دولت مستبد مخرب خاورمیانه

نویسنده: جان هافمن ((John Hoffman – کارشناس ژئوپولیتیک خاورمیانه و اسلام سیاسی

دیپلماسی ایرانی: امارات متحده عربی همواره به عنوان یکی از مهم‌ترین شرکای ایالات متحده آمریکا در خاورمیانه شناخته می‌شود. طبق همین دیدگاه، ابوظبی متحدی کلیدی در بازدارندگی علیه ایران، مقابله با تروریسم و ارتقاء ثبات منطقه‌ای است. طبق این دیدگاه، به رغم مشارکت گاه و بیگاه امارات در مداخلات منطقه‌ای یا نقض حقوق بشر، چنین اقداماتی به منافع آمریکا آسیب نمی‌زند و امارات برای واشنگتن همچنان نماد ثبات و پیشرفت در منطقه‌ای پرآشوب محسوب می شود.

با توجه به عضویت اخیر امارات در شورای امنیت سازمان ملل، به نظر می‌رسد که «اسپارتای کوچک» اکنون آماده همکاری با آمریکا در زمینه پیشبرد منافع دوجانبه در صحنه‌ جهانی است. اما این رویکرد اشتباه است. چشم‌پوشی از رفتارهای شرورانه امارات متحده برای منافع آمریکا هم در خاورمیانه و هم در داخل آسیب‌زا بوده است.

سیاست‌های امارات در خاورمیانه ذاتا ثبات‌زدا بوده، باعث تشدید بسیاری از جنگ‌های داخلی منطقه شده، قوانین بین‌المللی را نقض کرده و تلاش‌ها برای تغییرات دموکراتیک را با شکست مواجه کرده است. به علاوه، امارات بارها تلاش کرده در سیاست‌های داخلی آمریکا در بالاترین سطوح مداخله کند و دیپلمات‌ها و مقامات دولتی سراسر جهان را تحت نظارت بگیرد.

پیش از خروج از خاورمیانه و ورود به صحنه‌های دیگر، آمریکا باید متحدانی را که می‌‌خواهد منافع خاورمیانه‌ای‌ خود را به آنها واگذار کند، مورد ارزیابی دوباره قرار دهد و از کشورهایی که به دنبال مداخله غیرقانونی در سیاست‌های داخلی آمریکا هستند بخواهد که پاسخگوی رفتارشان باشند. برای این‌ کار، نخست چک سفید واشنگتن برای امارات باید پایان یابد. 

چندین دهه است که سیاست آمریکا در خاورمیانه روی باور خیالی و اشتباه «ثبات استبدادی» استوار بوده است: حکومت‌های خودکامه و مستبد خاورمیانه «می‌توانند با تحمیل نظم سیاسی و اجتماعی علیه شهروندان محرومشان از منافع آمریکا محافظت کنند»، اما همان‌طور که نادر هاشمی، رئیس مرکز پژوهش‌های خاورمیانه در دانشگاه دِنوِر می‌گوید، خلاف این باور درست است: این رژیم‌های استبدادی «منابع اصلی بی‌ثباتی در منطقه هستند، هم از نظر ماهیت حکومتشان و هم از لحاظ سیاست‌هایی که دنبال می‌کنند آنها عامل بی ثباتی هستند».

امارات، نماد بارز این باور نادرست است: «عدم‌پاسخگویی در داخل» و «یک چک سفید از سوی آمریکا» عواملی هستند که باعث شکل‌گیری اقداماتی می‌شوند که ذاتا ثبات‌زدا و مخالف منافع آمریکا هستند.

امارات متحده که در سلاح‌های پیشرفته آمریکایی غرق شده، یکی از مداخله‌گرترین کشورهای منطقه است و سیاست‌هایی را دنبال می‌کند که ایجاد جنگ‌های داخلی، بحران‌های انسانی، از بین رفتن چشم‌اندازهای دموکراتیک و گسترش نارضایتی‌های منجر به اعتراض در منطقه را باعث شده است. ردپای امارات در ناآرامی‌ها مصر، سوریه، لیبی، یمن و اخیرا تونس مشاهده می‌شود.

اقدامات منطقه‌ای و بین‌المللی امارات به شهرت جهانی آمریکا هم آسیب زده و باعث شده قول جو بایدن، رئیس جمهوری امریکا برای پیگیری یک سیاست خارجی متمرکز بر حقوق بشر، ریاکارانه به نظر برسد. به جز پیشینه ضعیفی که امارات در زمینه حقوق بشر در داخل و مشارکت در بحران‌های انسانی منطقه دارد، این کشور از سرکوب مسلمانان اویغور توسط چین حمایت و آن را توجیه کرده است.

امارات فقط منافع خارجی آمریکا را تضعیف نکرده است. ابوظبی در پی مداخله مستقیم در سیاست‌های داخلی ایالات متحده است، اقدامی که می‌توان آن را تهاجم مستقیم به دموکراسی آمریکا دانست. از تلاش برای حمایت از یک نامزد در برابر نامزد دیگر در انتخابات ریاست جمهوری گذشته امریکا گرفته تا اعمال نفوذ در میان نمایندگان کنگره و سنای ایالات متحده برای اتخاذ سیاست هایی مطابق با خواسته های امارات و همچنین اعمال نفوذ در سیاست خارجی امریکا برای پیشبرد آن چیزی که بیش از آن که منافع امریکا را تامین کند، باب میل منافع دولتمردان ابوظبی باشد.

زمان آن فرا رسیده که واشنگتن به چک سفیدش برای «اسپارتای کوچک» پایان بدهد و رسما نقشی را که این کشور در ایجاد بی‌ثباتی در خاورمیانه، تضعیف دستاوردهای دموکراتیک در منطقه و مداخله در سیاست‌های داخلی آمریکا داشته است به رسمیت بشناسد. سریع‌ترین راه برای انجام این کار پایان دادن به فروش تسلیحات آمریکایی به امارات است. هرچند چنین اقداماتی ممکن است آینده پایگاه هوایی آمریکا در الظفره را به خطر اندازد، اما باید از این فرصت برای بازبینی در حضور نظامی گسترده ایالات متحده در منطقه استفاده کرد که خود، عاملی بی‌ثبات‌کننده بوده است. 

بازبینی در روابط آمریکا با امارات متحده عربی باید به عنوان یک کاتالیزور برای بازنگری اساسی‌ در راهبرد گسترده تر واشنگتن در خاورمیانه عمل کند، راهبردی که بر پایه باور نادرست «ثبات استبدادی» بنا شده است.

منبع: فارن پالسی / تحریریه دیپلماسی ایرانی/11