مجله هفته/ نگاه خریدارانه به مطبوعات

مقدمات جهاد اقتصادی

«مقدمات جهاد اقتصادی» عنوان سرمقاله‌ روزنامه‌ مردم سالاری به قلم روح الله حقیقت طلب در 14 فروردین بود که تاکید کرده بود پیروزی در جهاد اقتصادی بدون تحقق برخی مقدمات امکان پذیر نیست.

در این یادداشت آمده بود: هر چند پیگیری موضوع با روحیه جهادی، همکاری سه قوه، اتحاد و انسجام ملی، قطع وابستگی از درآمدهای نفتی، تعیین شاخص های مفید برای الگوی مصرف، داشتن راهبرد اساسی در مواجهه با قدرت ها و غول های اقتصادی دنیا، همه جانبه گرایی در موضوع توسعه اقتصادی در کنار سایر جنبه های توسعه براساس الگوی پیشرفت ایرانی اسلا می (اعم از توسعه سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، اداری، و...) همه و همه مقدمات بسیار ضروری برای پیروزی در جهاد اقتصادی است اما مهم ترین، اساسی ترین و مبنایی ترین ملزومات این پیروزی کنار گذاشتن روحیه تخلف از قانون برای همه دستگاه ها، نهادها و ارگان های دولتی و غیر دولتی است.

نویسنده در ادامه نوشته بود: آنچه جای نگرانی برای نگارنده است این که عده ای با ضعف جدی دستگاه های نظارتی مبحث جهاد اقتصادی را بهانه جدیدی برای تخلفات هر چه بیشتر قلمداد کرده و به قواعد علمی و کارشناسی اقتصادی بی توجهی کرده و آن را در پرتو شعار جهاد اقتصادی توجیه نمایند در این صورت نه تنها هیچگونه پیشرفتی در تحولا ت اقتصادی کشور صورت نمی گیرد بلکه اوضاع اقتصادی و معیشتی مردم وخیم تر گشته و موجبات عقب ماندگی هر چه بیشتر اقتصاد کشور خواهد بود.

فتنه 88 نظام را واکسینه کرد

حسین شریعتمداری در کیهان مورخ 14 فروردین ماه، بار دیگر به میکروب کشی نظام بعد از حوادث سال 88 پرداخته و در این باره نوشته است: حضرت آقا از «واکسینه شدن» انقلاب و نظام اسلامی به عنوان یکی از برکات فتنه 88 یاد کردند. واکسن، میکروب ضعیف شده و یا سم ترشح شده از میکروب - توکسین- است که برای پیشگیری از بیماری به بدن افراد سالم تزریق می شود. گلبول های سفید شخص سالم در واکنش به میکروب یا سم تزریق شده میکروب، پادزهر- آنتی توکسین- ترشح می کنند و از این طریق ضمن خنثی کردن عفونت ناشی از تزریق واکسن، سیستم دفاعی بدن را در مقابل هجوم میکروب های قوی تر بعدی مقاوم می سازند. فتنه گران در جریان فتنه 88 میکروب هایی بودند که مثلث امریکا، اسرائیل و انگلیس با هدف بیماری زایی و نهایتا تضعیف نظام اسلامی به پیکر انقلاب تزریق کردند ولی با لطف خدای سبحان و همت مردم خداجوی این سامان، میکروب های تزریق شده نه فقط بیماری و تضعیف در پی نداشتند، بلکه پیکر قدرتمند انقلاب، از آنها به عنوان واکسن استفاده کرد و ضمن پالایش عرصه کشور اسلامی از این میکروب های عفونت آفرین، برای مقابله با میکروب های دیگری که نمی دانستیم در راهند ولی در راه بودند، آمادگی بیشتری یافت. از این رو معتقدیم، فتنه 88 موهبتی الهی بود و پیشاپیش، نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران را برای نقش آفرینی و پرچمداری در انقلاب ها و خیزش های اسلامی منطقه واکسینه کرده بود. افشای خط نفاق جدید، بازخوانی انقلاب برای نسل های سوم و چهارم، مدیریت الهی آقا، طلوع دوباره امام راحل(ره) و ده ها دستاورد دیگر نیز در همین راستا قابل ارزیابی است.

