آمریکا پس از 2 نوامبر

ديپلماسى ايرانى: انتخابات میان‌دوره‌ای برگزار شد و همان طور که پیش بینی می‌شد جمهوری خواهان به پیروزی دست یافتند. البته در سه میدان نبرد، مجلس نمایندگان، سنا و فرمانداری‌ها میزان این پیروزی متفاوت بود به طوری که بهترین نتیجه را آنها در مجلس نمایندگان به دست آوردند.

مجلس نمایندگان

دموکرات‌ها 64 کرسی خود را از دست دادند و اکثریت را بعد از چهارسال به جمهوری خواهان واگذار کردند و ترکیب مجلس به صورت 243 جمهوری خواه در برابر 192 دموکرات درآمد. این مقدار به دست آوردن کرسی، بهترین نتیجه جمهوری خواهان از 1938 است. جمهوری خواهان در این سال توانسته بودند 81 کرسی به دست بیاورند و بهترین نتیجه یک حزب از سال 1948 تاکنون. در این سال دموکرات‌ها 75 کرسی به دست آورده بودند. تصویر زیر نتایج کل کرسی‌ها را نشان می‌دهد.

رنگ قرمز تیره نشان دهنده کرسی‌هایی است که جمهوری خواهان حفظ کردند، قرمز روشن کرسی‌های جدید آنهاست که در دوره قبل در اختیار دموکرات‌ها بوده. رنگ آبی هم کرسی‌هایی است که دموکرات‌ها حفظ کردند. رنگ خاکستری هم نشان دهنده این است که در این حوزه‌ها هنوز نتایج نهایی اعلام نشده و شامل 7 حوزه در ایالت‌های واشینگتن، کالیفرنیا، تگزاس، کنتاکی، ایلینوی، و نیویورک می‌شود.

در انتخابات امسال مجلس، 44 میلیون نفر به جمهوری خواهان و 38 میلیون نفر به دموکرات‌ها رأی دادند، که در مقایسه با دوره قبل تعداد بسیار کمی‌است، 52. 2 درمقابل 44. 6 درصد آرا. در سال 2008،  66 میلیون نفر به دموکرات‌ها و 53 میلیون نفر به جمهوری خواهان رأی داده بودند. یکی از دلایل شکست دموکرات‌ها همین شرکت کم آن‌ها و تمایل درصدی از مستقل‌ها به جمهوری خواهان بوده است. شایان ذکر است حدود 200 میلیون نفر واجد شرایط رأی دادن بوده اند.

برپایه گزارش سی ان ان، در این انتخابات 36 درصد رأی دهندگان دموکرات، 36 درصد جمهوری خواه و 28 درصد مستقل بوده اند. 8 درصد دموکرات‌ها به جمهوری خواهان و 5 درصد جمهوری خواهان به دموکرات‌ها و56 درصد مستقل‌ها به جمهوری خواهان رأی دادند. همچنین اکثریت زنان، اقلیت‌های دینی، سیاهپوستان، لاتین تبارها، آسیایی تبارها و افرادی با درآمد پایین تر از 50هزار دلار، افرادی با تحصیلات فوق لیسانس و بالاتر، رأی اولی‌ها، افراد زیر 30 سال، لیبرال‌ها ومیانه روها، ساکنین مناطق شهری و مناطق شمال شرق و غرب به دموکرات‌ها رأی دادند. در مقابل اکثریت مردان، سفید پوستان، میانسالان و سالمندان، افرادی با درآمد بین 50 تا 200هزار دلار و بالاتر، افراد دارای سلاح، افرادی با تحصیلات دبیرستان و کالج، محافظه کارها، اوانجلیست‌ها، مسیحیان، افراد ساکن حومه شهرها، شهرهای کوچک، روستاها و مناطق غرب میانه و جنوب به جمهوری خواهان رأی دادند. اکثریت رأی دهندگان در دسته دوم قرار دارند که طبقات حامی‌جمهوری خواهان هستند.

