ایران و امریکا، دوست یا دشمن؟

با تمام حرف هایی که راجع به آمریکا و سیاست آن کشور در کشور ما گفته شده، هم ملت ایران، آمریکا و آمریکاییان را دوست دارند وهم آمریکائیان ایرانی ها را دوست دارند. از نظر سیاسی نیز آمریکا نیازمند ایران است، از این نظر که موقعیت استراتژیکی ایران برای اروپا و غرب و آمریکا بسیار پراهمیت است و گلوگاه یا گذرگاه درصد بسیار زیادی از نفت مورد نیاز دنیا ازجمله آمریکا در خلیج فارس است که کنترل نیمی از آن را ایران برعهده دارد.

از سوی دیگر ایران نیز با تمام شعارها و مرگ بر آمریکا گفتن هایش، هرگز از آمریکا به ویژه تکنولوژی این کشور بی نیاز نیست از نظر مواد غذایی هم این کشور انبار جهان است. علاوه برهمه اینها برخلاف آنچه گفته می شود به گمان من آمریکا به هیچ عنوان خواهان به آشوب کشیدن ایران و خلیج فارس و کشورهای حوزه خلیج فارس نیست؛ زیرا می داند که درآن صورت نفت به بشکه ای پانصد دلار خواهد رسید و اولین کشوری که ضربه خواهد خورد همین آمریکا و آمریکاییان هستند.

علت اصلی تردید آمریکا برای حمله به ایران یا دهنه زدن به اسرائیل برای کنترل آن کشور و تلاش برای حل مسالمت آمیز مشکل ایران از راه مذاکره همین مساله است که آمریکا نه می خواهد نفت به بشکه ای پانصد دلار برسد و نه این منطقه نیز به مناطق آشوب زده دنیا افزوده شود.

درآینده بلند مدت نیز ایران و آمریکا دوست هم خواهند بود و باز این آمریکا خواهد بود که درصورت تجاوز روس ها از ایران حمایت خواهد کرد. تنها گناه آمریکا نیز به اعتقاد من دخالت آن کشور در کودتای بیست و هشت مرداد نبود زیرا زنده یاد دکتر مصدق در حل قضیه نفت مانده بود و دچار تردید بود و آمریکایی ها با گرفتن سهم خود و موافقت با طرح انگلیس به فکر منافع خود بودند.

اما گناه بزرگ آمریکا آن سطوت و سالاری بود که در زمان شاه از خود نشان دادند و تصور می کردند که ایران یکی از کشورهایی زیر دست آن کشور است و زمامداران ما هم  تصور می کردند آمریکا خدای روی زمین است و اگر کاری برخلاف نظر آنان انجام شود اوضاع ایران یک شبه زیر و رو خواهد شد و با شکستن این طرز تفکر ایرانیان اعتماد به نفس پیدا کردند. و ای کاش در کنار این اعتماد به نفس قدری هم عقل بیشتر و مآل اندیشی پیدا می کردند و دنبال لجاجت نبودند و با شعار زندگی نمی کردند که شعار نان و آب نمی شود و اقتصاد لرزان را مرمت نمی کند.

آیا گوش شنوایی برای شنیدن این حرف ها هست.ما در دنیا و در عالم سیاست مثل زمان کودکی قهر قهر تا روز قیامت نداریم، هر جا منافع ملی ما حکم کند دوست دیروز دشمن امروز می شود و دشمن دیروزی دوست امروزی.

به من ایرانی هم مربوط نیست که در یمن حتی در فلسطین و غزه چه می گذرد. من باید به فکر بلوچستان و سیستان و بندرعباس و آذربایجان و کردستان خودمان باشم و کاری کنم که این مردم در این نقاط از جان و دل طرفدار حکومت بالای سرشان باشد و درآن صورت است که می توانم با اطمینان خاطر بگویم آمریکا، روسیه ، انگلیس، آلمان ، فرانسه هیچ غلطی نمی تواند بکند اما بهتر است حتی این حرف را به زبان نیز نیاورم و همواره طالب دوستی و استفاده از آنان باشم.