انتقاد رسانه روسی از زلنسکی: آقای رئیس جمهور شما بزدلید نه مردم اوکراین

نویسنده: نیکولای ستوروژنکو

دیپلماسی ایرانی: ولادیمیر زلنسکی، رئیس جمهوری اوکراین، اوکراینی هایی را که کشور را ترک کرده اند، سرزنش کرد. به گفته او، آنان مرد نیستند. اما، در حقیقت، کل فعالیت سیاسی زلنسکی متشکل از مجموعه ای از تصمیم های بزدلانه ای است که کشور را به سوی فروپاشی، ورشکستگی و شکست سوق می دهد.

ولادیمیر زلنسکی در پاسخ به این پرسش که آینده اوکراین را چگونه می بیند، گفت که این کشور از بحران کنونی به عنوان قوی ترین کشور اروپایی خارج خواهد شد. همزمان با آن، رئیس جمهوری اوکراین به دلایلی تصمیم به تسویه حساب با آن دست از اوکراینی هایی گرفته است که مانند او، خوش بین نیستند.

از همان ابتدای عملیات نظامی، ولادیمیر زلسنکی نقش فرمانده کل را ایفا کرد. تیشرت ها و گرمکن های نظامی، صورت نتراشیده و نمایشی در پشت کیسه های شنی در خیابان های خالی کی یف. این تصویر برای مخاطب های خاص کارساز واقع شد. زلنسکی از مردان اوکراینی که کشور را ترک کرده اند، به عنوان بزدل نام می برد. اما، نباید از یاد برد که بسیاری از مردم شهرها و روستاها در اوکراین باقی مانده اند و حتی بیشتر از زلنسکی مبارزه کرده اند. تصویر رئیس جمهوری با تیشرت نظامی اغراق آمیز است. او یک ترسوی واقعی است. کل دوره ریاست جمهوری او، راه یک بزدلی بوده که در نهایت، مردمش را به سوی یک قتل عام وحشتناک سوق داد.

در روز 21 ماه آوریل سال 2019، حدود 73 درصد از اوکراینی ها به زلنسکی رای دادند. یکی از دلایل اصلی این انتخاب، امید برای پایان جنگ در دونابس بود. اگرچه، پایان دادن به این جنگ، فقط یک هدف مقدماتی بود. در دوره ریاست جمهوری پوروشنکو، بسیاری از مردم اوکراین از ضرورت دائمی برای رویارویی و یا جنگیدن با کسی خسته شده بودند و می گفتند، ما کی باید زندگی کنیم!

اعتماد به زلنسکی فرصت بی نظیری بود تا نامش به عنوان یک صلح طلب در تاریخ ثبت شود. اما، نکته در اینجاست: برای جنگجو بودن به مردانگی بیشتری نیاز است تا برای صلح جو بودن. زلنسکی در طول دوره ریاست جمهوری اش، فرصت های زیادی را از دست داد.

در مورد مخالفان سیاسی زلنسکی چه می توانیم بگوییم؟ بسیاری از آنان پس از درگیری با ملی گرایان، راهی بیمارستان ها شدند. حتی، در زمان پوروشنکو نیز چنین نبود. ناتو نیز وضعیت را بدتر کرد. پایگاه ها در بردیانسک و اوچاکوف، ارسال تسلیحات، توافق برای ساخت و خرید کشتی های نظامی. در زمان زلنسکی، این روند به سطحی رسید که پوروشنگو هرگز در خواب هم نمی دید. خیلی قبل تر از بهار سال 2021، همه چیز به سوی جنگ پیش رفت.

شجاعت یک سرباز با شجاعت یک سیاستمدار متفاوت است. شجاعت برای راه رفتن در زیر گلوله ها و روبه رو شدن با مرگ و شجاعت در تصمیم گیری هایی که ممکن است به قیمت از دست دادن سابقه شغلی ات تمام شود. زلنسکی شجاعت یک سیاستمدار را ندارد و یک بزدل است. به خاطر بزدلی او در برابر ملی گرایان، سربازان و غیر نظامی ها کشته می شوند. مردم اوکراین برای زمین ها و شهرهایی می میرند که دولت اوکراین برای آنها اهمیتی قائل نیست.

در این زمینه، باید ویکتور یانوکوویچ را یادآور شد. او زمانی کاری را انجام داد که زلنسکی جرات آن را نداشت: به طور موقت و نه کامل، همکاری اوکراین با ناتو را محدود کرد. از این رو، زلنسکی حق ندارد، اوکراینی ها را به خاطر نداشتن شجاعت سرزنش کند. او است که با تصمیم های نادرستش، کشور را به سوی چنین بحرانی سوق داده است.

منبع: وزگلیاد (روسیه) / تحریریه دیپلماسی ایرانی