قبل از انتخابات،  17 نماینده دموکرات و 20 جمهوری خواه بازنشست شدند که به خاطر کهولت سن و یا شرکت در رقابت‌های سنا و فرمانداری بوده است. 4 نماینده در انتخابات مقدماتی حزب خود و 50 نماینده دموکرات و 2 نماینده جمهوری خواه در انتخابات عمومی‌شکست خوردند. با سابقه ترین آنها،  "جیمز اوبراستار" از ناحیه 8 مینه سوتا بود که از 1974 عضو مجلس بود وی با این که دموکرات بود به لایحه خدمات درمانی رأی منفی داده بود. همچنین "کیث الیسون" از ناحیه 5 مینه سوتا و "آندره کارسون" از ناحیه 7 ایندیانا که تنها نمایندگان مسلمان تاریخ آمریکا هستند با وجود تبلیغات شدید اعضای تی پارتی و جمهوری خواهان علیه آنها با قاطعیت، دوباره انتخاب شدند.  این دو نفر سیاهپوست هستند و نکته جالب این که هر دو در جوانی به انتخاب خود،  مسلمان شده اند.

"جان بینر" رئیس جدید مجلس نمایندگان (شصت ویکمین رئیس مجلس) خواهد بود. وی نماینده ناحیه 8 اوهایو از 1991 است. ناحیه وی شامل چند حومه شهری و روستاهای اطراف سینسیناتی و دیتون می‌شود. او از 1985 تا 1991 عضو مجلس ایالتی اوهایو بوده است و از 2007 تاکنون رهبر اقلیت است. "بینر" رابطه خوبی با لابی‌ها دارد مثلا در سال 1995 با لابی صنعت تنباکو همکاری داشته است. وی متولد ردینگ اوهایواست و در سال 1977 در رشته تجارت، از دانشگاه ژاویراوهایو لیسانس گرفت و اولین نفری در خانواده اش بود که به دانشگاه راه پیدا کرد. وی در انتخابات امسال 66 درصد آرای ناحیه خودش را به دست آورد که در مقایسه با دوره قبل با افت رأی روبه رو شده است.  او در تاریخ 3 ژانویه 2011 سوگند یاد می‌کند. همچنین وی کاتولیک است. نکته جالب در مورد والدین بینر این است که آنها دموکرات بودند. معاون وی "اریک کانتور" از ناحیه 7 ویرجینیا رهبر آینده اکثریت خواهد شد. کانتور یهودی است و جزو یهودیانی خواهد بود که به مقامی‌ مهم در آمریکا رسیده اند.

در نقطه مقابل "بینر" با عقاید افراطی، "نانسی پلوسی"، رئیس سابق مجلس قرار دارد. وی اولین رئیس مجلس زن در آمریکا بود که از سال 2007 این پست را در اختیار دارد. او یک ایتالیایی-آمریکایی است و نام اصلی وی قبل از ازدواج با "پل پلوسی"،  نانسی پاتریشیا دی الساندرو بوده است. وی در بالتیمور مریلند به دنیا آمده و پدرش نماینده مجلس از مریلند و شهردار بالتیمور بوده است. پلوسی از سال 1987 نماینده ناحیه 8 کالیفرنیاست که شامل چند ناحیه شهری یکی از بزرگترین شهرهای آمریکا یعنی سانفرانسیسکو می‌شود. پلوسی در انتخابات امسال 80 درصد آرا این ناحیه را از آن خودش کرد که این میزان درصد جزو بالاترین درصد آرا امسال است. وی از سال 2002 تا 2003 معاون رهبر اقلیت، 2003 تا 2007 رهبر اقلیت و از 2007 تا 3 ژانویه 2011 رئیس مجلس بوده است. وی در سال 1962 در رشته علوم سیاسی از دانشگاه ترینیتی واشینگتن لیسانس گرفت. وی مخالف حمله آمریکا به عراق در سال‌های 1991 و 2003 بوده است همچنین مخالف هرگونه اقدام نظامی‌علیه ایران است.  وی در سال 2008 به هیروشیما سفر کرد وجزو معدود سیاستمداران آمریکاست که به بنای قربانیان فاجعه اتمی‌ادای احترام کرده است. پلوسی از حامیان اصلی باراک اوباما است و نقش بسیار مؤثری در تصویب لایحه خدمات درمانی و اصلاح وال استریت داشت. وی از مخالفین شکنجه غرق مصنوعی است،  که "جورج دبلیوبوش" چند روز پیش اعتراف کرد که دستور انجام آن را می‌داده است و از این کارهمچنان دفاع می‌کند. پلوسی در دوره جدید مجلس رهبر اقلیت خواهد بود و معاون وی،  "استنی هویر" خواهد بود. "نانسی پلوسی" هم کاتولیک است.  

