عقب‌نشینی مجانی اسرائیل از لبنان معنایی جز حنگ ندارد
دیپلماسی ایرانی: خبر تصمیم اسرائیل به خروج از روستای غجر که متعلق به لبنان است و یکی از مناطقی محسوب می‌شود که سال‌ها تحت اشغال رژیم صهیونیستی بوده، مورد توجه بسیاری از مطبوعات عربی قرار گرفته است. از جمله روزنامه الشرق الاوسط که در شماره روز یک‌شنبه 21 نوامبر خود در یادداشتی به قلم عبدالرحمن راشد، سردبیر خود به عنوان سرمقاله روزنامه به این موضوع پرداخته است.
راشد در ابتدای یادداشت خود می‌نویسد: غجر شهری است که هیچ کس به آن توجهی نداشته است مگر در برخی مناسبت‌های خاص بر سر باز پس گیری سرزمین‌های عربی از اسرائیل که آن هم عموما توسط جریان مقاومت برگزار شده و هدف از آن نیز تاکید بر مشروعیت مقاومت در برابر اشغال مناطق لبنانی توسط اسرائیل بوده است.
وی سپس می‌نویسد: اصلا نمی‌فهم که اسرائیلی‌ها چه شد تصمیم گرفتند این منطقه را به طور رایگان پس دهند، بدون این که چیزی بگیرند مثلا اجسادشان را بخواهند یا به دنبال امضای توافق‌نامه اضافی یا چیز دیگری باشند. بی‌شک اسرائیل هیچ گاه قلبش این قدر نازک و لطیف نبوده که بخواهد گذشت کند و رایگان حتی یک متر از سرزمین‌های عربی را واگذار کند. بلکه هر بار که تصمیم به عقب‌نشینی گرفته در یک چارچوب از قبل محاسبه شده بوده و هر دفعه هم ما به ازای آن را نیز گرفته است. مگر این که این بازپس گیری نتیجه یک مقاومت مستمری بوده باشد که طرف اسرائیلی مجبور شده آن سرزمین را پس دهد چرا که احساس کرده ممکن است هزینه‌های اشغال از پس دادنش بیشتر باشد. اما این بار نه جنگی را شاهدیم، نه رو در رویی صورت گرفته، نه موشکی شلیک شده، نه تظاهراتی انجام شده و نه فرستاده‌ای اعزام شده ولی اسرائیل بدون این که هیچ چیزی بخواهد اعلام آمادگی کرده که این منطقه را به صاحبانش پس می‌دهد.
سردبیر الشرق الاوسط همچنین می‌نویسد: به رغم این که سوری‌ها و لبنانی‌ها تعریف تازه‌ای در تعامل با یکدیگر ارائه کرده‌اند، اما اختلاف‌ها چندان فرقی نکرده‌اند و به بزرگی سابق خود باقی مانده‌اند، با این حال اسرائیلی‌ها ترجیح داده‌اند تا آخرین سرباز خود را از این منطقه خارج کنند و این سئوال را بدون پاسخ باقی بگذارند که چه شد از غجر مجانی عقب‌نشینی کردند؟!
راشد سپس به پرسش خود این گونه پاسخ می‌دهد: تنها پاسخی که برای این پرسش وجود دارد و نگرانی‌ها را بیش از پیش افزایش داده این است که اسرائیل عزم خود را جزم کرده که یک جنگ تازه‌ای را علیه لبنان به راه بیندازد. اسرائیل با عقب‌نشینی از غجر در حقیقت بهانه تازه‌ای برای حمله به لبنان ایجاد خواهد کرد و خواهد گفت که ما به تعهد خود عمل کردیم و از اسرائیل خارج شدیم ولی به دلیل وجود حزب الله و تهدیدی که از ناحیه آن احساس می‌کنیم به لبنان حمله می‌کنیم، چرا که وقتی اشغال وجود داشته باشد مقاومت معنا دارد وقتی ما نیستیم مقاومت دیگر چه معنایی دارد. متاسفانه این عقب‌نشینی نه تنها کسی را خوشحال نکرد بلکه بیشتر بر نگرانی‌ها افزود. موضوعی که همه به آن شک کرده‌اند، چرا که اسرائیل همواره ثابت کرده که برای حل اختلاف‌ها اسلوب خاصی دارد و این اسلوب همواره بر این اصل استوار بوده که برای حل بحران منتظر راه حل‌های قانونی نیست بلکه بر عکس دنبال بهانه است که غالبا هم این بهانه در مباحث امنیتی خلاصه شده است. در نتیجه این گونه برداشت می‌شود که حالا هم عقب‌نشینی از مناطق لبنانی بهانه‌ای برای تبرئه کردن خود برای حمله تازه‌ای به لبنان است.
وی سپس می‌پرسد: آیا تماس‌های غیر علنی‌ای جریان داشته که اسرائیل مجاب شده این حرکت نمادین را انجام دهد؟
و پاسخ می‌دهد: خیر، بعید است تماسی وجود داشته باشد چرا که اسرائیلی‌ها هیچ گاه دوست نداشتند بدون جنجال و تبلیغات و سر و صدا به کسی هدیه‌ای دهند.
راشد یادداشت خود را در نهایت این گونه به پایان می‌رساند که: فعلا چون از درک و علت حقیقی این عقب‌نشینی به رغم این که دلایل نگران کننده بسیاری وجود دارد، عاجزیم، مجبوریم که بگوییم این تصمیم اسرائیل ایجابی است اگر چه هر کار می‌کنیم باز هم به همان شیوه همیشگی اسرائیل می‌رسیم. چرا، برای این که هیچ گاه نخواسته‌ایم خود را عامل شر بدانیم. پیش از این اسرائیلی‌ها بارها از مناطق مختلف عقب‌نشینی کرده‌اند که بارزترین آن عقب‌نشینی از غزه بود ولی هیچ کدام از این عقب‌نشینی‌ها همانند عقب‌نشینی از غجر نبود. اگر چه حتی عقب‌نشینی‌شان از غزه نیز توسط حماس که اکنون غزه را اداره می‌کند، محکوم شد. اما قصه غزه فرق داشت، غزه برای اسرائیلی‌ها مشکل‌ساز شده بود و به رغم این که وقت کشی کردند، زمان ثابت کرد که آنها با اشغال غزه بیشترین ضرر را خواهند داد اگر چه غزه بعدا نقش کلیدی در ایجاد تفرقه میان فرقه‌های سیاسی فلسطینی ایجاد کرد و به یک مکان بحرانی تبدیل شد ولی با این حال اسرائیلی‌ها با عقب‌نشینی از غزه در حقیقت خود را از مشکلات بیشتر نجات دادند. و همان طور که می‌بینیم برخی هنوز هم می‌گویند که هنوز آزاد نشده‌اند و به رغم این که عده‌ای تغییر رویه دادند همچنان با اسرائیل به عنوان یک اشغالگر می‌جنگند. اکنون غزه به دستاویزی برای اسرائیل که دیگر کشورهای عربی را بترساند، تبدیل شده و همواره غزه را به عنوان یک نظام سیاسی عربی مرکزی شورشی معرفی می‌کند.
نظر شما :