برنامه هسته‌ای ایران: چرا ما خیلی کم می‌دانیم
[1]kjjjjjj.jpg)
دیپلماسی ایرانی: غرب تا چه اندازه از برنامه‌های هسته‌ای ایران اطلاع دارد. واکنشی که غرب در برابر خبرهای هسته‌ای ایران می‌شنود و رفتاری که همانند یک فرد شوک زده در برابر آن از خود نشان می‌دهد حاکی از آن است که به رغم ادعاهایی که غرب درباره آگاهی از بسیاری از فعالیت‌های هسته‌ای ایران میکند، آنها چندان هم از برنامه‌های هسته‌ای این کشور اطلاع ندارند.
این موضوع سبب شده تا مجله تایم در شماره این ماه خود به آن بپردازد و میزان آگاهی غرب از فعالیت‌های هسته‌ای ایران را تحلیل کند. این مجله با انتخاب عنوان "برنامه هسته‌ای ایران: چرا ما خیلی کم می‌دانیم" مطلب خود را این گونه آغاز میکند که آنچه درباره فعالیت‌های هسته‌ای ایران در جاهای مختلف می‌خوانید، باورتان نمی‌شود. ما همان قدر از برنامه‌های هسته‌ای ایران می‌دانیم که در گذشته درباره سلاح های کشتار جمعی صدام حسین می‌دانستیم. ایران می‌تواند برنامه‌های هسته‌ای خود را هفته آینده آغاز کند یا 20 سال دیگر. این بستگی به آن دارد که شما می‌خواهید چه چیزی را باور کنید. ما هیچ چیز درباره برنامه هسته‌ای ایران نمی‌دانیم.
در ادامه این یادداشت می‌خوانیم، اسرائیل مدعی است که ایران تا حدودی برنامه‌های تسلیحاتی خود را آغاز کرده است. بریتانیا مدعی است که تهران از اواخر 2004 و اوائل 2005 به شدت به روی طرح رسیدن به بمب هسته‌ای کار می‌کرده است. ] اشاره به مطلب روزنامه تایم لندن که هفته گذشته منتشر شد.[ در سال 2007 سازمان امنیت ملی امریکا اعلام کرد، ایران فعالیت‌های‌اش را برای رسیدن به بمت هسته‌ای در سال 2003 متوقف کرد اما می‌تواند هر زمان که اراده کند مجددا فعالیت‌های خود را در این رابطه از سر بگیرد. ایرانی‌ها نیز می‌گویند از روز اول تا کنون هیچ برنامه‌ای برای رسیدن به بمب هسته‌ای نداشته‌اند و هیچ گاه به دنبال دستیابی به بمب هسته‌ای نبوده‌اند. آژانس انرژی اتمی که بر امکانات و برنامه‌های هسته‌ای ایران نظارت دارد، می‌گوید تا کنون به نشانه‌ای که حکایت از برنامه‌های ایران برای رسیدن به بمب اتمی باشد دست نیافته است اما زمینه‌هایی وجود دارد که ما را ظنین میکند که ایران ممکن است در نهایت به آن سمت منحرف شود.
تایم سپس دلایل این عدم آگاهی را بر شمرد و می‌نویسد، یکی از دلایل این عدم آگاهی ما در تمام زمینه‌های مرتبط با ایران این است که همانند عراق، اخبار یک طرفه است و همیشه واقعیت‌ها را ندانسته‌ایم. همان اتفاقی که باعث شد غیر واقع‌ترین اطلاعات به دست ما برسد و جنگی خونین را شاهد باشیم.
البته مسائل امنیتی نیز مطرح است. این مسئله آن قدر حساس است که جزئیات آن جزء اسرار ایران محسوب می‌شود. شمار کمی از روزنامه‌نگاران و استادان دانشگاه‌ها در داخل ایران اجازه دارند درباره برنامه هسته‌ای کشورشان اطلاعات کسب کنند یا از مکان‌های هسته‌ای دیدن کنند. دپلمات‌ها و دستگاه‌های امنیتی غربی نیز از طریق ارتباط با آژانس انرژی اتمی توانسته‌اند اطلاعات مختصری به دست آورند. اطلاعاتی که آژانس انرژی اتمی می‌دهد، این است که ایران اکنون صرفا به دنبال غنی‌سازی اورانیوم در مراکز غنی سازی خود در نظنز و اخیرا مرکز غنی‌سازی جدید خود است و برنامه‌ای برای رسیدن به تسلیحات هسته‌ای ندارد. اطلاعات مخفی‌ای نیز برای سازمان وجود ندارد.
مجله تایم در ادامه به دلایل دیگر عدم آگاهی کافی غرب از فعالیت‌های هسته‌ای ایران می‌پردازد و می‌نویسد، دلیل دیگر ندانستن ما از آنچه ایران انجام می‌دهد این است که ایران برنامه‌های مختلف هسته‌ای را دنبال میکند. نمونه آن تاسیسات هسته‌ای جدید قم است که ایران اخیرا به طور ناگهانی خبر وجود آن را اعلام کرد و ظاهرا هم زیر نظر نهاد ریاست جمهوری فعالیت نمی‌کند. ایران در این مرکز نیز به غنی‌سازی اورانیوم اصرار دارد و شاید هم اهداف دیگری را از راه‌اندازی این مرکز دنبال میکند.
تایم در ادامه می‌نویسد، به هر صورت اطلاعات ما از این که ایران برنامه‌ای برای رسیدن به بمب هسته‌ای دارد یا خیر تنها مبتنی بر چند گزارش اغراق‌آمیز که با استفاده از نقشه‌های گوگل و کلمه‌های تند و تیز که ما را از حقیقت اصلی منحرف میکند، است. مطالعات مراکز پژوهشی ]تینک تنک‌ها[ نیز تا کنون ضعیف بوده و اطلاعات خاصی به ما نداده. حقیقت این است که ایران از زمان شاه تا کنون به دنبال دستیابی به تکنولوژی هسته‌ای بوده و در کل طول این مدت تنها در این چهار پنج سال اخیر است که اسرائیل دائما در بوغ و کرنا کرده که ایران به دنبال دستیابی به بمب هسته‌ای است. اما کسی تا حالا نپرسیده که اگر ایران به دنبال دستیابی به بمب هسته‌ای است چرا در طول این مدت حداقل یک بمب نساخته است. دقیقا هیچ کس نمی‌داند چرا.
مجله تایم مقاله خود را این گونه به پایان می‌رساند که احتمال دیگری نیز وجود دارد و آن این که ایران با همه ما و تصورتمان در حال بازی کردن است. ایران می‌خواهد که توجه جهانی را به خود جلب کند. ایران می‌خواهد که آن را در جهان جدی بگیرند. می‌خواهد که در کنار کشورهای عضو G-20 جایی داشته باشد. این خواسته‌ها محقق نمی‌شود مگر این که از طریق القای توهم تسلیحات هسته‌ای به دنیا ما را بترساند تا به آنچه می‌خواهد تمکین کنیم.
نظر شما :