حداقل شعار حمله به ایران را بدهید!

دیپلماسی ایرانی: بحث حمله به ایران این روزها در صدر اخبار بین المللی قرار دارد. رسانه‌های غربی دست به جنگ رسانه‌ای زده‌اند تا به نوعی صبر غرب و یا عکس العمل ایران در قبال این بازار داغ شایعات را محک بزنند. در این فضا روزنامه آمریکایی واشنگتن پست هم یادداشتی با همین محوریت منتشر می‌کند و تیتر آن را ایگونه انتخاب می‌کند: چرا باید برای نترسیدن ایران دلیل ارائه دهیم؟

در ادامه این در ادامه این یادداشت آمده است: یکی از سیاست‌های باراک اوباما در قبال ایران تاکید بر این مساله است که گزینه نظامی‌ همچنان روی میز قرار دارد. اوباما با تاکید بر این سخنان در حقیقت اصرار دارد به ایران بفهماند که حاشیه امنی برای برنامه هسته‌ای این کشور وجود ندارد و آمریکا حتی می‌تواند برای متوقف کردن این برنامه دست به سلاح گرم هم ببرد. چهل و سومین رئیس جمهوری ایالات متحده جورج بوش هم دقیقا همین استراتژی را در قبال ایران اتخاذ کرده بود. این استراتژی را می‌توان پاشنه آشیل سیاست‌های کاخ سفید در قبال ایران خواند. تمامی ‌روسای جمهور از جمهوری خواه تا دموکرات اعتقاد دارند که تنها راه برای مقابله با برنامه هسته‌ای ایران بالا نگاه داشتن چماق حمله نظامی‌ است. در این فضا سوال اینجاست که اگر قرار است این تهدید‌ها را زنده نگاه داریم چرا رابرت گیتس در جامه وزیر دفاع آمریکا دائما تاکید می‌کند که حمله نظامی‌ به ایران نمی‌تواند آمریکا را به اهدافش در مقابل ایران برساند؟ در یک هفته گذشته وزیر دفاع که در دوران جورج بوش هم همین سمت را به خود اختصاص داده بود دو بار پشت تریبون قرار گرفت و تاکید کرد که حمله نظامی‌ نمی‌تواند ایرانی‌ها را از برنامه هسته‌ای منصرف کند. این اظهارات در فضایی بیان می‌شود که ظاهرا نه اسرائیل و نه آمریکا هیچ کدام آنچنان هم که باید و شاید به توسل به گزینه نظامی‌ فکر نمی‌کنند.

رابرت گیتس ابتدا در قامت پاسخ دهی به اظهارات بنیامنین نتانیاهو که تصریح کرده بود باراک اوباما باید گزینه نظامی‌ را علیه ایران زنده نگاه دارد و احتمال وقوع آن را دائما به ایرانی‌ها یادآوری کند، تاکید کرد که گزینه نظامی‌ ره به جایی نخواهد برد. گیتس در حالی به سخنان نتانیاهو واکنش نشان داد که ظاهرا باراک اوباما نیز همین استراتژی را در پیش گرفته و تاکید دارد که تمامی‌گزینه‌ها روی میز است. گیتس در پاسخ به سخنان نتانیاهو گفت: من شک دارم که تنها گزینه نظامی‌ راهکار باقی مانده برای ما جهت مقابله با ایران و برنامه هسته‌ای این کشور باشد.

گیتس در این خصوص گفت: ما برای قدم زدن در هر مسیری در قبال ایران آمادگی کامل داریم. اما حقیقت اینجاست که تحریم‌های اقتصادی و فشار سیاسی که ما بر تهران وارد کرده‌ایم جواب داده است.

بیست و چهار ساعت پس از این سخنان، گیتس با خبرنگاری از وال استریت ژورنال به گفتگو می‌نشیند و البته باز هم سخنان پیشین را تکرار می‌کند: ایرانی‌ها از حجم تاثیرگذاری تحریم‌های بین المللی تعجب کرده‌اند. باید بدانیم که گزینه نظامی‌ تنها می‌تواند ملتی را که در حال حاضر چند دسته شده‌اند با هم متحد کند.

گیتس برای چندمین بار هم تاکید می‌کند که حمله نظامی به تاسیسات هسته‌ای ایران به دولتمردان می‌فهماند که دسترسی به تسلیحات هسته‌ای برای این کشور نه یک امتیاز که یک الزام است. گیتس در این وادی تنها هم نیست و بسیارند تحلیل‌گرانی که اعتقاد دارند حمله نظامی‌ به ایران تنها پروسه دستیابی ایران به تسلیحات هسته‌ای را چند ماه یا در بهترین حالت چند سال به تعویق می‌اندازد. گیتس در همین سخنان تصریح می‌کند که فشارهای سیاسی و اقتصادی بهترین راهکار برای مهار برنامه هسته‌ای ایران هستند.

واشنگتن پست در ادامه می‌نویسد: ما نیز با این سیاست دستگاه دیپلماسی موافق هستیم که در حال حاضر تنها راه برای مقابله با ایران توسل به گزینه‌های غیرنظامی‌ است اما این بدان معنا نیست که باید سخن گفتن از گزینه نظامی‌ را کلا به دست فراموشی بسپاریم و یا در ملاعام از آن سخنی به میان نیاوریم. پیش بینی گیتس از عکس العمل ایران در قبال این پرونده بسیار زیرکانه است اما نباید فراموش کینم که آنچه که منجر به متوقف شدن برنامه هسته‌ای ایران در سال 2003 میلادی شد، ترس تهران از هم سرنوشت شدن با عراق بود. عراقی که جورج بوش با شعار خلع سلاح تسلیحات کشتار جمعی به آن حمله کرد. این روزنامه آمریکایی ادعا می‌کند که ایران در آن زمان بیم این را داشت که جنگنده‌های آمریکایی پس از عراق به تهران سفر کنند. ایران در حال حاضر در سایه تحریم‌ها چندان برای متوقف کردن غنی سازی اورانیوم از خود تمایل نشان نمی‌دهد.

واشنگتن پست در نهایت می‌نویسد: پنتاگون سالهاست که در برابر استراتژی حمله به ایران مقاومت می‌کند. پنتاگون نشین‌ها به هزینه این حمله فکر می‌کنند و تبعاتی که به دنبال دارد. باراک اوباما و رابرت گیتس با خودداری از به یادآوری احتمال توسل به گزینه نظامی‌ در مقابل ایران در حقیقت زمان را از دست می‌دهند و  روزی از راه می‌رسد که اسرائیل و آمریکا بر سر دو راهی قرار گرفته اند: یا پذیرش ایران هسته‌ای یا بمباران ایران.