از جنگ داخلى فاصله گرفته ايم

اوضاع امنيتى عراق هم اکنون بهبود يافته و تنها اندک زمانى باقى مانده که امنيت به طور کلى در کشور برقرار شود. مسأله جنگ داخلى بعید است بروز کند، به ويژه اين که ساکنان مناطق بحران زده با هوشیاری که اين سال ها به دست آورده اند سعى مى کنند تا با گروه هاى القاعده، عناصر نظام سابق و شورشيان به مبارزه بپردازند و به ايجاد امنيت بپردازند. بنابراين ازخطر جنگ داخلى درعراق فاصله گرفته ايم.

 

مناطقى هستند که در آن درگيرى هايى جدى وجوددارد. شورشيان، ميليشياهاى سازمان يافته و کسانى هستند که از نتيجه سقوط نظام صدام متضرر شده اند. مطمئناً اين ها به طور کلى از عدم وجود امنيت استفاده فراوان مى کنند. به طور کلى در هر کشورى، در صورت نبود امنيت عناصر معدودى در جامعه يافت مى شوند که به قتل، کشتار، سرقت و غيره اقدام مى کنند. شايد از اين نظر وضعيت عراق يک وضعيت عادى باشد. اما درعراق تشکيل نيروهاى امنيتى، نيروهاى مسلح، پليس و ارتش همه از نقطه صفر شروع شده است. بنابراين عرض اندام عناصر اخلالگر در چنين شرايطى دور از ذهن نيست و معتقدم که در هر کشورى که چنين وضعى داشته باشد اين مسائل پيش خواهدآمد و اين تنها مختص عراق نيست.

 

خير، چون افرادى که موجب ناامنى مى شوند دائماً از مکانى به مکان ديگر در حال نقل مکان هستند. مثلاً مدت هشت ماه در بغداد درگيرى هايى وجود داشت و وقتى مردم آنجا هوشيارى لازم را به دست آوردند آنها (شورشيان) از آنجا به الانبار منتقل شدند و بعد از آن به دياله رفتند و وقتى که در آنجا هم مقاومت جدى از سوى مردم و يا ايستادگى در خور توسط نيروهاى امنيتى صورت گيرد تروريست ها به اماکن ديگر خواهندرفت.

 

تفکر آنها همانند ميکروب است. ميکروبها دائماً به دنبال محيطى هستند که بتوانند در آن رشد بيابند. ابتدا گروه هاى تروريستى سعى کردند تا با سوءاستفاده از حربه ديرين اختلاف در شيعه و سنى اهداف خويش را پيش برند. از ابتدا موضوع در رأس بودن و در حاشيه ماندن اهل سنت را که البته اين مسأله اصلاً صحت ندارد، دامن زدند و توانستند تا حدى بر نواحى سنى نشين چون صلاح الدين، موصل، الانبار، دياله و غيره تأثير بگذارند. اما بعد از مدتى ساکنان اين مناطق دريافتند که همين عناصر شروع به کشتار ساکنان و حتى تجاوز و سرقت کرده اند. بنابراين شروع به مقاومت يا اخراج همين عناصر کردند.

طيفى از نيروهاى تروريست در داخل سازمان يافته اند که مى شناسيد مانند بعثيون سابق اما ستون فقرات قدرت آنان را عناصر و گروه هايى که از خارج عراق آمده اند، شکل مى دهند. مانند گروه هاى القاعده، پايگاه هاى سابق سلفيون و القاعده به اين جا گسيل مى شوند. اين طيف البته با شبکه شورشيان بعثى که خارج از اصول قانونى فعاليت هايى مى کنند و از سوى صدام قبل از سقوط نظامش آزاده شده اند، پيوند مى خورند.

 

اين کشورها کاملاً مشخص هستند. اين عناصر از مرزهاى اردن، عربستان، سوريه و کشورهاى همجوار از طریق گذرگاه های غیر قانونی وارد عراق مى شوند.

بيدارى عشايرعراق در تمامى مناطق، ايجاد نيروهاى مسلح امنيتى، پليس و ارتش و فروکش کردن جنگ هاى طايفه اى موجب کاهش اقدام هاى تروريستى شده و فکر مى کنم که وجود اين مسائل تضمين کافى براى انحصار و محدود کردن اقدام هاى تروريستى باشد.

به موجب قانون تروريسم کسانى که دست به فعاليت هاى تروريستى مى زنند، محکوم به اعدام هستند. تعداد زيادى از تروريست ها بنا بر دستور دادگاه جنايى مرکزى که مختص بررسى مسائل تروريستى است، اعدام شده يا حکم اعدام درخصوص آنها صادر شده است. اما آمارى از آنها دراختيار نداريم چرا که ما به عنوان هيأت مدعى العموم در دادگاه جنايى عالى عراق هستيم و تنها به مسأله محاکمه ارکان نظام سابق مى پردازيم.

 

مسأله تروريست جزو مسئوليت ها و فعاليت هاى کارى ما نيست. من هم مانند شما اين اتهامات را شنيده ام. اما اين مسأله جزو فعاليت هاى من نيست. ضمن آن که متهم کردن ديگران امر ساده اى نيست. بايد براى متهم کردن افراد مدارکى وجود داشته باشد و آن را به قاضى ارائه داد تا نظر قانونى اش را اعلام کند. من از چيزى از اين مسأله خبر ندارم و به اين ترتيب نمى توانم نظرى داشته باشم.

 

جدال هايى بين شوراى رياست جمهورى و نخست وزير بر سر نصوص قانونى وجود دارد.

