تغییر ساختار در ناتو
به دلیل حساسیت روسیه با توسعه ناتو، اوباما باید با همپیمانانش به یک تفاهم کلی در خصوص پیوستن اوکراین و گرجستان به این پیمان برسد. وی همچنین باید تفاوت‌های ماموریت ناتو در جنگ سرد و حضور نیروهای این پیمان در افغانستان را حل کند.
در میان مسائل دشواری که باراک اوباما، رییس جمهور منتخب امریکا باید با آنها رو به رو شود، آینده و وظایف پیمان آتلانتیک شمالی نیز جای دارد. ناتو عمری طولانی تر از رسیدن به هدف اولیه اش داشته است و امروز فقدان مسوولیت و ماموریتی مشخص سبب بروز اختلافاتی شده است که اجتناب ناپذیرند.
به دلیل حساسیت روسیه با توسعه ناتو، اوباما باید با همپیمانانش به یک تفاهم کلی در خصوص پیوستن اوکراین و گرجستان به این پیمان برسد. وی همچنین باید تفاوت های ماموریت ناتو در جنگ سرد و حضور نیروهای این پیمان در افغانستان را حل کند.
توافقنامه 1949 بر پایه این شعار استوار شده است که در صورت حمله به یکی از اعضای ناتو تمامی کشورهای عضو در صدد دفاع بربیایند. در آن دوره مناطقی که باید مورد دفاع قرار می گرفتند اروپای غربی بود.
در فرهنگ جنگ سرد، جنگ اخیر در افغانستان (جایی که برخی از نیروهای ناتو می جنگند) باید خارج از محدوده درگیری قلمداد شود، چراکه این منطقه خارج از اروپا است و هر همپیمانی آزاد است که برای حضور نیروهای خود در این منطقه تصمیم بگیرد.
راه حل ساده تر برای آقای اوباما، تصمیم گیری در خصوص اعضای جدید است. فرانسه، آلمان و برخی از کشورهای اروپایی نمی خواهند با پذیرش عضویت اوکراین و گرجستان، روسیه را تحریک و عصبانی کنند. اوباما باید به این مشاوره ها گوش کند.
اما دلایل وجودی ناتو در قرن جدید، و نقش خاص این سازمان در افغانستان را بهتر است با ظهور حوادث در سال های اخیر و مشورت با تمامی اعضای ناتو منطبق کرد. ناتو برای حفظ امنیت این منطقه به وجود نیامده است و باید برای مقابله با تهدیدهای موجود تغییر ساختار بدهد.
این مقاله در روزنامه بوستن کلوب به چاپ رسیده است.
نظر شما :