چرا امارات به خاطر امریکا از روابط پرسودش با ایران گذشت؟

روابط ایران و امارات باز هم دست خوش تغییر شد. بهتر است بگوییم گرفتار بازی‌های سیاسی؛ چرا که روابط دو کشور زمانی وارد فاز تازه‌ای شد که رسانه‌ها اعلام کردند، امارات متحده عربی مدعی شده یک کشتی ایران حامل سلاح از کره شمالی را ضبط کرده است.

ان حرکت امارات نشان می‌دهد که روابط دو کشور به شدت تحت تاثیر رفتارهای سیاسی بین‌المللی است. ایران با غرب بر سر پرونده هسته‌ای به چالش بر خورده و غرب نیز برای وادار ساختن ایران برای پذیرفتن خواسته‌هایش، کشورهای همسایه با ایران به خصوص کشورهایی که با ایران داد و ستند گسترده تجاری و اقتصادی دارند را تحت فشار شدید گذاشته است.

این در حالی است که روابط اقتصادی ایران و امارات به اندازه‌ای گسترده است که بنا به آمار بیشترین مسافر منطقه‌ای از ایران وارد امارات می‌شود، یکی از بزرگترین سرمایه‌گذاران خارجی امارات ایرانی‌ها هستند و ایران در داد و ستد کالا با امارات جایگاه دوم را در منطقه دارد. اما با وجود این حجم گسترده مبادلات تجاری و همکاری‌های وسیع اقتصادی روابط ایران و امارات به واسطه بازی‌های سیاسی دست خوش تغییر و تحول شده است.

اکنون به نظر می‌رسد امارات تمایل خاصی پیدا کرده که تحریم‌های جهانی علیه ایران اجرایی شوند. تا بدانجا که حتی حاضر است ضررهای اقتصادی ناشی از این اقدام را نیز بپذیرد.

در آغاز سال ۲۰۰۹ میلادی قرارداد استفاده صلح‌آمیز از انرژی هسته‌ای میان امریکا و امارات متحده‌ عربی منعقد شد. بر اساس این قرارداد ایالات متحده امریکا به امارات متحده‌ عربی کمک می‌کند تا این کشور به انرژی صلح‌آمیز هسته‌ای برسد. در صورت تحقق این امر امارات متحده‌ عربی اولین کشور عربی خواهد بود که با استفاده از انرژی هسته‌ای می‌تواند برق تولید کند.

اما اماراتی‌ها برای رسیدن به این رویا باید برای جلب نظر امریکا ابتدا بنادر خود را به مکانی برای فرار ایران از تحریم‌های جهانی تبدیل نکند و اجازه ندهد کالاهایی که از نظر غرب ممنوع است به ایران برسند.

ظاهرا تصمیم اخیر امارات مبنی بر توقیف یک کشتی که گفته می‌شود سلاح‌های کره شمالی را به ایران حمل می‌کرده در راستای همین قرار و مدار بوده است.

سال‌ها است امیرنشین دوبی دروازه ایران به جهان خارج محسوب می‌شود. ایران به کمک امارات و با استفاده از فضای باز تجاری آن توانست برای مدت‌ها از تحریم‌های غرب فرار کند. بازرگانان در بندر جبل علی در منطقه آزاد تجاری دوبی این امکان را یافته‌اند تا کشتی‌های خود را بدون نظارت مقامات گمرکی در بنادر مختلف متوقف سازند. این خواست اکید سران امیرنشین دوبی بوده که در این بنادر هیچ‌گونه نظارتی بر کالاها صورت نگیرد. به همین سبب بود که بسیاری از کشتی‌های جهانی خواستار توقف در بنادر دوبی بودند. این تصمیم سبب شد که درآمد اقتصادی این امیرنشین از دریافت هزینه‌های توقف کشتی‌های جهانی به شدت افزایش یابد. دوبی در شرایط کنونی هشتمین بندر بزرگ کانتینر جهان به حساب می‌آید و بزرگ‌ترین بندر تجاری خاورمیانه شمرده می‌شود.

همین شرایط بدون کنترل بود که سبب شد در سال ۲۰۰۴ میلادی گفته شود که عبدالقدیر خان، پدر بمب اتمی پاکستان، اطلاعات و تجهیزات لازم را برای ساختن بمب اتمی از راه بنادر امارات متحد عربی برای ایران و کره شمالی ارسال کرده است. دو کارخانه در دوبی در این اقدام مشارکت کامل داشتند.

ضبط کشتی ایرانی توسط اماراتی‌ها نشان داد که ابوظبی دیگر حاضر نیست با طرف پر سود ایرانی‌اش همکاری کند. البته این اقدام اماراتی‌ها را که دو سال است با بدرفتاری با ایرانی‌ها آغاز شده، می‌توان به تسلیم شدن این کشور به فشارها و خواسته‌های امریکا نیز تعبیر کرد. تسلیمی که می‌تواند استقلال عمل بیشتری را از اماراتی‌ها بگیرد.