برای واشنگتن پست آن را رد کرده و به اوباما تذکر می‌دهد که از اینچنین رویارویی با کنگره پرهیز کند. این حرکت می‌تواند مجوز کنگره را هم به شکل غیرمستقیم برای ادامه همراهی امریکا با ناتو در لیبی صادر کرده باشد.

گزینه دیگر به نوعی همان تن دادن به درخواست نمایندگان کنگره است. اوباما با قرار گرفتن در این موضع می‌تواند به پرسش‌هایی پاسخ دهد که 268 نماینده از وی پرسیده اند. این حرکت با توجه به محبوبیت باراک اوباما، نبود دخالت زمینی ارتش در این ماجرا و نرخ منفور بودن قذافی در میان آمریکایی‌ها شانس بسیاری برای برون برد رئیس جمهور از بحران را در خود جای داده است. البته بسیار بعید به نظر می‌رسد که با توجه به قرار گرفتن کنگره در موضع جمهوری خواهان باراک اوباما به این گزینه تن دهد.

سومین گزینه برای کاخ سفید هم نادیده گرفتن کنگره است و توسل به این استدلال که نبرد در لیبی در قد و قواره ای نیست که بتوان آن را در چهارچوب بحث قانون اساسی قرار داد. اوباما می‌تواند در صورت توسل به این گزینه امیدوار باشد که تا زمان عمل به تهدید نمایندگان کنگره جنگ در لیبی به خوبی و خوشی تمام شده باشد و این نبرد هم موفقیتی ثبت شده باشد تمام قد برای باراک اوباما. برای رئیس جمهوری که در سه سال گذشته همواره کارهای مشارکتی را ترجیح داده است این گزینه هم بسیار دور از ذهن است البته این بار توسل به این گزینه به تصمیم پنتاگون و سرویس‌های اطلاعاتی در خصوص زمان باقی بمانده برای قذافی بستگی خواهد داشت.

در هر صورت قطعنامه‌هایی نظیر آنچه که کنگره اوباما را با آن تهدید کرده است همواره بسیار جدی‌تر از آنچه که هستند به نظر می‌آیند. هر گزینه ای که اوباما به عنوان رئیس جمهوری محبوب انتخاب کند چندان تاثیری بر این قبیل حرکت‌های کنگره و سنا ندارد. این قطعنامه کنگره تاثیری بر ذات جنگی ندارد که در لیبی در جریان است. جنگی که اوباما بی شک با همراهی دوستان اروپایی اش در قالب ناتو به آن تا زمان وداع قذافی از قدرت ادامه خواهد داد. این نبرد بی شک تا زمان آغاز رسمی‌رقابت‌های انتخاباتی آتی به درازا نخواهد کشید و نمی‌تواند وجهه اوباما را در آن انتخابات تخریب کند.