اکثر رؤسای جمهور در دو سال آغازین کار خود کرسی‌های مجلس نمایندگان یا اکثریت آن را از دست می‌دهند. طبق تحقیقات نگارنده،  از بین 19 رئیس جمهوری که از سال 1900 روی کار آمده اند تنها "تئودور روزولت، کالوین کولیج، فرانکلین روزولت،  لیندون جانسون و جورج دبلیو بوش" در انتخابات میان‌دوره‌ای دوره اول خود، کرسی در مجلس نمایندگان از دست نداده اند. در این بین بیشترین کرسی را در 1922 "وارن‌هاردینگ" جمهوری خواه با 77 کرسی از دست داد.  "وودرو ویلسون" در1914،  61کرسی"هاوارد تافت" در 1910،  57 کرسی "هری ترومن" در 1946،  54 کرسی "بیل کلینتون" در 1994، 54 کرسی"هربرت هوور" در 1930، 52 کرسی از دست داده اند. نکته جالب این که در سال 1938 که جمهوری خواهان 81 کرسی به دست آوردند در انتخابات میان‌دوره‌ای دوره دوم "فرانکلین روزولت" که یکی از موفق ترین رؤسای جمهور بوده، رخ داده است. و یا "هری ترومن" دموکرات که در سال 1946،  54 کرسی از دست داد در دوره بعد هم حزبی‌هایش 75 کرسی به دست آوردند. از بین نفراتی که در اولین انتخابات میان‌دوره‌ای کرسی از دست دادند 6 نفر مجددا دوره بعد انتخاب شدند که عبارتند از: "وودرو ویلسون، هری ترومن، دوایت آیزنهاور، ریچارد نیکسون، رونالد ریگان و بیل کلینتون".  ترکیب فعلی 435 کرسی مجلس نمایندگان از سال 1912 تعیین شده است.  

سنا

همانطور که درمقاله قبل پیش بینی شده بود جمهوری خواهان موفق به کسب 6 کرسی جدید شدند اما موفق به تغییر اکثریت نشدند. ترکیب جدید سنا به صورت 53 دموکرات(2 نفر مستقل) در برابر 47 جمهوری خواه است. این بهترین نتیجه جمهوری خواهان از 1994 است در این سال آنها 8 کرسی کسب کرده بودند و بهترین نتیجه یک حزب از 2008،  در این سال دموکرات‌ها  8 کرسی به دست آورده بودند. رنگ قرمز تیره کرسی‌هایی است که جمهوری خواهان حفظ کردند، قرمز روشن کرسی‌های جدید آنهاست، آبی کرسی‌های حفظ شده دموکرات‌ها، دلیل این که ایالت نیویورک به دو قسمت تقسیم شده این است که در انتخابات امسال هر دو کرسی آن به رأی گذاشته شد. رنگ زرد ایالت آلاسکا را نشان می‌دهد که هنوز نتایج نهایی آن اعلام نشده است. رنگ خاکستری هم ایالت‌هایی است که هیچ کدام از کرسی‌های آنها دراین انتخابات حضور نداشت.

 

در انتخابات سنا، 71 میلیون نفر شرکت کردند که 32 میلیون به دموکرات‌ها، 35 میلیون به جمهوری خواهان و 4 میلیون نفر به احزاب دیگر، مانند مستقل(ایندیپندنت)، حزب آزادی خواه (لیبرتارین)، حزب قانون اساسی وغیره. 49. 7 درصد برای جمهوری خواهان، 44. 9 درصد دموکرات‌ها، 5. 4 درصد بقیه احزاب.  در سال 2008،  35 میلیون به دموکرات‌ها و 30 میلیون به جمهوری خواهان رأی داده بودند.

