سه کشوری که هر کدام به شیوه خود به فکر شکوه هستند

نویسنده: مرتضی سلطانپور ابیانه، کارشناس مسائل شبه‌جزیره کره

دیپلماسی ایرانی: در نگاه اول بناهای قدیمی کره، چین و ژاپن از نظر ظاهری شبیه به هم هستند. این به این دلیل است که این سه کشور اشتراکات زیادی در تاریخ و فرهنگ دارند و تعامل نزدیکی با یکدیگر داشته اند. با این وجود، اگر به ساختمان های این سه  کشور نگاه کنید، می توانید تفاوت هایی را در روش های معماری منحصر به فرد آنها مشاهده کنید که در ظاهر خیلی به هم شبیه هستند. تفاوت معماری کره، چین و ژاپن چیست و چرا چنین تفاوتی بوجود آمد؟

مردم کشورهای دیگر  به غیر از مردم  شرق آسیا مانند کره، چین و ژاپن با دیدن معماری کره، چین و ژاپن تفاوت هایی را احساس می کنند، اما اغلب دقیقاً نمی دانند تفاوت در چیست؟ اول از همه، اگر به رنگ ها و ساختارهای اساسی مورد استفاده در ساختمان های هر سه کشور نگاه کنیم، می توانید تفاوت را مشاهده کنیم. 

در چین، اغلب از رنگ های قوی مانند قرمز، نارنجی، طلایی و آبی استفاده می شود. علاوه بر این، تمایل به طراحی متقارن ساختمان ها وجود دارد و دارای ساختاری با مربع های زیاد است. همچنین معماری آن تزئینی و بزرگ است. از این طریق می توانید عظمت معماری چینی را احساس کنید. برای اینکه یک ساختمان یک طبقه شبیه ساختمان دو یا سه طبقه شود، سایه بان هایی در زیر سقف نصب می شوند که این نیز یکی از ویژگی هایی است که اغلب در معماری چینی دیده می شود. معماری چینی با مقیاس معماری بزرگ و با شکوه خود بر اساس یک قاره وسیع به طور کلی برجسته می شود.

اما در ژاپن اغلب از رنگ های تیره و کسل کننده مانند سفید، خاکستری، قرمز و سبز استفاده می شد. معماری آن متقارن است و باغ های زیادی دارد. اگر معماری چین با شکوه و عظیم جلوه می کند، از سوی دیگر، ژاپن جلال و عظمت را در کم رنگی نشان می دهد. وضوح مکانیکی در کره و چین یافت نمی شود، و سقف آن مستقیم و شیب دار است که سازه ای مقاوم در برابر باران و برف است. همچنین به دلیل آب و هوای مرطوب، معماری باز و هوایی را دنبال کرد. معماری ژاپنی در کل ساده و ظریف است. عظمت و فرهنگ کاهش گرای ژاپن برجسته است. 

در کره عمدتا از رنگ هایی مانند سیاه، سبز، قرمز، سفید و آبی سرمه ای استفاده می شود. معماری چینی سعی دارد طبیعت را به طور مصنوعی محدود کند، معماری ژاپنی برخی جنبه های دوستدار طبیعت را با باغ ها نشان دارد و معماری کره ای معماری هماهنگ با طبیعت را دنبال می کند. به عنوان مثال، زیبایی طبیعی کره با استفاده از مواد طبیعی و توپوگرافی (شکل سطح و ترکیب چشم اندازهایی با عوارض طبیعی) برجستگی ها و خطوط تراز زمین نشان داده می شود، مانند استفاده از سنگ یا چوبی که از طبیعت به عنوان مصالح ساختمانی بدون پردازش زیاد استفاده شده است. علاوه بر این، سقف معماری کره ای در بین سه کشور با منحنی طبیعی سفال و لبه دار بیشترین برجستگی را دارد. به این ترتیب، معماری کره با طبیعت سازگار شده است و با استفاده از توپوگرافی به همان شکلی که هست با طبیعت هماهنگ می شود. علاوه بر این، زیبایی نرم و ظریف معماری پایدار و راحت است.

بنابراین، چرا چنین تفاوتی بین سه کشور در یک منطقه وجود دارد؟ این به این دلیل است که هر کشور احساسات و فرهنگ های متفاوتی برای دنبال کردن دارد. چین سعی کرده است با ساختن ساختمان های عظیم و باشکوه بر اساس قاره وسیع خود، به فرهنگ خود افتخار کند. هدف اصلی این است که یک فرهنگ منحصر به فرد و باکیفیت را با تاکید بر تاریخ و سنت عمیق به نمایش بگذارند. به عنوان دولتی با محوریت امپراتور، بر شکوه و جلال برای نشان دادن ثروت و قدرت تأکید می کند. معماری
ژاپن تحت تأثیر اقلیم و منطقه قرار گرفته است. به دلیل رطوبت زیاد و تابستان گرم، معماری باز و مقاوم در برابر بارندگی توسعه یافته است. همچنین بر همین اساس ژاپن سبک معماری خاص خود را ایجاد کرد که متناسب با ویژگی های آب و هوای گرم و مرطوب ژاپن و زلزله های مکرر بود. به این ترتیب، ژاپن ساختمان هایی را ساخت که ویژگی های آب و هوایی و منطقه ای متناسب با شرایط خود را در نظر می گرفت، سادگی و ظرافت را که از ویژگی های فرهنگ ژاپنی است، به معماری باستانی ژاپن امروزی تبدیل کردند.

اما کره به عنوان یک کشور شبه جزیره دارای ویژگی های دوگانه قاره ای و جزیره ای است. با این ویژگی ها، معماری کره که با سابقه ای طولانی شکل گرفته، میان چین و ژاپن قرار گرفته است. طبیعت کره فلسفه زندگی متناسب با طبیعت را به مردم بخشید و این امر در معماری منعکس شد تا هماهنگی با طبیعت را دنبال کند. به همین دلیل، معماری با استفاده از توپوگرافی همانطور که هست و سبک معماری ساخته شده با مصالحی که حداقل پردازش را انجام داده اند ظاهر می شود. علاوه بر این، کره بر صرفه جویی به عنوان یک فرهنگ کنفوسیوسی تأکید کرد. در زمان تاسیس سلسله چوسون، در ساختن  معماری کاخ گیونگ بوک گونگ، معیار بر "با تاکید بر اصل صرفه جویی ولی باشکوه و مجلل"، بر شکوه و هماهنگی بیش از حد بین انسان، طبیعت و معماری تأکید داشت. به این ترتیب، کره معماری خود را هماهنگ با طبیعت توسعه داده است. همان طور که از معماری کره، چین و ژاپن پیداست، معماری با توجه به فرهنگ، ویژگی های آب و هوایی و احساسات هر کشور توسعه می یابد.