مشکلات پيش روى رييس جمهور آينده ايالات متحده
دولت ايالات متحده خواه جمهوريخواه يا دموکرات، به حرکتى سريع و نمايشى براى تصويب قوانين، معاهدات و سازمان‌هاى بين‌المللى نياز دارد تا پايه سياست خارجه خود را قويا تثبيت کند.
نويسنده: استروب تالبوت، رئيس مؤسسة بروکينگز
بى‌شک مسئوليت دشوارترين، خطرناکترين و پيچيده‌ترين چالش‌هاى امنيت خارجه که تا به‌حال پيش پاى يک تازه‌وارد در کاخ سفيد قرارگرفته است، دامنگير رييس جمهور آينده ايالات متحده خواهد شد. با اطمينان مى‌توان گفت که جرج. دبليو. بوش تحفه‌‌اى را براى جانشين بعدى خود بجاى گذاشته است. نمونه هولناکى از حرکت ناتمام خود يا بحرانى عظيم در موضوعاتى مثل عراق، ايران، افغانستان، پاکستان و روند صلح اعراب و اسراييل.
در واقع ايالات متحده به دنيايى احتياج دارد که در حال تنزل باشد. دنيايى که در آن ملل متحده تضعيف شده و متحدينى که به دوستى امريکا به‌خاطر قدرتش در جهت تامين منافع در حال تزلزشان ايمان دارند. دولت ايالات متحده خواه جمهوريخواه يا دموکرات، به حرکتى سريع و نمايشى براى تصويب قوانين، معاهدات و سازمان‌هاى بين‌المللى نياز دارد تا پايه سياست خارجه خود را قويا تثبيت کند.
براى تحقق اين نيات، رييس جمهور جديد مى‌بايست سر تبعيت در مقابل مذاکرات عذاب‌آور ژنو و سازمان ملل متحد خم کرده و قانون آزادسازى محکومين سياسى را در ديوان عالى کشور مجددا به تصويب رسانده و معاهده دادگاه بين‌المللى جرائم را مجددا امضا نمايد.
مخمصه ديگرى که در انتظار رييس جمهور آينده ايالات متحده مى باشد، آن است که تا زمان طولانى خاورميانه مرکز اصلى تامين نيازهاى شديد امريکا خواهد بود. اين امر کار را براى دولت امريکا، مشکل خواهد کرد. ديگر تهديدات ايجاد موج جديد بازدارندگى از توليد سلاحهاى هسته‌اى و ديگرى ايجاد تمرکز در روند تغييرات محيط زيستى مى‌باشد. دولت ايالات متحده در قبال اين مشکلات و حل آنها، مسئوليتى 3 وجهى را بر گردن دارد. امريکا کشورى است که بيشتر از همه به توليد سلاحهاى هسته‌اى مجهز مى‌پردازد. امريکا بزرگترين توليد کننده گازهاى گلخانهاى است. امريکا تنها کشورى است که ظرفيت رهبرى تلاش‌هاى چندجانبه در حل هر دو مسئله را دارد. البته اين ظرفيت در طى دوران رياست جمهورى بوش شديدا تقليل يافته است.
دولت بعدى مى‌بايست طرح يک ابتکار را بر عهده بگيرد، يعنى تقليل قابل‌توجه زرادخانه هسته‌اى امريکا و روسيه به‌عنوان الگويى براى ساير کشورها. ايالات متحده مى‌بايست مذاکرات بر سر توليد ضد موشک را با روسيه از سر گيرد.
البته بايد ديد دولت‌هاى روسيه و چين، چگونه با گسترش موشک‌هاى قاره‌پيما و بکارگيرى مقياس‌هاى مختلف در جهت درهم شکستن نفوذ، و کور کردن سيستم دفاعى ايالات متحده به آن دولت پاسخ مى‌گويند. مى‌توانيم در نهايت شاهد روند مشابه‌اى در ميان کشورهاى هسته‌اى بالقوه باشيم. مناقشات دوجانبه مى‌تواند موجب شکل‌گيرى جنگ‌هاى هسته‌اى کوچک در ميان کشورهاى هند-پاکستان، و کره‌شمالى-امريکا شود. در آينده نزديک، بسته به شرايط، اين ليست مى‌تواند شامل کشورهاى ايران-اسراييل، اسراييل- مصر، ايران-عربستان سعودى، و چين-تايوان باشد.
