سرخوردگی غرب در اوکراین

نویسنده: مفتاح شعیب

دیپلماسی ایرانی: زمانی که امانوئل مکرون، رئیس جمهوری فرانسه چند روز پس از تصمیم همتای آمریکایی خود جو بایدن در راستای ارائه مهمات خوشه‌ای به کی یف، اعلام می‌کند که قصد دارد موشک‌های دوربرد به اوکراین بدهد، این مسئله حاکی از آن است که تنش میان غرب و روسیه به حداکثر نقطه خود رسیده است و این‌که با توجه به گسترش ناتو و تهدید روسیه برای اتخاذ اقدامات عملی متقابل، اوضاع احتمالا تشدید خواهد شد.

جدا از آنچه رسانه‌ها در مورد روند جنگ در اوکراین منتشر می‌کنند، غرب سرخورده به نظر می‌رسد و از احتمال عدم پیروزی در این درگیری و شکست ندادن روسیه نگران است. همچنین به نظر می‌رسد که کمک‌های نظامی صدها میلیاردی به کی یف به هدر رفته و تاثیر مهمی در تغییر معادله نظامی نداشته است. ضد حمله اوکراین نیز دراندازه‌ای نبوده که روی آن حساب می‌شد؛ چرا که کند و بی‌تاثیر بوده و نتایج آن نامشخص است. حتی یک کارشناس آمریکایی این گونه استدلال کرده است که اوکراین چه بسا به 117 سال برای بازپسگیری تمام خاک خود از روسیه نیاز داشته باشد. این سخنان به این معناست که امیدی به موفقیت نبرد با سرعت کنونی آن وجود ندارد.

قدرت‌های غربی به رهبری آمریکا روی این مسئله حساب می‌کنند که کرملین پرچم سفید برافراشته و خود را تسلیم کند که این غیرممکن است. علاوه بر این، حساب کردن روی شکست از داخل روسیه، همانطور که برخی در هنگام شورش واگنر توهم آن را داشتند، غیرممکن است بلکه فراتر همبستگی ملی روسیه اکنون از گذشته بیشتر شده است و گسترش ائتلاف ناتو از طریق پیوستن سوئد به آن و افزایش گسترش آن به سمت شرق و طمع ورزی‌اش برای ملحق کردن اوکراین خشم تمام روس‌ها و نه فقط کرملین و رهبران نظامی را برمی‌انگیزد.

بی‌تردید نشست سران ناتو در ویلنیوس سرآغاز مرحله‌ای متفاوت در اروپا خواهد بود و آنچه پس از آن اتفاق می‌افتد نگران کننده و بدبینانه خواهد بود. تمام اقداماتی که علیه روسیه اتخاذ شد با شکست مواجه شد و تحریم‌های بی سابقه علیه این کشور به نتایج مورد نظر نرسید و روسیه منزوی نشد بلکه با قدرت‌های دیگری مانند چین و کشورهای بریکس ایجاد ائتلاف‌های بین المللی را آغاز کرد.

تب و تاب تجهیز کردن اوکراین به قدرتمندترین سلاح‌ها به دغدغه تمام قدرت‌های غربی تبدیل شده است. هدف اصلی آن تحمیل یک شکست راهبردی به روسیه است؛ اما اگر مسکو پیروز شود و حملات خود را تشدید کند، چه می‌شود؟ از این‌رو نباید این قدرت را دست کم گرفت؛ زیرا هنوز سلاح‌ها، قابلیت‌ها و تاکتیک‌های زیادی دارد و غرب این را به خوبی می‌داند و با اصرار بر تشدید دشمنی با روسیه اروپا و جهان را به نقطه‌ای سرنوشت ساز نزدیک می‌کند که ممکن است مسیر تمام تاریخ را تغییر دهد.

منبع: الخلیج / تحریریه دیپلماسی ایرانی/11