با اهرم سوريه، ايران را دور بزنيد!

ديپلماسى ايرانى: روزنامه اسرائيلى هاآرتص در گزارشى به بررسى روابط ايران ، سوريه و لبنان مى‌پردازد و تيترى پرطمطراق را براى مطلب جانبدارانه خود انتخاب مى‌کند : چگونه با سلاح سوريه ، ايران را حذف کنيم؟

اين روزنامه اسرائيلى در ادامه مى‌نويسد: چه حسى دارد که محمود احمدى نژاد را در چند مايلى خود ببينيد؟ اين پرسش در حالى مطرح مى شود که گويا احمدى نژاد با بسته اى از تسليحات هسته اى خود از راه رسيده و در مرز اسرائيل مستقر شده است . حقيقت اما اين است که هيچ دليلى براى نگرانى وجود نداشت و ندارد. احمدى نژاد اين بار هيچ سخن مستقيمى را براى تهديد اسرائيل بر زبان نياورد و از تهديد هاى جدى هم حذر کرد. هيچ کس در لبنان نمى‌توانست مانع از سفر محمود احمدى نژاد به ايران شود. ايرانى‌ها پيش از اين از ميشل سليمان در قامت رئيس جمهورى لبنان در تهران استقبال شايانى به عمل آورده بودند و همين مساله مانع از عدم مهمان نوازى دولت لبنان شد. حزب‌الله هم که حساب و کتابش با ايرانى‌ها بر همگان هويدا است.

اين سفر به واشنگتن نشين‌ها نشان داد که چه کسى در حقيقت در لبنان در راس قدرت قرار دارد. مانورى که براى رئيس جمهورى ايران انجام شد نشان داد که اگر حزب‌الله مورد حمله قرار گيرد ايران مقابل اسرائيل قد علم خواهد کرد و اگر تهران هدف حمله باشد، حزب‌الله باران گلوله را بر سر اسرائيلى‌ها آغاز خواهد کرد.

اين سفر هشدارى بود به تمام کسانى که مى‌خواهند انگشت اتهام خود در ترور رفيق حريرى نخست وزيرى فقيد لبنان در سال 2005 ميلادى را به سمت حزب‌الله نشانه روند. پيامى بود براى شعيان و اهل تسنن. حقيقت اين است که لبنان کشورى عادى در منطقه است که در حد و اندازه خود هيچ گونه نفوذ استراتژيکى ندارد اما تبديل به رينگ بکس شده است. سايه جنگ بر فراز منطقه سنگينى مى‌کند. بسيارى از اعراب سالهاست که جنگ سرد را با هم تجربه مى‌کنند و همزمان احتمال وقوع نبردى که ايران هم يک سر آن باشد، وجود دارد. لبنان در اين مقوله تنها نيست. عراق، فلسطين، يمن و سودان هم در زمره کشورهايى هستند که هر کدام مى‌توانند منطقه را به انبارى از باروت تبديل کنند. احمدى نژاد تمام تلاش خود را به کار گرفته است تا بر نفوذ ايران در منطقه بيفزايد. در مصر روضه اليوسف که نهادى دولتى است سفر احمدى نژاد به لبنان را به تصوير کشيدن امپراطورى شيعيان خواند. وزير امور خارجه عربستان سعودى هم تاکيد کرد که بايد منتظر ماند و نتيجه اين سفر را به نظاره نشست. حتى سوريه هم که از رفقاى استراتژيک ايران است در قبال اين سفر سکوت اختيار کرد.

همزمان با حضور احمدى نژاد در لبنان، سورى‌ها ترجيح دادند به پيشواز سفر نورى مالکى نخست وزيرى عراق به دمشق بروند. لبنان همچنان تحت تاثير نفوذ و سلطه سوريه است. دمشق هم سوداى انتقال اين نفوذ به ايران را ندارد. اين رمز موفقيت در رابطه حسنه ميان دمشق – تهران است . تهران به خوبى مى‌داند که نبايد به منافع مستقيم دمشق در لبنان دست درازى کند و دمشق هم حد و اندازه دخالت‌هاى خود در مسائل ايران را مى‌داند.

اسرائيل اما در اين بازى مى‌تواند نقش چشمگيرى داشته باشد. از سرگيرى مقدمات مذاکره ميان اسرائيل و سوريه و ادعاى بشار اسد در اين خصوص که تهران از اين قبيل حرکت‌ها حمايت مى‌کند در حقيقت ايران را بر سر دو راهى قرار داده است: ايران در ربطه با سوريه و حزب‌الله لبنان در حال حاضر دچار نوعى دو دلى شده است.

مذاکرات ميان اسرائيل – سوريه نمى‌تواند در چشم بر هم زدنى منجر به بر هم خوردن رابطه ميان تهران و دمشق شود. منافع مشترک ايران وسوريه به گونه اى نيست که رابطه يکى با دشمن ديگرى در ذات بتواند مخرب و ويران گر باشد. اين حرکت هم نمى‌تواند به خلع سلاح حزب‌الله هم منتهى شود.  مصالحه ميان سوريه – اسرائيل مى‌توان خيال دمشق نشين‌ها را از مرزهاى شمالى جمع کند. اين پرونده حتى مى‌تواند از مناقشه ميان فلسطين و اسرائيل مهم تر باشد.

هاآرتص در ادامه مى‌نويسد: اسرائيل براى دور زدن ايران و دست دادن با سورى‌ها بايد هزينه اين صلح را هم پرداخت کند. اسرائيل بايد به بشار اسد بفهماند که به وى به چشم محمود احمدى نژاد دوم نگاه نمى‌کند. اسرائيل به خوبى مى‌داند که چگونه تمامى پنجره‌ها را براى مصالحه و مذاکره ببندد. سوريه تنها شاه کليد تل آويو براى تحت فشار قرار دادن غير مستقيم ايران است.