تلاقی نقشه های راه ایران و امریکا

روزنامه کیهان در یادداشت روز 15 فروردین خود با عنوان "جهش تقویم به سال 2025" به قلم محمد ایمانی آورده است: دو نقشه راه و دو استراتژی مهم در تقاطع سال 1390 به هم رسیده اند. یکی نقشه راه و استراتژی 20 ساله جمهوری اسلامی ایران که از سال 1385 تحت عنوان سند چشم انداز به اجرا گذاشته شد و دوم نقشه راه و استراتژی 25 ساله آمریکا و صهیونیسم بین الملل که از 10 سال پیش تحت عنوان قرن جدید آمریکایی و خاورمیانه جدید- و با قشون کشی به افغانستان تحت عنوان جنگ جهانی چهارم- به اجرا درآمد. افق استراتژی ایران در سال 1404 شمسی (2026 میلادی) تصادفاً با افق استراتژی جبهه استکبار در سال 2025 همزمان شده است. اگر در افق استراتژی غرب قرار بود آمریکا تا سال 2025 تمام خاورمیانه (هارتلند) را زیر یوغ بکشد و از طریق این گروگان گیری تمام عیار، رقبای جهانی را به انفعال و خضوع مطلق وادار سازد، براساس سند چشم انداز 20ساله قرار بوده جمهوری اسلامی در سال 2026 به قدرت اول منطقه تبدیل شود. اما شواهد و قرائن فراوان حکایت از آن می کند که نتایج این زورآزمایی هدفگذاری شده برای 20 تا 25 سال بعد، به سرعت در حال آشکار شدن است و این نتایج روشن را ایران در کمتر از 5 سال و آمریکا در کمتر از 10 سال مشاهده می کنند.

نویسنده بعد از تشریح اینکه سال 1390 (آغاز ششمین سال اجرای سند چشم انداز) موعد تلاقی زودهنگام دو «نقشه راه» ایران و آمریکاست، می نویسد: ایران قرار بود 15 سال بعد قدرت اول منطقه شود اما به نظر می رسد این انتظار در بسیاری از شاخص ها و زمینه ها هم اکنون فراهم شده است. ایران اکنون در حوزه سیاست خارجی نه با کشورهایی نظیر عربستان، بلکه با آمریکا و انگلیس و اسرائیل - آن هم از موضع برتر - رقابت می کند. ملت- دولت ایران به برکت الهام بخشی انقلاب و همت و تلاش مضاعف خویش، اکنون همراه خرسند موج قیام ملت هایی است که خود را به بنیان پوسیده رژیم های مرتجع و وابسته می کوبند. هر گوشه از خاورمیانه بزرگ که حکومت هایی در تراز خواست ملت های مسلمان روی کار بیایند، فتح و گشایش برای جمهوری اسلامی است که بر خلاف استراتژی استکبار، اهداف خود را در طول بیداری اسلامی و حاکمیت ملت ها تعریف کرده است.

درباره رابطه با مصر عجله نکنید

روزنامه جمهوری اسلامی در سرمقاله 15 فروردین با عنوان "عجله نکنید!" به تلاش دیلمات های تهران برای برقراری رابطه با مصر پرداخته و تعجیل در این مساله را نادرست خوانده است. نویسنده این مقاله می گوید: اگر اکنون در چنین شرایطی که انقلاب ملت مصر همچون میوه‌ای نارس، در معرض کرم‌های صهیونیستی است و اراده ملی بر سرنوشت شان حاکم نگردیده و ملت طعم یک انتخابات آزاد را هم نچشیده و قانون اساسی دلخواه خود را تدوین نکرده، دستگاه دیپلماسی جمهوری اسلامی ایران اقدام به برقراری رابطه با حاکمیت جدید که مرکب از شورای نظامیان است بکند، در حقیقت اقدامی از روی عدم بصیرت و بدون بهره گیری از پختگی سیاسی انجام داده که طبعاً در آینده مورد بازخواست ملتهای مسلمان ایران و مصر قرار خواهد گرفت... آنچه از مسئولین جمهوری اسلامی ایران انتظار می‌رود، درایت، هوشیاری، پختگی و عدم توقف در ظواهر و روبناهاست و طبعاً پذیرش موضوع ارتقاء روابط سیاسی و برقراری مراودات با نظامی که خود را متعهد به پیمانهای ننگین و حفظ روابط با رژیم صهیونیستی دانسته و به همین دلیل همچنان مورد اعتراض مردم انقلابی و جوانان مصری، امری مذموم و یک خبط بزرگ سیاسی خواهد بود.

چند پیشنهاد به وزارت خارجه

امیر محبیان در سرمقاله روز سه شنبه روزنامه رسالت پس از مرور برخی تحلیل ها درباره دومینوی سقوط دیکتاتوری های عربی به این نتیجه می رسد که نبردی پیچیده در مهم ترین منطقه جهان میان ایران و آمریکا در جریان است که اتفاقا در این نبرد ایران توانسته است به نوعی برتری دست یابد.

