سهراب انعامی علمداری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: در شرایط کنونی و با وجود دگرش های راهبردی جدید و شکلگیری دولت های توسعه گرا در خاورمیانه، نگاه کلاسیک راهبردی ایران بر سیاست خارجی غالب بوده است. با ابلاغ سند چشم‌انداز بیست ساله (۱۴۰۴) جمهوری اسلامی ایران در ۱۳ آبان۱۳۸۲، به نظر می رسید که سیاست خارجی ایران مسیر متفاوتی از گذشته را طی کند چراکه سند، جایگاه اول اقتصادی، علمی و فناوری را برای کشور با الگوی رفتاری تعامل سازنده تعریف کرده بود. اما بررسی آمارهای کلان اقتصادی دهه ۹۰ خورشیدی حاکی از آن است که در این دهه یکی از ضعیف‌ترین عملکردهای اقتصادی ثبت شده است. آمارها نشان می‌دهد در دهه۹۰ رشد اقتصادی حرکت زیگزاگی داشته و متوسط رشد اقتصادی رقمی نزدیک صفر است. نیمی از سال‌های دهه۹۰ رشد اقتصادی منفی گزارش شده و در ۲ سال رشد اقتصادی از منفی ۶درصد نیز کمتر بوده است. همچنین اطلاعات مرکز آمار ایران گویای آن است که حدفاصل سال‌های ۱۳۹۲ تا ۱۳۹۹ در مجموع ۱۶ میلیارد و ۴۱۸ میلیون دلار سرمایه‌گذاری خارجی از محل سرمایه مستقیم و اوراق جذب شده است. چنین روندی نشان می دهد که اساسا سیاست خارجی در خدمت فرایند توسعه قرار نگرفته و هنوز سیاست خارجی ایران در بند زنجیرهای ژئوپلیتیک قرار دارد.

ادامه مطلب

برجسته شدن استانداردهای دوگانه غرب در موضوع حقوق بشر

چگونه جنگ اوکراین وجدان‌درد داشت اما نسل کشی صهیونیست ها در نوار غزه نه؟!

۱۷ دی ۱۴۰۲

علی رضوان‌پور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: دیده‌ بان حقوق بشر از آنچه «استاندارد دوگانه» در پایبندی واشنگتن به قوانین جنگی خوانده، انتقاد کرده است. استاندارد دوگانه غربی‌ها در موارد متعدد، از جمله مقایسه عملکردشان در اوکراین و فلسطین توجه جهانیان را به خود جلب کرده است. آنچه در صحنه غزه می‌گذرد با سازو کارهای بین المللی در حل و فصل مسالمت آمیز اختلافات مغایرت کامل دارد، سازکارهایی که با ابتناء بر نظم منشور ملل متحد و برای نیل به صلح و امنیت بین‌المللی ساخته شده بود، هم اکنون در معرض فروپاشی قرار گرفته‌اند.

ادامه مطلب