قبل ازانتخابات 6 سناتور دموکرات و 6 سناتور جمهوری خواه بازنشست شدند ودو سناتور دموکرات شکست خوردند سناتور" راس فینگولد" از ویسکانسین رقابت را به "ران جانسون" جمهوری خواه ومورد حمایت تی پارتی واگذار کرد. فینگولد یکی از لیبرال ترین ستانورها محسوب می‌شد و مخالف جنگ عراق بود. وی سه دوره در سنا حضور داشت وسناتور "بلنچ لینکلن" از آرکانزاس که از "جان بوزمن" شکست خورد.  لینکلن دو دوره سناتور بود.

در 9 ایالت برابر و تعیین کننده امسال این نتایج حاصل شد: در واشینگتن سناتور دموکرات "پتی مورای" برای چهارمین بار انتخاب شد وبا 51. 6 درصد"دینو روسی" را با 48. 3 درصد شکست داد. در کالیفرنیا سناتور دموکرات "باربارا باکسر" برای چهارمین بار انتخاب شد وی با 51. 9 درصد "کارلی فیورینا" را با 42. 6 درصد شکست داد. در نوادا سناتور "هری رید" رهبر اکثریت سنا که در نظر سنجی‌ها عقب بود توانست "شارون آنجل" کاندیدای مورد حمایت تی پارتی را شکست دهد وی برای پنجمین بار انتخاب شد و با 50. 2 درصد در برابر 44. 6 پیروز شد. در کلرادو سناتور "مایکل بنت" در رقابتی بسیار نزدیک برای دومین بار پیروز شد و با این که در نظرسنجی‌ها عقب بود اما "کن باک" کاندیدای مورد حمایت تی پارتی را شکست داد. 47. 7 در برابر 46. 8 درصد. در ایلی نوی رقابتی بسیار نزدیک را شاهد بودیم"الکسی جیانولیاس" دموکرات از "مارک کرک" شکست خورد. کرک با 48. 2 در برابر 46. 3 درصد پیروز شد. "مارک کرک" نماینده مجلس از ایلی نوی بود وی در مجلس نمایندگان رئیس میز ایران بود و نقش مهمی‌در تصویب تحریم علیه ایران داشت. در کنتاکی "رند پل" که از کاندیداهای تی پارتی بود "جک کانوی" را با 55. 8 در برابر 44. 2 درصد آرا شکست داد. در ویرجینیای غربی "جو مانچین" دموکرات "جان ریس" را با 53. 5 در برابر 43. 4 درصد آرا شکست داد و در پنسیلوانیا "جو سستاک" دموکرات از "پت تومی" شکست خورد. تومی‌51 در برابر 49 درصد آرا پیروز شد.  سستاک در نظرسنجی‌ها خیلی عقب تر از تومی‌ بود.

در بعضی از کرسی‌های امسال مدت نمایندگی شش سال نیست مثلا در نیویورک، "هیلاری کلینتون" استعفا داد به جای وی "کرستن گیلیبرند" جایگزین شد و امسال که گیلیبرند پیروز شد برای یک دوره دو ساله است یعنی دوره نوع یک. در ایلی نوی "رولند بوریس" جایگزین "باراک اوباما" شده بود. "راد بلاگجوویچ" فرماندار سابق ایلی نوی در اقدامی‌غیرقانونی قصد داشت این کرسی را بفروشد که برکنار شد. بوریس در انتخابات شرکت نکرد و سه ماه باقی مانده از آن دوره به دوره کرک اضافه می‌شود. در دلاور "تد کافمن"رئیس دفتر و جانشین "جوزف بایدن" شرکت نکرد و "کریس کونز" دموکرات که "کریستین اودانل" را شکست داد، دوره نمایندگی اش نوع دو (چهار سال)است. "کن سالازار" وزیر امور داخلی کابینه اوباما شده بود و فرماندارکلرادو به جای وی "مایکل بنت" را انتخاب کرد وی علاوه بر دوره خودش باید ادامه دوره سالازار را هم بگذراند. در ویرجینیای غربی "رابرت بیرد" 92 ساله فوت کرد و "کارت گودوین" جانشینش شرکت نکرد و "مانچین" باید دوره وی را تمام کند.

