روس ها نمی توانند ایران هسته ای را بپذیرند
زمانی که من در رأس کار بودم، ما با ایرانی‌ها رابطه تنگاتنگی داشتیم، نه به دلیل شخصیت شاه، بلکه به سبب نقش و اهمیت ایران در منطقه و جایگاه این کشور در تأمین ثبات و امنیت خاورمیانه.
هنری آلفرد کیسینجر آمریکایی آلمانی‌تبار و یکی از مغزهای متفکر سیاست‌خارجی آمریکا در زمان فورد و نیکسون این روزها مشغول سفر به برخی از کشورها و ملاقات با بعضی چهره‌های سیاسی است.
او در سال 1973 به خاطر تلاش‌هایش برای پایان بخشیدن به جنگ ویتنام جایزه صلح نوبل را دریافت کرد. اکنون او 86 ساله است و به عنوان بزرگ‌ترین استراتژیست آمریکا از او نام برده می‌شود.
کیسینجر چندی پیش بعد از بازگشت از سفرش به چین، به پاریس سفر کرد. او در مصاحبه با روزنامه راست‌گرای فیگارو به ارائه دیدگاه‌های خود درخصوص تحولات جهانی پرداخته است.
نوشتار ذیل خلاصه‌ای از مصاحبه کیسینجر با رونو ژیرار، خبرنگار فیگاروست.
* واکنش چینی‌ها به بحران اقتصادی جهانی که از تابستان 2008 آغاز شد، چیست؟
من دیدگاه خود را به عنوان یک کارشناس و نه به عنوان یک سیاستمدار عنوان می‌کنم، ما آمریکایی‌ها اختلافات زیادی با چینی‌ها داریم، اما این اختلافات شدید نبوده و صلح و امنیت جهانی را تهدید نمی‌کند و از طریق رایزنی و گفت‌وگو قابل حل است. چینی‌ها به آمریکا اعتماد نمی‌کنند تا بدین ترتیب بتوانند اداره امور سیاسی جهان را به خوبی در دست گیرند. قبل از بحران اقتصادی چینی‌ها به ما به چشم مردمی جدی و قابل اعتماد در عرصه اقتصاد و سرمایه‌گذاری می‌نگریستند. آنها به الگوهای ما اعتماد داشتند و حتی از آن تبعیت می‌کردند اما بحران اقتصادی و عدم‌مسئولیت‌پذیری بسیاری از مسئولان وال‌استریت به طرز وحشت‌آوری چینی‌ها را شوکه کرد.
ما عمیقاً چینی‌ها را از خود ناامید کردیم. اما آنان مردمانی پراگماتیک بوده و برای جبران خسارات ناشی از بحران اقتصادی به خوبی می‌دانند که باید با آمریکا همکاری کنند.
* مدیر بانک چین اعلام کرده است که دلار ازین پس پول برتر دنیا نخواهد بود و جهان باید به دنبال جایگزینی برای آن باشد.
این مسئله بدیهی است که چینی‌ها دیگر خواهان تسلط دلار بر اقتصاد جهانی نیستند. اما از سویی آنها هنوز به راه‌حلی نیندیشیده‌اند. چینی‌ها به خوبی به این امر واقف‌اند که این مسئله تنها به چین بستگی ندارد و نمی‌توان نقش سایر کشور را نادیده گرفت.
* هانتینگتون در کتاب معروفش «برخورد تمدن‌ها» اعلام کرد که چین به زودی به ابرقدرت آسیایی تبدیل می‌شود و ژاپن از آن تبعیت خواهد کرد اما ژاپن اخیراً خود را در صف آمریکا قرار داده است، آیا نظریه هانتینگتون اشتباه بود؟
انتخابات اخیر ژاپن، شکست بزرگی برای حزب لیبرال دموکرات- که از زمان جنگ کره بدون توقف کشور را اداره می‌کرد- بود. این به معنای تغییر بزرگی است. اما مواضع ژاپنی‌ها از زمان روی‌کار آمدن دولت جدید بسیار محتاطانه است، تصمیمات این دولت در قبال آمریکا مسئله‌ای که نیاز به بحث و گفت‌وگوی فراوان دارد، اما در مجموع قرار گرفتن این کشور در کنار آمریکا را تحسین می‌کنم.
* تحلیل شما درباره سیاست جدید کشورتان در قبال ایران چیست؟
ایران کشوری است با ملتی بسیار بزرگ و شریف. زمانی که من در رأس کار بودم، ما با ایرانی‌ها رابطه تنگاتنگی داشتیم، نه به دلیل شخصیت شاه، بلکه به سبب نقش و اهمیت ایران در منطقه و جایگاه این کشور در تأمین ثبات و امنیت خاورمیانه. ارسال پیام نوروزی اوباما به مردم و رهبران ایران نیز دقیقاً با در نظر گرفتن همین اهمیت ژئوپولتیک ایران در خاورمیانه و همچنین احترام به ملت و تاریخ کهن ایران بود. اوباما با صداقت و شجاعت فراوان گفت‌وگو با ایران را پیشنهاد کرد. اینکه ایران چه واکنشی در برابر پیشنهادات غرب بالاخص بسته پیشنهادی نشان خواهد داد، پرسشی است که گذشت زمان، پاسخ آن را خواهد داد.
*تیمی از افسران ارشد بازنشسته آمریکا و از فرماندهان عالی‌رتبه ارتش به اوباما پیشنهاد کرده‌اند که ایران هسته‌ای را بپذیرد، نظر شما چیست؟
ما در وهله اول باید به ایرانی‌ها درخصوص تأمین امنیت کشورشان تضمین‌های لازم را بدهیم تا بدین ترتیب بتوانیم مواضع آنها در قبال برخی از معادلات منطقه‌ای (ازجمله حمایت از حزب‌الله) را عوض کنیم. به عقیده من تحقق این امر نیازمند دیپلماسی هوشمندانه‌ای است که نیاز به حضور سایر کشورها از جمله روسیه نیز دارد. چالش مهم است که روس‌ها هیچ تمایلی به تحریم ایران ندارند اما از طرفی نمی‌توانند ایران هسته‌ای را بپذیرند. اگر به ایران این تضمین داده شود که در هیچ صورتی مورد هجوم سایر کشورها قرار نخواهد گرفت (همانند حمله عراق در سال 1980) شاید بتوان امیدوار بود که به توافقاتی با این کشور دست یابیم.
*آیا شما گفت‌وگوهای میان واشنگتن و مسکو درخصوص کاهش سلاح‌ها و موشک‌های هسته‌ای را تأیید می‌کنید؟
بله. اما این امر روندی نیست که بتوان فردا و یا پس‌فردا به نتیجه رسید، بلکه پروژه‌ای است که نسل‌ها به طول می‌انجامد.
منبع: روزنامه خبر
نظر شما :