متن کامل قطعنامه شماره 1737 شوراى امنيت سازمان ملل متحد

تاريخ تصويب  قعنامه مورخ 2 دى 1385

مدت ضرب الاجل: 60 روز

رييس دوره اى شوراى امنيت : قطر

ارايه پيش نويس توسط : بريتانيا و فرانسه

اصلاحات صورت گرفته:  روسيه

مدت زمان رايزنى براى تصويب: بيش از 90 روز

آرايش آرا15 عضوشوراى امنيت : اجماع کامل و راى مثبت هر 15 عضو به قطعنامه

اعضاى شوراى امنيت: جمهورى کنگو، غنا، قطر، آر‍ژانتين، يونان، دانمارک، ژاپن اسلوواکى،پرو،تانزانيا(اعضاى غير دايم) آمريکا، بريتانيا، فرانسه، چين و روسيه

شورای امنیت :

با یادآوری بیانیه رئیس خود، S/PRST/2006/15 مورخ 29 مارس 2006و قطعنامه 1696 (2006) مورخ 31 جولای 2006؛

با تأکید مجدد بر تعهدش نسبت به معاهده عدم اشاعه تسلیحات هسته‌ای و یادآوری حق کشورهای عضو برای توسعه، تحقیق, تولید و بکارگیری انرژی هسته‌ای برای مقاصد صلح آمیز و بدون تبعیض طبق مواد 1 و 2 معاهده؛

با تکرار مجدد نگرانی جدی خود درخصوص گزارش‌های متعدد مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و قطعنامه شورای حکام آژانس در خصوص برنامه هسته‌ای ایران که توسط مدیرکل آژانس به شورا گزارش شده، از جمله قطعنامه GOV/2006/14؛

با تکرارمجدد نگرانی جدی خود از این که مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در گزارش 27 فوریه 2006 (GOV/2006/15) تعدادی ازموضوعات باقی مانده و نگرانی‌هایی را درمورد برنامه هسته‌ای ایران از جمله موضوعاتی که می‌توانسته ابعاد هسته‌ای نظامی داشته باشد فهرست نموده و این که آژانس نمی تواند نتیجه گیری کند که هیچگونه مواد یا فعالیت های هسته ای اظهارنشده در ایران وجود ندارد.

با تکرارمجدد نگرانی جدی خود درخصوص گزارش 28 آوریل 2006مدیرکل آژانس بین المللی انرژی اتمی (GOV/2006/27) و یافته های آن گزارش، از جمله اینکه با گذشت بیش از 3 سال از تلاش های آژانس برای بدست آوردن شفافیت درخصوص کلیه ابعاد برنامه هسته ای ایران، شکاف های موجود در دانش آژانس موجب نگرانی است و آژان