سیاست خارجی موسوی حکیمانه، فعال، استقلال‌خواه و به‌دور از هیجان خواهد بود

گفت و گوی دیپلماسی ایرانی با دکتر عماد افروغ، یکی از اعضای فراکسیون اصول گرای مجلس هفتم و از حامیان میر حسین موسوی:

- شما معتقدید که حمایت از آقای موسوی حمایت از یک جریان است نه یک فرد، مراد شما چه جریانی است؟
جریانی که بایستی در ایران رخ می‌داد و تاکنون رخ نداد، جریانی که ما را به سوی عقلانیت بیشتر هدایت کرده و گامی به سوی تحزب در کشور باشد. جریانی که از برخوردهای کلیشه‌ای و هیجانی و احساسی متناسب با شرایط اول انقلاب فاصله گرفته و متوجه واقعیت و ضرورت‌ها و نیازهای کشور باشد.

یکسری صف آرایی‌های کاذب در ایران شکل گرفته که در واقع ربطی به واقعیت سیاسی فعلی جامعه ندارد و بیشتر تامین کننده منافع یک عده از جناح‌های سیاسی موجود است، به انحاء مختلف شاهد این صف آرایی‌ها هستیم، عده‌ای به دیگری می‌گویند کافر و مشرک و شیطان صفت و ضد انقلابی و طرف مقابل نیز به آنها می‌گوید فاشیسم و اقتدارگرا و غیره، انواع و اقسام دسته بندی‌هایی که هیچ واقعیت ندارد.

- گفتمان موجود در رقابت‌های انتخاباتی این دور از انتخابات را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
 اگر ما خود کمک کنیم که این اتفاق جریانی رخ دهد یعنی این که به واقعیت طیف گونه جامعه ایران توجه شده و مصاف کاندیداها، مصافی برنامه‌ای باشد و از این صف آرایی‌های مو جود نیز پرهیز شود، ما به اهداف و آرمان‌های مورد نظر دست یافته ایم.

- علت دفاع شما از عملکرد آقای موسوی و اهداف ایشان برای دولت دهم چیست؟
آقای میر حسین موسوی همان طور که از قبل نیز پیش بینی می‌شد، در صورت آمدن به صحنه انتخابات آن اجماع تصنعی نه در اردوگاه اصلاح طلبان شکل می ‌گرفت و نه در میان اصول گرایان، خدا را شکر که این اتفاق افتاد و اکنون ما در هر دو اردوگاه شاهد تکثرگرایی هستیم و این تکثر خود یک گام به جلو در مسیر توسعه سیاسی کشور است.

من هم برای ایجاد چنین جریانی و هم به دلیل ویژگی‌های شخصیتی خاصی که در آقای موسوی وجود دارد، یکی از اولین افرادی بودم که از ایشان برای حضور در عرصه انتخابات دعوت کردم تا یکی از حلقه‌های کلیدی تحقق این نگاه جریانی، مفهومی و گفتمانی باشد.

ویژگی‌های شخصیتی، سابقه مدیریتی، انقلابی و دین داری آقای موسوی از ویژگی‌هایی است که در ایشان سراغ داشتیم و به همین دلیل بود که من جزء اولین افرادی بودم که از ایشان برای ورود به عرصه مبارزات انتخاباتی دعوت کردم تا هم خیال ما از شخص و گفتمان ایشان آسوده باشد و هم کمکی برای شکل گیری این جریان ضروری در تاریخ فعالیت‌های سیاسی کشور رخ دهد.

- اعتقاد آقای موسوی این است که برای جهانی شدن باید ابتدا ایرانی باشیم، نگاه شما به سیاست خارجی ایشان چگونه است؟
هنوز که برنامه‌های سیاست خارجی ایشان مکتوب نشده است اما می‌توانم حدس بزنم ایشان آن بخش فعال بودن را در عرصه سیاست خارجی دارا هستند و آن استکبار ستیزی و استقلال خواهی است، سیاست نه شرقی، نه غربی مربوط به زمان نخست وزیری ایشان نیز بود.

به نظر می‌رسد که در مصاف سیاست‌های استکباری که امروزه در قالب جهانی سازی سرمایه داری خود را نمایان می‌کند، آقای موسوی معتقد است که تنها نباید به برخوردهای هیجانی و احساسی بسنده کرد.

در این جا به آقای میرحسین موسوی پیشنهاد می‌کنم که باید با توجه به شعار حکمت، عزت، مصلحت و با شناختی که از واقعیات کنونی جهان به ویژه در سطح بین المللی داریم، به سوی خاک ریز زدن در برابر یک جانبه گرایی و توسعه طلبی جهانی سازی سرمایه داری پیش رویم؛ خاک ریز اقتصادی، فرهنگی، سیاسی در سطح منطقه، کشورهای اسلامی و حتی در سطح جهان.

ما نباید وجه مقابله را شخصی دیده و با برخوردهای هیجانی بخواهیم نام شخص ما بر سر زبان‌ها افتد. ما باید به حکمت توجه کنیم، یعنی از تدابیر حکیمانه استفاده کرده و به صورت نهادین سد راه نفوذ و سلطه جهانی سازی سرمایه داری باشیم، این گونه نیست که شعار دهیم مرگ بر سرمایه داری اما عملا بخواهیم با کله وارد سازمان تجارت جهانی شویم.

امروز شاهدیم که دولت مردان ما با اوج گیری بحران سرمایه داری در کشور به جشن و پای کوبی می پردازند اما از سوی دیگر می خواهند به هر شکل ممکن به سازمان تجارت جهانی بپیوندند، در حالی که سازمان تجارت جهانی نه تنها وجه تجاری جهانی سازی سرمایه داری است بلکه آینه تمام نمای جهانی سازی سرمایه داری است.

زمانی‌که دولتی طرح و برنامه و تدبیری نداشته باشد صرفا به سطح ظاهری تقابل بسنده می‌کند. در حالی که تقابل لایه‌های مختلفی دارد و باید با ایجاد خاک ریزهایی منافع و مصالح کشور و ملت را تامین و در عین حال به شعارهای جهانی انقلاب نیز توجه داشت.