۱۲۰ دقیقه در ویمبلی فارغ از کرونا

نویسنده: دکتر عبدالرحمن ولایتی، نویسنده و پژوهشگر جامعه شناسی بین الملل  

دیپلماسی ایرانی: تمرکز نگاه‌های جهانی بعد از مدت ها کلنجار با اخبار مرگ و بدحالی هم نوعان خود با پاندمی منحوس کرونا و یاس و دلمردگی حاصل از محدودیت های شدید حاکم بر زندگی جامعه انسانی برای لحظاتی هم که شده متوجه یک بازی تماشایی فوتبال در سطح کلاس یک جهانی شد که بین یک تیم صاحب سبک مورد علاقه فوتبالدوستان جامعه جهانی ایتالیای آتزوری با انگلستان ناکام از جام های معتبر شد. 

همواره فینال جام ملت‌های اروپا برای علاقمندان فوتبال حکم فینال جام جهانی را داشته چرا که قسمت اعظم جذابیت های ویژه فوتبال با بازیکنان خارق العاده و لیگ های تماشایی در قاره سبز واقع شده است. در واقع می توان گفت فوتبال منهای قاره سبز هیچ جذابیتی در خود نخواهد داشت و در این بین در فوتبال اروپا تیم‌های ملی آلمان و ایتالیا به دلیل سبک و سیاق تاکتیکی و تکنیکی و بهره مندی از ظرفیت بازیکنان سطح یک کلاس جهانی از محبوبیت و علاقمندان خاص خود همراه هستند که حضور آنها در رقابت‌های فینال همواره نگاه و تمرکز جامعه جهانی را به خود گسیل داشته است. تماشای این فینال جذاب برای دقایقی هم که شده همه رنج و دردها و بی عدالتی ها و تبعیض های حاصل از سوء مدیریت سیاست و قدرت را ذیل جذابیت های شورانگیز مستطیل سبز برده و به فراموشی سپرد. که این بار شیرینی این شور به دلیل کلافگی و درماندگی و خستگی ناشی از محدودیت های تحمیلی پاندمی کرونا را دو چندان کرد. 

البته با چهره ای که از فضای استادیوم ویمبلی و با حضور طرفداران و علاقمندان دو تیم فینالی (ایتالیا – انگلیس) نمایان بود هیچ نشانه ای از محدودیت های پروتکلی کرونایی نبود و این شرایط نه به دلیل بی ملاحظاتی بلکه بیشتر ریشه در مدیریت مدبرانه و هوشمندانه مدیران برگزاری جام ملت‌های اروپا با همکاری همدلانه دولت‌های اروپایی داشت که قبل از آغاز مسابقات به واکسیناسیون عمومی اقدام کرده بودند و تا حدودی یک بستر مناسب و ایمن برای حضور مردم در استادیوم ها محیا ساخته بودند تا برای هفته ها هم که شده مردمانشان را از این افسردگی تحمیلی کسالت بار کرونایی نجات دهند که از اقبال خوش علاقمندان فوتبال و شاید قاطبه جامعه جهانی این فینال یکی از بازی‌های به یادماندنی تاریخ فوتبال به ثبت رسید. به واقع لحظاتی چند شاید به جرات بتوان گفت همه تماشاگران را به خلسه برده و در لذت تماشای یک بازی شورانگیز فوتبال فرو برد. 

واقعیت ورزش فوتبال نیز همواره همین بوده است؛ چه دورانی که اسطوره برزیلی، پله، با حرکات منحصر به فردش تماشاگران را مجذوب خود می‌کرد و یا چه زمانی که آرماندو مارادونا با پا به توپش دل همه را می ربود و هم اکنون نیز زیبایی فوتبال با حرکات هنرمندانه مسی و رونالدو برای تماشاگران لمس می شود.

در نهایت باید گفت که فینال جام ملت‌های اروپا در ویمبلی لندن و با نمایش هنر تمام عیار فوتبال بین ایتالیا و انگلستان دقایقی هم که شده شادمانی را به جامعه جهانی هدیه داد و جهان را برای لحظاتی عاری از ویروس منحوس کرد طوری که انگار زمان قبل از کرونا متوقف شد تا شادمانی جهان خدشه دار نشود. امید که جهان شادی‌های خود را در کلیات زندگی دریابد.