منطقه آماده سورپرایز اکتبر با محوریت ایران است

دیپلماسی ایرانی: خبرهای خوبی از این روزهای خاورمیانه شنیده نمی شود. در کنار عادی سازی روابط کشورهای عربی حوزه خلیج فارس با اسرائیل که فعلا امارات متحده عربی و بحرین را شامل شده، خبرهای نگران کننده ای از عراق شنیده می شود. ایالات متحده حمله به نیروهای الحشد الشعبی را تهدید کرده و برای عراقی ها خط و نشان کشیده است. البته مساله اصلی ایران است. همان طور که در پرونده عادی سازی روابط با اسرائیل نیز ایجاد کلوپی از مخالفان ایران در کنار اسرائیل هدف بوده است. در تمامی این تحولات مساله رویارویی با ایران مطرح است. ایالات متحده در تمامی ابعاد تلاش دارد ایران را تحت فشار بگذارد و از آنجا که فعلا رویارویی مستقیم با ایران را در توان خود نمی بیند، رویارویی در منطقه و کشورهای همسایه را پیش کشیده است. 

امریکایی ها بهانه کرده اند که دیگر بیش از این حمله به منافع و سفارتخانه شان در عراق را تحمل نمی کنند و تصمیم دارند با قاطعیت واکنش نشان دهند. قاطعیتی که گفته می شود رنگ و بوی باروت و حتی تنبیه های اقتصادی دارد. سفر فواد حسین، وزیر امور خارجه عراق به ایران که ناگهانی بود و بدون برنامه ریزی قبلی صورت گرفت نیز به همین مساله بر می گردد. هفته گذشته، سران چهارگانه عراق شامل رئیس جهوری، نخست وزیر، رئیس دستگاه قضایی و رئیس مجلس به همراه شماری از سران سیاسی عراق تشکیل جلسه دادند که طی آن برهم صالح از پیام تند و گزنده مایک پمپئو، وزیر امور خارجه ایالات متحده امریکا به خود سخن گفت و بیان کرد که امریکایی ها تهدید کرده اند که صبرشان لبریز شده است و قصد دارند در صورتی که ظرف روزهای آینده حملات به نیروهای ائتلاف بین المللی مبارزه با داعش به فرماندهی ایالات متحده متوقف نشود سفارت خود در بغداد را ببندند و به سختی به عاملان این حملات واکنش نشان بدهند. روز پنج شنبه جلسه دیگری را مصطفی الکاظمی، نخست وزیر عراق با سران گروه های سیاسی میزبانی کرد که محور آن بررسی محتوای پیام پمپئو بود. در پی آن تصمیم گرفته شد که فواد حسین به ایران بیاید و تهدیدهای طرف امریکایی را با طرف ایرانی در میان بگذارد. برای همین سفر روز شنبه او به ایران ناگهانی شد.

روز یکشنبه، فضای رسانه ای عراق و دیگر شبکه های عربی ملتهب شده بود. بعضی شبکه های عربی ضد ایرانی مثل اسکای نیوز امارات و الشرقیه حتی اغراق می کردند و بر آتش التهابات می دمیدند، گویی که برای حمله امریکا به مواضع الحشد الشعبی از خود امریکایی ها عجله بیشتری دارند. با همین رویکرد آنها در بسته شدن سفارت امریکا و عزیمت سفیر این کشور از بغداد به اربیل و حتی عین الاسد عجله کردند. آش به قدری شور شد که سفارت امریکا روز دوشنبه با صدور بیانیه ای رسمی اعلام کرد سفیر این کشور بغداد را ترک نکرده و همچنان در سفارت است. حتی تصاویر دیدار او با مقامات عراقی در آن روز نیز منتشر شد تا به این ترتیب نشان داده شود او همچنان در بغداد است. 

تا به این لحظه نه حملات راکتی در عراق متوقف شده و نه از لحن امریکایی ها نسبت به خصم اصلیشان یعنی ایران، کاسته شده است. این در حالی است که دوشنبه شب پایگاه خبری بلومبرگ گزارش داد که دونالد ترامپ، رئیس جمهوری امریکا قصد دارد بیش از ۱۲ بانک ایرانی را تحریم و ارتباط جهانی با کل بخش مالی ایران را ممنوع اعلام کند.

از آن سو، در لبنان نیز اوضاع همچنان متشنج است. بعد از سقوط دولت حسان دیاب در پی انفجار مهیب بیروت جانشین او، مصطفی ادیب نیز روز شنبه با صدور بیانیه ای اعلام کرد از تشکیل دولت ناتوان است و به همین دلیل استعفا می دهد. 

در شمال ایران، درگیری های قره باغ وارد مرحله تازه ای شده است. جنگ آذربایجان و ارمنستان به نوعی جنگ غیر مستقیم ترکیه و روسیه است. بسیاری بر این اعتقادند که عوامل پشت پرده ای وجود دارد که می خواهند تنور این تنش داغ بماند تا به این ترتیب ترکیه و روسیه سرگرم پرونده قره باغ باشند تا از دیگر تحولات منطقه فاصله بگیرند. 

یک روز دیگر وارد ماه اکتبر می شویم. از آنجا که با ورود به ماه اکتبر فاصله ما تا انتخابات امریکا به یک ماه کاهش می یابد، ناظران این ماه را سورپرایز اکتبر می نامند. سوپرایزی که می تواند به معنای هر گونه تحولی در جهت تلاش ها برای پیروزی رئیس جمهوری مستقر در کاخ سفید در انتخابات پیش رو باشد. از آنجا که همه این تحولات با محوریت ایران صورت می گیرد و همه تلاش ها برای فشار بر ایران است، هر اتفاقی که در طول این مدت بیفتد حتی اگر مستقیما با ایران مرتبط نباشد غیر مستقیم به ایران مرتبط است. در طول چهار سال گذشته همه کشورها تلاش کردند تا پرونده خود را از اولویت دستگاه سیاست خارجی امریکا خارج کنند، از روسیه و چین گرفته تا کره شمالی. به این ترتیب و با همه تلاش هایی که دشمنان ایران در کاخ سفید به کار بستند، پرونده ایران در اولویت کاخ سفید ماند و حالا به اوج خود رسیده است. شاید ماه های آینده شاهد تحولات سرنوشت ساز، تعیین کننده و موثری باشیم که روند بسیاری از تحولات و معادلات منطقه ای را تغییر دهد. /انتشار همزمان با اعتماد