چالشهای شورای امنیت برای امنیت عراق

تناقضات حیرت انگیز و ارتباط کم رنگ بین واقعیت و سیاست های بی محتوا همانقدر قسمتی از جنگ عراق را تشکیل می دهد که بمب گذاریهای انتحاری و افزایش تعداد کشته شدگان در اين کشور.

آخرین تناقض حیرت انگیز برمی گردد به تلاشهای آمریکا و بریتانیا برای افزایش نقش سازمان ملل در میانجیگری بین گروه های درگیر در عراق.

و این در حالی است که درست پس از آنکه شورای امنیت سازمان ملل به اتفاق آرا رای بر افزایش نقش سازمان ملل در عراق داد، کارکنان سازمان ملل به بان کی مون دبیر کل سازمان ملل اعلام کردند تا برقراری امنیت بیشتر در عراق کارکنان این سازمان را از این کشور خارج کند.

افزایش نقش سازمان ملل در عراق می تواند ایده خوبی باشد اما این افزایش نقش سازمان ملل، نیازمند افزایش نیروها و کارمندان سازمان ملل در عراق است.

 این در حالی است که سازمان کارکنان سازمان ملل اعلام کرده است که با افزایش کارکنان خود در عراق مخالفند چرا که نیروهای آمریکایی مستقر در عراق نمی توانند امنیت لازم برای کارکنان سازمان ملل را تامین کنند.

از یک طرف زلمای خلیل زاد، نماینده آمریکا در سازمان ملل اظهار امیدواری کرد که این راه کار شورای امنیت سازمان ملل، مرحله جدید و مهمی در نقش سازمان ملل در مورد مسئله عراق دارد و می تواند سرآغاز یک حمایت بین المللی برای دولت و مردم عراق باشد.

از طرفی دیگر نیز از کارکنان سازمان ملل شنیده می شود که به عراق نخواهند رفت. عدم تمایل آنها به حضور در عراق کاملا  قابل درک است. چرا که پس از انفجار دفتر نمایندگی سازمان ملل در سال 2003 در بغداد و کشته شدن 22 نفر از کارکنان سازمان ملل، سازمان ملل کارمندان خود را از عراق خارج کرد.

تصویب این لایحه در خصوص افزایش نیروهای سازمان ملل تعداد نیروهای این سازمان را از 65 نفر به 95 نفر خواهد رساند. این گروه تازه تقش مثبتی در حل مناقشات عراق خواهند داشت چرا که بسیاری از گروه های در گیر در عراق حاضر به گفت و گو با آمریکا نیستند و سازمان ملل می تواند این نقش را بازی کند.

تناقض بین اهداف تعیین شده و راه کارهای رسیدن به آن با درگیرهای خود سازمان ملل هماهنگی ندارد. در عراق امروز بیشتر آنچه اتفاق می افتد حالت سمبلیک دارد. از سقوط بغداد تا آرایش نظامی نیروهای آمریکایی برای ایجاد امنیت در بغداد پس از سقوط، از توهم ایجاد یک دموکراسی تا ایجاد یک حکومت انتخابی ماندگار.