او می نویسد: تردیدی نیست که نبرد موجود ، نبردی از جنس سخت نیست بلکه این نبرد نرم با حساسیت های ویژه اش در جریان است. حال پرسش این است که دستگاه سیاست خارجی ایران تا چه اندازه آمادگی مدیریت این نبرد نرم را دارد؟

محبیان در همین راستا چند نکته را پیشنهاد کرده است که خطاب آن بیش از همه به وزارت امور خارجه است:

1. آفت تمایل به نمایش قدرت می تواند دستاوردهای بدست آمده ناشی از نفوذ معنوی انقلاب اسلامی را به صورت دخالت نشان داده و دستاویزی برای مداخله گر نشان دادن جمهوری اسلامی به جریانات مترصد موقعیت دهد. تلاش آمریکا برای مبالغه در قدرت تاثیرگذاری جمهوری اسلامی نباید ما را به درون تله خودنمایی بیفکند.

2. فضای نبرد نرم،فضای واقعیت های مجازی است و کوچکترین اشتباه در انتخاب ادبیات مناسب می تواند ذهنیت ها را علیه بازیگران صحنه دگرگون سازد. صرف اعتقاد به حقانیت مواضع خودی کفایت نکرده و لازم است در نزد ملل منطقه نیز این ذهنیت پدید آید.

3. حضور در معادلات منطقه ای وحتی جهانی لزوما به معنای ظهور در معادلات نیست.

4.برآورد نادرست از میزان عمق گرایش های اسلامی جریانات فعال منطقه ای، چه به‌صورت فزون نگری و چه کم نگری ، می تواند به تصمیم گیری های نادرست بینجامد. دریافت دقیق واقعیت آنچنان که هست و نه آنچنان که دوست داریم از اهمیت بسزایی برخوردار است. نباید آرزو را با واقعیت یکی پنداشت.

5. آمریکا از شوک اولیه در قبال تحولات پیش بینی نشده خارج شده ومی کوشد مدل های کنترلی برای مدیریت اوضاع طراحی کند. مدل لیبی که دخالت به بهانه دفاع از مردم را توجیه می کند یا مدل بحرین که مدل مداخله توسط همپیمانان را پیشنهاد می کند یا مدل سوریه که در پی کشاندن آتش به سرزمین جریانات ناهمسوست؛ مدل هایی هستند که آمریکایی ها در حال اجرای آنها هستند. افتادن در دامن بی عملی یا انفعال ممکن است جریانات را از مسیر درست خارج نماید.

تغییر چهره گلدستون کثیف‌تر از جنایات اسرائیل

روزنامه جمهوری اسلامی در سرمقاله چهارشنبه خود با عنوان "کثیف‌تر از جنایات جنگی صهیونیست ها" می نویسد: تغییر مواضع شرم آوری که "ریچارد گلدستون" قاضی ویژه پرونده گروه حقیقت یاب سازمان ملل پیرامون جنگ 22 روزه ارتش صهیونیستی در نوار غزه نشان داده، یک بار دیگر اثرات نکبت بار "تهدید و تطمیع" در مواضع سیاسی، صداقت و رذالت افراد را به تصویر می‌کشد، اقدامی که تحت هیچ شرایطی قابل تحمل نیست.

این روزنامه، تغییر چهره گلدستون و تلاش برای به زیر سئوال بردن صحت گزارش سازمان ملل را اقدامی به مراتب کثیف‌تر از جنایات جنگی ارتش صهیونیستی در جنگ 22 روزه خوانده و افزوده است: گلدستون نه تنها با این اقدام خود باقیمانده اعتبار جهانی سازمان ملل را هم حراج نموده بلکه بخاطر مراحلی که این گزارش طی کرده و به اتفاق آراء به تصویب مجمع عمومی رسیده است، در واقع حیثیت جامعه جهانی خدشه‌دار شده است. چگونه ممکن است یک نفر بتواند گزارش مستند خود و مصوبه مجمع عمومی سازمان ملل را به همین سادگی به زیر سئوال ببرد و واقعیت‌های عینی در جنگ 22روزه علیه 5/1 میلیون فلسطینی ساکن غزه را تغییر دهد؟ این نکته از آن جهت اهمیت دارد که هنوز هم شرایط جهنمی ناشی از محاصره نظامی نوار غزه همچنان حفظ شده و غزه به عنوان بزرگترین زندان روباز جهان در قرن حاضر به عنوان مظهر جنایت علیه بشریت در برابر چشمان مردم قرار دارد.