اما آمريکا به عنوان گروهى که تمامى بازداشت شدگان را دستگير کرده است، بايد محکوم شدگان و بازداشت شدگان را به دولت عراق تحويل دهد. آنها حق ندارند تحويل اين افراد را به تأخير بيندازند. چرا که عراق درحال حاضر داراى حاکميت کامل است و اين اقدام دخالت نيروهاى آمريکايى در حاکميت عراق به شمار مى آيد. من معتقدم که اين کار به نفع نيروهاى آمريکايى نيست و آنها حق قانونى براى چنين کارى ندارند. اين جدال ها هنوز هم وجود دارد. آنها مى گويند ابتدا بايد جدال بين رئيس جمهورى و نخست وزيرى حل شود. با اين بهانه هنوز هم آنها را تحويل نداده اند. چند روز پيش هم نخست وزير نامه اى را براى تحويل آنها براى آمريکايى ها ارسال کرد اما پاسخ آن را نمى دانم.

 

معتقدم در دولت کسى مرتبط با عناصر تروريستى نيست. آنها تنها در راستاى فعاليت هاى سياسى قدم برمى دارند و همگان چه در دولت و چه در مجلس مخالف اقدامات تروريستى هستند اما اگر در اين ميان کسى مرتبط با اين اقدامات وجود داشته باشد طبق قانون تروريست ها محاکمه خواهد شد و تبعيضى ميان دولتمردان و ديگران وجود نخواهد داشت.

 

در حقيقت من در صبح اعدام صدام درعراق نبودم اما اطلاعاتم حاکى از آن است که وقتى آمريکايى ها به صدام گفتند فردا براى اجراى حکم اعدام به نيروهاى امنيتى عراق تحويل داده مى شود صدام فرياد مى زد و مى گفت: مى خواهم با يک فرمانده آمريکايى صحبت کنم. من سرانجام شما را از دست تروريست ها و شبه نظاميان خلاصى خواهم داد. اما اين فريادها فايده اى نداشت و يکى از نگهبانان آمريکايى نزد وى رفت و به او گفت که کسى از فرماندهان آمريکايى با تو ملاقات نخواهد کرد و به اين ترتيب مسأله پايان يافت. از طرفى يکى از پزشکان ويژه صدام که او را در زندان همراهى مى کرد، به او گفت: من آخرين خدمتگزارى ام را براى تو انجام مى دهم و آن اين که آرام بخشى را به تو تزريق مى کنم که آرام بگيري.

 

وقتى صدام براى اجراى حکم اعدام به اتاق اعدام رفت در آنجا شخصيت هاى دولتى و همچنين نگهبانان زيادى هم بودند. از جمله شخصيت ها معاون وزير دادگسترى، يکى از مسئولان وزارت کشور، موفق الربيعى مشاور امنيت ملى و ديگران هم مثل کسانى که فرزندان و يا والدينشان را در زمان صدام از دست داده بودند حضور داشتند. صداى صلوات هم زمان اعدام شنيده مى شد و يا برخى از نيروهاى پليس فرياد مقتدى، مقتدى سرمى دادند. معتقدم که با صدام در زمان اجراى حکم اعدام رفتار خوب و انسانى شده بود چرا که او بهترين کت و شلوار را پوشيده بود و همچنين وقتى خواستند لباس ويژه اعدام را به او بپوشانند او ممانعت کرد. علاوه بر آن وقتى خواستند که کيسه مخصوص را روى سرش بگذارند ممانعت کرد که مأمور اجراى حکم اعدام به وى گفت بگذاريد کيسه را بگذارم تا کمتر در ناحيه گلو احساس درد داشته باشيد و بنابراين معتقدم که رفتار با او بسيار انسانى بوده است.

 

خير. اين مسأله اصلاً درست نيست و من آن را تکذيب مى کنم و نسبت به اين امر کاملاً آگاهى دارم. مقتدى صدر اصلاً به اين گونه مسائل آنقدر اهميت نمى دهد که بخواهد در مراسم دارزدن و اعدام صدام شرکت کند. همچنين تأکيد مى کنم که مقتدى صدر نه در محاکمه و نه در زمان اجراى حکم نه صدام و نه هيچ کس ديگر حاضر نبوده است.

 

اين تصاوير را من هم در اختيار دارم اما وقتى به تصاوير مربوط به لگدمال کردن به دقت نگاه کردم دريافتم که آن تصاوير مربوط به صدام نيست. چرا که وقتى حکم اعدام اجرا شد جسد به محل نخست وزيرى آورده و در آنجا شسته و کفن پوشيده شد و بعد از آن نگهبانان آن را به معاون استاندار تکريت تحويل دادند اما در تصاوير منتشر شده شخصى با شلوار و در حالى که کيسه اى بر روى سرش کشيده شده نشان داده مى شود و چطور ممکن است کسى که قبلاً غسل داده شده و

کفن پوش شده حال با شلوارى مشکى و پارچه اى سفيد پوشيده شود که مردم مثلاً بخواهند شروع به حمله و ضربه زدن به او کنند اما شنيديم برخى ها هم قبر صدام را نبش کردند اما آن کسى که روى موبايل ها ديده مى شود، صدام نيست.

 

چالش يا واکنشى وجود نداشت نه در داخل دولت و نه در جاى ديگرى چرا که دادگاه صدام را محکوم به اعدام کرد و بعد هم حکمش اجرا شد.

 

اين مسأله جزو صلاحيت ها و اختيارات دولت و قوه مجريه است چرا که وقتى دادگاه حکمى راصادر و آن را تأييد مى کند ديگر با آن کارى ندارد و بعد از آن اين دولت است که دستورات و احکام صادره بويژه حکم اعدام را اجرا مى کند.

 

خير، ما اين مسأله را قبول نداريم. ما به عنوان هيأت مدعى العموم اين امر را نمى پذيريم. بدل هاى صدام بعد از سقوط نظام صدام، کشور را ترک کردند و کسى که اعدام شده خود صدام بوده است.