در سال 1913 اصلاحیه 17 قانون اساسی آمریکا تصویب شد بدین صورت که سناتورها باید توسط آرای عمومی‌تعیین شوند قبل از آن قانون گذاران ایالتی آنها را انتخاب می‌کردند و انتخابات سنا در 1914 اولین انتخابات براساس این قانون بود. همچنین در 1959 با اضافه شدن ایالت‌های آلاسکا و هاوایی تعداد کرسی‌ها به صد رسید.

در میان 17 رئیس جمهوری که از سال 1914 به قدرت رسیدند فقط هفت نفر در اولین انتخابات میان‌دوره‌ایشان در سنا کرسی از دست ندادند. بیشترین کرسی‌ها را "هری ترومن" در سال 1946 با 11 کرسی "بیل کلینتون" در 1994،  8 کرسی"هربرت هوور" در 1930،  8 کرسی از دست دادند. اما رکورد جابجایی کرسی‌ها در اختیار دموکرات‌هاست که در سال 1958،  16 کرسی در انتخابات میان‌دوره‌ای دوره دوم "دوایت آیزنهاور" به دست آوردند. رئیس سنا که معاون رئیس جمهور است فقط در مواقعی حق رأی دارد که آرا به صورت 50-50 مساوی باشد و آن وقت رأی وی تاثیر گذار است و در مواقع دیگر که حضور ندارد رئیس موقت، اداره جلسات سنا را بر عهده دارد، البته از قدرتی همچون رئیس مجلس برخوردار نیست ولی تمام لوایح قبل از توشیح رئیس جمهور به امضای وی می‌رسد. طریقه انتخاب آن بدین صورت است که سناتوری از اکثریت که بیشترین سابقه نمایندگی را دارد انتخاب می‌شود هم اکنون "دنیل اینویی" 86 ساله از‌هاوایی با 47 سال سناتوری، رئیس موقت است. وی اولین ژاپنی-آمریکایی است که به چنین مقام مهمی‌ می‌رسد. حقوق سالیانه سناتورها و نمایندگان 174 هزار دلار، رئیس مجلس 223 هزار دلار، رهبران اقلیت و اکثریت 193 هزار دلار است. البته این حقوق در برابر خرج میلیونی که آنها برای برنده شدن می‌کنند ناچیز است.

فرمانداری

جمهوری خواهان 12 کرسی جدید به دست آوردند و دموکرات‌ها هم 5 کرسی جدید و در رود آیلند که متعلق به دموکرات‌ها بود کاندیدایی مستقل پیروز شد. ترکیب جدید ایالت‌ها به این صورت است 29 ایالت فرماندار جمهوری خواه،  20 ایالت دموکرات و 1 ایالت مستقل. آرای عمومی‌دموکرات‌ها بیشتر از جمهوری خواهان است. 31 میلیون دموکرات‌ها، 29 میلیون جمهوری خواهان و3 میلیون دیگر احزاب. 50 درصد دموکرات‌ها، 46 درصد جمهوری خواهان و 4 درصد دیگر احزاب. دموکرات‌ها در 5 ایالت جمهوری خواهان به پیروزی رسیدند، در‌هاوایی، ورمونت، مینه سوتا، کانکتیکات وکالیفرنیا که در آن "جری براون" دموکرات "مگی ویتمن" را شکست داد. ویتمن یکی از بزرگترین بازنده‌های انتخابات امسال بود چون وی مبلغ کلان،  140 میلیون دلار خرج کرد ولی شکست خورد. براون جایگزین "آرنولد شوارتزنگر" می‌شود. "نیکی‌هالی" به فرمانداری کارولینای جنوبی رسید. وی هندی-آمریکایی است و38 سال سن دارد البته هم اکنون "بابی جیندال" که اوهم هندی-آمریکایی است در لوئیزیانا فرماندار است و هر دو جمهوری خواه هستند.

