حضوری متعارف در سازمان ملل متحد
گفت و گو با هرمیداس باوند، استاد دانشگاه و متخصص روابط بین الملل
محمود احمدی نژاد، رئیس جمهور ایران در چهارمین سفر خود به امریکا برای شرکت در اجلاس سالیالنه مجمع عمومی سازمان ملل متحد، خبر از پیش بردن دیپلماسی ایران در این سفر داد. وی پیشاپیش از دستاوردهای مثبت این سفر ابراز امیدواری کرده و در روز نخست سفر به نیویورک نیز از علاقمندی ایران برای برقراری روابط دوستانه با ایالات متحده امریکا سخن گفت.
گفت و گوی دیپلماسی ایرانی با هرمیداس باوند، استاد دانشگاه و متخصص روابط بین الملل:
- تحليل شما از حضور محمود احمدی نژاد در اجلاس سالیانه مجمع عمومی سازمان ملل متحد چيست؟
بر طبق روال عادی و مرسوم بین المللی، روسای کشورها می توانند در اجلاس سالیانه مجمع عمومی سازمان ملل متحد شرکت کرده و مواضع و پیشنهادات و نظرات خود را پیرامون مسائل روز در صحنه جهانی منعکس می کنند و از این رو سفرهای آقای احمدی نژاد به نیویورک و حضور و سخنرانی در مجمع عمومی سازمان ملل، امری عادی و متعارف است.
اما موضع گیری ها و نظرات ایشان بر یک مبانی منطقی استوار نیست، رئیس جمهور در گذشته مسائلی را همچون تغییر مقر سازمان ملل متحد، بازنگری و اصلاح ساختار و عملکرد شورای امنیت سازمان ملل و مانند آنرا مطرح کرده اند که سال ها و سال ها تکرار شده و راه به جایی نبرده است.
- به نظر شما به چه علت محمود احمدی نژاد از حضور در اجلاس سالیانه مجمع عمومی سازمان ملل متحد بر خلاف روسای جمهور پیشین ایران، استقبال کرده است؟
حضور و سخنرانی و اعلام دیدگاه ها در اجلاس سالیانه مجمع عمومی سازمان ملل متحد همواره برای تازه واردان فرصت تلقی شده است.
حضور در مجامع بین المللی برای این افراد، تازگی داشته و اینگونه تصور می شود که با طرح برخی مسائل، نکات بدیع و جدیدی را به مجمع جهانی عرضه می کنند، در حالیکه بعدها با مراجعه به کارنامه گذشتگان متوجه می شوند که مواضع اعلام شده، بارها و بارها مورد تاکید قرار گرفته و به جایی نرسیده و در نهایت رها شده است.
- تاکید مجدد رئیس جمهور ایران به برقراری رابطه با ایالات متحده امریکا را در سفرشان به نیویورک چگونه ارزیابی می کنید؟
معتقدم مادامی که ایران مشکلات خود را با ایالات متحده امریکا حل و فصل نکند؛ شاهد مسائل و معضلات گوناگون هستیم، بر این اساس باید شاهد باج دادن های مختلف برای شکستن تحریم ها و یا خروج از انزوا باشیم.
علاوه بر این، همواره در رابطه با تعاملات تجاری و اقتصادی، باج دادن ها موجب اولویت یافتن جنبه های سیاسی بر جنبه های اقتصادی می شود.
مصالح و مافع ملی ایجاب می کند که ایران مشکلات خود را با امریکا برطرف سازد چراکه این کشور به هر حال قدرتی است که در منطقه نقش بازدارنده دارد و قویا ذی نفوذ و ذی مدخل است و لذا برای ما ادامه فرایند قطع رابطه و تشدید اختلافات، زیانبار بوده است.
در مقابل اگر معضلات و مشکلات موجود در رابطه ایران و امریکا حل و فصل شود، بسیاری از باج دهی ها و دغدغه ها، پایان خواهد یافت.
نظر شما :