آيا اسراییل دلایل وجود خود را از دست خواهد داد؟
موضوع اسراییل فضایی از گریز عمدی دارد. محاصره نظامی غزه شدیدا مورد بحث و گفت و گو است. این درحالی است که پیش از مشخص شدن جانشین اولمرت، کاندیداها هیچ موضع خاصی در مورد سوژه های خاص نداشتند.
این داستان دو مجادله است که در کشورهای رقیب گسترده شده است، در زبان های رقیب بر روی تکه های نحیفی از سرزمین های خاور نزدیک. در اسراییل، کادیما، حزب حاکم در اسراییل، حاکمی جدید را انتخاب کرده است. در فلسطین، مردم در تلاش برای آزادی های خود هستند. به زودی، این مجادله ها با یکدیگر برخورد خواهد کرد، که این برخورد در اوج صلح خواهد بود یا با خونریزی.
موضوع اسراییل فضایی از گریز عمدی دارد. محاصره نظامی غزه شدیدا مورد بحث و گفت و گو است. این درحالی است که پیش از مشخص شدن جانشین اولمرت، کاندیداها هیچ موضع خاصی در مورد سوژه های خاص نداشتند. یکی از روزنامه های اسراییل این نکته را این‌گونه شرح داد: از تسیبی لیونی بپرسید که ساعت چند است. وی پاسخ خواهد داد اما پس از آنکه با دقت موقعیت اسراییل را با ساعت جهانی و نصف النهار مبدا درنظر گرفت. او یک موقعیت بسیار مشخصی دارد اما نمی خواهد این موقعیت را برای رسانه ها مشخص کند.
این نشانه ای است از میزان حساسیت زدایی اسراییل در خصوص جنایاتی که اسراییل در منطقه انجام داده است. در تئوری، خانم لیونی در موقعیتی است که می تواند تروریست های ملی را که در کافه ها و اتوبوس ها بمب گذاری می کردند را به خوبی درک می کند، چراکه یکی از همان‌ها است. پدر وی فرمانده ارتش ایرگون بود. ایرگون یک سازمان تروریستی صهیونیست ها بود که در دهه 1930 و 1940 میلادی پیش از تشکیل دولت اسرائیل بوجود آمد. ایرگون بر ضد عرب‌هایی که مخالفت تشکیل دولت اسراییل بودند به کارهای تروریستی دست می زد و بعد ها هم بر ضد نیروهای انگلیسی که مجبور شوند کنترل مناطق را به دست صهیونیست ها بسپارند. لیونی با غرور از آنها حمایت کرد و آنها را برای چنین روزی نگه داشته بود.
پاسخ خانواده لیونی به محاصره ها، ایست بازرسی ها و تفگ و گلوله چه خواهد بود؟ آیا آنها بی اعتنا خواهند بود و یا تسلیم می شوند؟ مناخیم بگین، رهبر ایرگون می نویسد که هر تلاشی که بریتانیا برای ضربه زدن به ما می کرد فقط ما را قدرتمند تر می کرد. این همان اتفاقی است که امروز برای فلسطینی ها می افتد. آنها برای کشورشان مبارزه می کنند و هر حمله اسراییل آنها را تندروتر و خشمگین تر می کند.
اما آیا لیونی این تشابه را می بیند؟ وی به طور آرمانی راه حلی برای اسراییل و فلسطین دارد اما در اسراییل وی را " خانمی که الان وقتش نیست بیاید" نام نهاده اند. چراکه وی مدام می گوید که بر این باور است که باید برای صلح مصالحه کند اما نه در حال حاضر. شوهرش می گوید که وی می خواهد به دلیل مخالفت تندش با پیمان اسلو که 15 سال پیش به امضا رسید یک سیاست مدار شود.
اما پیمان اسلو به نفع منافع اسراییل به امضا رسید: زمانی که این پیمان لغو شد، تعداد بنیادگراهای یهودی در خاک فلسطین دوبرابر شد و فعالیت‌های فلسطینی‌ها به طور بی رحمانه‌ای متوقف شده بود. این یک داستان خیالی است که به فلسطینی‌ها راه حلی ارائه شده است و آنها آن را بپذیرفته اند. شلومو بنعمی، وزیر امور خارجه وقت اسراییل، اعلام کرد که اگر من یک فلسطینی بودم، کمپ دیوید را هم نمی پذیرفتم. اگر این را هم نخواهیم مد نظر قرار دهیم؟ لیونی به چه صلحی درمنطقه خواهد رسید؟ این موضوعی است که بسیاری از اسراییلی ها در خصوص آن در تابستانی که گذشت بحث کردند و به نظر می رسد که آنها، گوشهایشان را بسته اند و صدای راکت هایی را که در نزدیکی آنها فرود می آید نشنوند.
این همان‌جایی است که بحث های فلسطینی ها ورای دیوار حائل باید شنیده شود. برای دهه ها، بحث میان رهبران فلسطینی و اسراییلی تقسیم این سرزمین ها بین اسراییلی ها و فلسطینی ها بود. هنوز هم تعدادی از این بحث حمایت می کنند.
بسیاری از رهبران فلسطینی به‌علاوه ادوارد سعید، احمد قریع، ساری نوصیبه، از این طرح حمایت می کنند. در دهه 1920، تعداد کمی از سوسیالیست های یهودی و آزادیخواهانی مانند مارتین بابر سعی کردند برای تشکیل یک دولت با فلسطینی ها مذاکره کنند. هر چند در آن زمان توانستند طرفدارانی نیز پیدا کنند اما این طرح به سرعت با شکست رو به رو شد.
با این طرح فلسطینی‌ها دیگر یک سرزمین محصور نخواهد داشت و فلسطین سرزمینی خواهند بود که بین دریای مدیترانه و رود اردن واقع شده است. بنابراین دیگر به عنوان اقلیتی در این جهان به شمار نخواهند رفت، بلکه اکثریتی از فلسطینی / اسراییلی خواهند بود.
درگیری خاورمیانه از یک بحران قابل حل به یک بحران غیر قابل حل تبدیل شده است. مایکل نیومن، نویسنده ضد اسراییلی می نویسد که برخی بر این عقیده اند که اسراییل دلایل وجود خود را از دست خواهد داد و به باتلاقی که اعراب برای آن درست کرده اند خواهد افتاد. آیا کسی می تواند این مسئله را تصور کند؟ آیا میلیون‌ها یهودی اسراییل را تنها به این دلیل که دیگران می گویند ترک خواهند کرد؟ آیا آنها هزینه ضررهایی را که وارد آورده اند خواهند پرداخت؟ نه آنها می جنگند و در حال حاضر هیچ فضایی برای توافق وجود ندارد.
پنجره فرصت‌های صلح دو طرف فلسطینی و اسراییلی درحال بسته شدن است. پیش از اینکه این پنجره ها بسته شود باید به صداهایی که از فلسطین به گوش می رسد توجه کند. باید این سرزمین را تقسیم کند، همین حالا و به طور شایسته و درست. در غیر اين صورت این نبرد تا همیشه ادامه خواهد داشت در میان سرزمینی که از خون آغشته است.
منبع: اينديپندنت
نظر شما :