رنگ قرمز کرسی‌های حفظ شده جمهوری خواهان، صورتی کرسی‌های جدید جمهوری خواهان. آبی تیره کرسی‌های حفظ شده دموکرات‌ها، آبی روشن کرسی‌های جدید دموکرات‌ها، سبز کرسی مستقل‌ها و رنگ خاکستری ایالت‌هایی که انتخابات برگزار نشده است.

تی پارتی

موضوعی که باید توجه شود این است که تی پارتی یک حزب نیست و یک جنبش محسوب می‌شود و عضو حزب جمهوری خواه هستند به طوری که وقتی کاندیداهای آن در انتخابات حضور داشتند به عنوان جمهوری خواه شرکت می‌کردند. پس به صورت یک حزب سوم مطرح نیست البته امکان دارد بعداً با جمهوری خواهان دچار اختلاف شوند. هم اکنون در آمریکا احزاب سوم زیادی وجود دارد ولی دارای قدرت زیادی نیستند مهمترین آنها احزاب مستقل و آزادی خواه هستند. به طور مثال در سال 2008 در انتخابات مجلس 25 حزب شرکت کرده بودند مانند حزب صلح و آزادی، حزب سوسیالیست، حزب پیشرو، حزب آمریکای مستقل، حزب بنفش، حزب اتحاد، حزب کارگران سوسیالیست وغیره. و از 2هزار نفر تا 1 میلیون نفر رأی داشتند.

در انتخابات مجلس تی پارتی از 52 کاندیدا حمایت کردند که 37 نفر پیروز شدند. در فرمانداری‌ها 7 فرمانداری را پیروز شدند. در سنا از 10 کاندیدا حمایت کردند که 6 نفر پیروز شدند. درانتخابات سنا از فلوریدا "مارکو روبیو" پیروز شد البته "کندریک میک" دموکرات به نفع کاندیدای مستقل کنار نکشید. در آلاسکا، سناتور "لیزا مورکوفسکی" که در انتخابات مقدماتی جمهوری خواهان از "جوزف میلر" کاندیدای مورد حمایت جنبش شکست خورده بود در انتخابات به عنوان نامزد غیرحزبی شرکت کرد و حاضر نشد به عنوان مستقل شرکت کند و اعلام کرد هنوز جمهوری خواه است وی با 40 درصد پیشتاز است، میلر 34 درصد و"اسکات مک آدامز" دموکرات 24 درصد. هنوز نتایج نهایی آلاسکا اعلام نشده است. به نوعی ازانتخابات آلاسکا به عنوانی رفراندومی‌ برای "سارا پیلین" یاد می‌کردند چون وی فرماندار سابق آلاسکا بوده است و در آن انتخابات پدر "لیزا مورکوفسکی" را شکست داده بود. آخرین کاندیدای غیرحزبی که به سنا راه پیدا کرد در سال 1954 از کارولینای جنوبی "استورم ترموند" بود شایان ذکر است که ترموند تنها سناتوری درتاریخ آمریکاست که تا صد سالگی سناتور بود و در سال 2003 چند ماه بعد از پایان دوره هشتم سناتوری اش در صدویک سالگی فوت کرد.

ترموند دارای یک رکورد تاریخی دیگر هم است وی رکورد طولانی ترین اطاله کلام یا فیلیباستر را هم بر عهده دارد با 24 ساعت و18 دقیقه در سال 1957،  وی که در آن زمان از دموکرات به جمهوری خواه تغییر گرایش داده بود درباره لایحه مورد نظر که، لایحه حقوق مدنی بود تا دستور پخت بیسکوییت مادربزرگش صحبت کرد طبق قانون نمایدگان با این کار می‌توانند تصویب لوایح مختلف را به تأخیر بیندازند.