وقتی انقلاب هم خریداری می شود
نیکلا سارکوزی در جریان کنفرانس خبری پایانی نشست گروه هشت در دوویل فرانسه در این خصوص گفت: بیست میلیارد دلار از طریق بانک‌های چند ملیتی تامین می‌شود و ده میلیارد دلار دیگر نیز از سوی کشورهای حوزه خلیج فارس یعنی عربستان سعودی، قطر و کویت در اختیار صندوقی ویژه قرار خواهد گرفت.
دکتر فرهاد خرمی، کارشناس مسایل اقتصاد بین‌الملل، بر این عقیده است که این کمک‌های اقتصادی فقط و فقط برای مقاصد سیاسی و ادامه وابستگی این کشورها به اروپا و امریکاست.
ارزیابی شما از کمک و تخصیص مبلغ 41 میلیارد دلار نهادهای اقتصادی بین‌المللی برای کشورهای "در حال تغییر" منطقه چیست؟
در دوویل اعلام شد که صندوق بین المللی پول و بانک جهانی قرار است چهل و یک میلیارد دلار در اختیار آفریقای شمالی و خاورمیانه قراربدهند،این چهل و یک میلیارد دلار با توجه به تعداد این کشورها قطره‌ای است در دریا،بدین معنا که مبلغ قابل توجهی نیست. با توجه به اینکه در مقایسه با سال‌های قبل شاید بیشتر به نظر بیاید،اما 20 میلیارد آن برای مصر و تونس اختصاص یافته و صندوق بین‌الملل پول باید به کشورهای اروپایی و کشورهای عرب خلیج فارس کمک کنند.
نکته دیگر این است این به صورت نقد و یکجا به این کشورها داده نمی‌شود، بلکه کم کم و در چندین مرحله داده می‌شود. قرار بر این است که سه گروه این مبلغ را به کشورهای متحول شده منطقه خواهند پرداخت که این سه گروه شامل امریکا و یک کشور اروپایی،صندوق بین‌المللی پول و یکی از کشورهای عرب خلیج فارس به دلیل درآمد نفتی که دارند،است.
موضوع مهم دیگر این است که به نظر می‌رسد در اختیار قرار دادن این میزان کمک به کشورهای خاورمیانه و شمال افریقا از نظر سیاسی نیز دربردارنده اهدافی است.به باور من داستان این کمک‌ها تنها برای خریدن این کشورهاست. به عبارت دیگر کشورهای اروپایی و امریکا با کمک دیگر کشورهای عرب سرسپرده به دنبال این هستند که با دادن این مبالغ به کشورهایی که پس از بحران سیاسی از نظر اقتصادی دچار رکود شده‌اند، آنها را به خود وابسته کنند،که اگر باز زمانی این کشورها خواستند دست از پا خطا کنند، مانع آنها شوند. بنابراین به اسم کمک قصد وابستگی سیاسی این کشورها را دارند.
دلیل این انگیزه سیاسی را در چه می‌دانید؟
می‌توان گفت که این تصمیم سیاست جدید ابرقدرت‌هاست،چراکه با توجه به تحولاتی که در این کشورها اتفاق افتاده، کشورهای قدرتمند که همیشه در تمامی این کشورها سرسپرده و حامیانی داشتند، برای از دست ندادن چنین پایگاهی اقدام به کمک‌های اقتصادی کرده تا همچنان این کشورها را به خود وابسته نگه دارند.
آیا این کمک‌های اقتصادی نمی‌تواند برای کشور مصر که یکی از دلایل قیام مردم آن مشکلات اقتصادی بوده، موثر باشد؟
خیر، مصر پس از اسراییل دومین کشور دریافت کننده کمک‌های مالی از امریکاست که سالانه در حدود سه میلیارد دلار دریافت می‌کند که نیمی از این میزان برای خرید اسلحه هزینه می‌شود. برای توضیح این مطلب باید گفت، از زمانی که پیمان صلح میان اسراییل و مصر امضا شده که امریکا میانجی آن بوده، سالانه امریکا در حدود سه میلیارد دلار به مصر می‌دهد، که مصر از این میزان نصف آن را در حقیقت برای تهیه تجهیزات نظامی برای امریکا هزینه می‌کند. یک میلیارد و نیم دیگر باقیمانده هم نمی تواند کمک خاصی به حل مشکلات اقتصادی مصر کند. اگر در واقع این کشورها قصد کمک به کشوری همچون مصر را دارند، در درجه اول بایداین کشور را توانمند کند، به معنای دیگر این مورد همان مصداق ماهیگیری یادددادن و ماهی دادن است.باید به این کشورها ماهیگیری یاد داده شود. اما همه می دانیم برای وابسته کردن بیشتر به این کشورها ماهی داده می‌شود.
با توجه به این تحولات اخیر در خاورمیانه، آیا ایران نیز به عنوان یکی از مهمترین کشورهای منطقه از تاثیر این تحولات بر اقتصاد خود بی بهره نخواهد ماند؟
به عقیده من این تحولات از نظر اقتصادی چندان تاثیری روی ایران نخواهد داشت.
ذکر یک نکته دیگر در پایان ضروری است،کشورهای خلیج فارس که برای کمک به کشورهای دیگر هزینه می‌کنند، کشورهای دیگر همچون مصر و تونس و اردن نیز این کمک‌ها را دریافت می‌کنند. زمانی که این کشورها کمک‌ها را دریافت کنند، دوباره همان کالاهای غربی را خریداری کرده و بنابراین این میزان دوباره به همان اقتصاد اروپا و امریکا بازخواهد گشت.
نظر شما :