داستان ملک عبدالله و برادر ناتنی اش

دیپلماسی ایرانی: پس از وقفه ای یک ساله، امسال با تماس هایی که با سرکیس نعوم، روزنامه نگار مشهور لبنانی داشتیم مجددا توانستیم یادداشت های او را دریافت کنیم. به دلیل پاندمی کرونا، وی سال گذشته به ایالات متحده سفر نکرد و برای همین سلسله یادداشت هایش در دیدار از امریکا را نیز منتشر نکرد. او گفت بعد از بیست سال سفر مداوم به امریکا برای نخستین بار وقفه ای در این سفر ایجاد شد که مسببش کرونا بود. وی در پیامی که سال گذشته به سردبیر دیپلماسی ایرانی داد گفت که کرونا به قدری دست و پا گیر بود که حتی امکان سفرهای بین ایالتی نیز وجود نداشت برای همین هیچ کدام از برنامه هایش برای این سفر تحقق نیافت و برای همین از اساس سفر را لغو کرد. اما امسال با فروکش کردن کرونا، او به ایالات متحده رفت و توانست با مقامات سابق و فعلی امریکایی گفت وگو کند. قبل و بعد از سفر با او در تماس بودیم و با توافقی که با هم داشتیم سلسله یادداشت های مربوط به ایالات متحده اش را در اختیار ما قرار داد.  

به این ترتیب این یازدهمین سال است که دیپلماسی ایرانی سلسله یادداشت های سرکیس نعوم را منتشر می کند. در ادامه بخش سی‌ وچهارم آن را می خوانید:

در ادامه صحبت هایم با پژوهشگر تاثیرگذار که در مراکز پژوهشی مهم امریکا کار می کند و نظراتش در داخل و خارج از امریکا تاثیرگذار است و دو بار در سمت های مهم و عالی رتبه کار کرده و دوباره به کار پژوهش بازگشته است، درباره اردن و رفتارهای شاهزاده حمزه، برادر ناتنی ملک عبدالله و اتفاقاتی که اخیرا در اردن افتاد، گفت: «حمزه وقتی که پدرش از دنیا رفت 18 ساله بود و به وقتش به عنوان ولیعهد انتخاب شده بود. اما برادر ناتنی اش، ملک عبدالله بعد از مدتی او را از ولیعهدی برکنار کرد و پسرش را به جای او انتخاب کرد. بر اساس قانون اساسی او اختیار چنین کاری را دارد و کارش قانونی است. البته در گذشته هم چنین چیزی با شاهزاده حسن، برادر ملک حسین سابقه داشته است، تازه در آن موقع شاهزاده حسن سال‌ها ولیعهد بود. اما وقتی که بیماری ملک حسین عود کرد، او را از ولیعهدی کنار زد و به جای او پسرش، شاهزاده عبدالله را منصوب کرد. شاهزاده حسن در آن موقع این اتفاق را پذیرفت و به قانون و قانون اساسی تمکین کرد، به کارش ادامه داد و به مسئولیت هایش به عنوان ولیعهد سابق از آنجا که فرزند خانواده پادشاهی بود، ادامه داد. هیچ کس از او هیچگاه سرزنش یا خشم یا دلخوری ای نشنید برای همین حتی بعد از ترک سمت ولیعهدی با او با همان احترامی رفتار شد که پیش از این می شد. امیر حمزه این را نپذیرفت، واقعیت کنار رفتن از ولیعهدی را نپذیرفت با وجود این که تصمیمی قانونی و مطابق با قانون اساسی بود. همان طور که تعیین برادر زاده ملک عبدالله را به عنوان ولیعهد نپذیرفت. برای همین شروع کرد با عشایر و شماری از اهالی متنفذ در قدرت و حکومت تحرکاتی را هماهنگ کردن. پادشاه از این موضع از همان ابتدا با خبر شد اما او را به حال خودش رها کرد با این تصور که روزی از کرده اش پشیمان خواهد شد و می فهمد که اشتباه می کرده چرا که درک خواهد کرد چنین رفتارهایی به کشور و قدرت و همچنین خانواده پادشاهی ضربه خواهد زد. اما صبر پادشاه به سر رسید به خصوص وقتی که بدون آگاهی او حمزه با رئیس ستاد ارتش صحبتی را کرد و سعی کرد این گفت و شنودها ضبط شوند و همه جا منتشر شوند و رسانه های مختلف در اردن و مناطق و جهان از آن بگویند. در اینجا بود که ملک عبدالله خود را در وضعیت اضطراری دید و احساس کرد با تداوم این وضعیت سنگ روی سنگ بند نمی شود.»

وی در ادامه گفت: «بعد از ماه های طولانی، شاهزاده حسن، ولیعهد سابق مسئول پیگیری این مساله شد و در آخر موفق شد راه حلی برای آن بیابد. به وقتش دنیا شنید که شاهزاده حمزه از برادر ناتنی اش ملک عبدالله بابت همه کارهایی که کرد عذرخواهی کرد و تاکید کرد که به کشور و پادشاه آن وفادار است. اما چند ماه بعد شاهزاده حمزه اعلام کرد که از لقب شاهزادگی کنار می کشد و دیگر نمی خواهد هیچ رابطه ای با خانواده سلطنتی داشته باشد، اما خواست که پول هایی که به او اختصاص می یابد قطع نشود. به او جواب دادند که انجام آن غیرممکن است. به او گفتند "اگر می خواهی از اسم شاهزاده صرف نظر کنی هیچ امتیاز مالی هم به تو اختصاص داده نخواهد شد."

ادامه دارد...