حداقل دو دولت از متحدين امريکا، در حال تجديد نظر در تصميمات پيشين خود در خصوص سلاح هسته اى بمب مى‌باشند. دولت ترکيه بيشتر از همسايگى خود نگران است. در ژاپن، مقامات ارشد قانونگذار در کنار نخبگان سياست خارجه پيشنهاداتى را مبنى بر انجام مذاکرات پارلمانى در جهت دستيابى به سلاحهاى اتمى ارائه داده‌اند.
بيشتر کشورهايى که داراى سلاحهاى هسته‌اى مى‌باشند، از اينکه اين سلاح‌ها در اختيار سازمان‌هاى غير رسمى تروريستى و فاسد همچون القاعده قرار بگيرد، هراسان اند. ايالات متحده در کنار کشورهاى صاحب سلاحهاى هسته‌اى، بايد با ايجاد يک مهلت قانونى، تحريمى رسمى، جهانى، قابل تاييد و پايدار را براى کشورهايى که در حال توليد مواد شکافت پذير هستند اعمال نمايد. براى دستيابى به اين هدف، ايالات متحده مجبور به نزديک شدن به متحدين اصلى و شرکاى مسقيم خود و ايجاد مذاکرات هدفمند با دولت ايران مى‌باشد. اگر در مذاکرات اين دو کشور نشانه‌اى از موفقيت ديده شود، واشنگتن به ايجاد روابط کامل با تهران نيازمند خواهد بود.
معاهده ارزشمند ديگر پيمان منع گسترش آزمايش اتمى (CTBT) است. کوته بينانه‌ترين و مضرترين حرکت مجلس سناى امريکا در اين چند سال اخير، مخالفت در به تصويب رساندن اين پيمان در سال 1999 بوده است. اگر رييس جمهور بعدى با مجلس سنا در مورد پيمان منع گسترش آزمايش اتمى به اتفاق نظر برسد، براى دولت ايالات متحده غير ممکن خواهد شد که کشورهاى هسته‌اى ديگر را از انجام آزمايش باز دارد. جدا از مشکلات فنى، هزينه‌هاى سياسى و مالى سنگينى در ارتباط با کاهش نشر گازهاى گلخانهاى پيش‌بينى مى‌شود. در مقابل، خطر گرم شدن کره زمين به‌عنوان کابوسى جديد خودنمايى مى‌کند. براى کاهش ميزان گرماى زمين، دولت ايالات متحده، اتحاديه اروپا، روسيه، و 9 کشور ديگر مجبور به پذيرفتن توقف اجبارى و شديد نشر اين گازها هستند.
پيمان کيوتو در سال 2012 از بين خواهد رفت. اين بدان معناست که رييس جمهور آينده ايالات متحده کمتر از چهار سال وقت دارد تا نقشى قاطع را در تعيين فرد بعد از خود براى پيمان مذکور ايفا نمايد. ايالات متحده بايد از مجراى ديپلماسى و عبرت‌گيرى به اين مهم دست يابد.
وقتى که از حل موضوعات تغييرات آب و هوايى و بازدارندگى توليد سلاحهاى هسته‌اى صحبت به ميان مى‌آوريم، ناخودآگاه پل ارتباطى ميان آنها برقرار مى‌گردد: انرژى هسته‌اى صلح‌آميز در حال رواج است، چرا که بر تکنولوژى دسترس‌پذير تکيه داشته و به‌هيچ وجه توليدکننده گازهاى گلخانهاى نمى‌باشد. اگر جهان بر برق (الکتريسيته) توليد شده اتمى اتکا کند، ملل در حال توسعه نيازمند مساعدت ابزار صنعتى پيشرفته در جهت توليد برق هسته‌اى هستند، و در عوض اين مساعدت، نظارت شديدترى را بر مواد هسته اى و فنون بکارگيرى در امر بمب اعمال کنند.
نظر شما :