به بهانه روز جهانی زن

دیپلماسی ایرانی: اگر مرد از دامن زن به معراج می رسد، پس چه نیکوست زنان قبل از معراج دادن مردان، در زمین به جایگاه شایسته خود دست یابند.
اگر حیات وابسته به تابش خورشید است، بقای انسان نیز محصول زایش زنان است. بی شک جهان بدون زن نه زیبا، که قابل تحمل و دوام نبود. اگرچه هر روز، روز زنان است اما در نگاه تقومی، هشت مارس روز جهانی زنان است و این نامگذاری بیش از آنکه برای حمایت صوری از زنان باشد، باید بسترساز دستیابی برای تحقق حقوقی برابر با مردان در همه عرصه ها باشد. نباید گذاشت روز مادر و روز عشاق سایه ای بر تلاش در جهت اهداف حقوق برابر برای زنان شود.

در میان همه عرصه ها، صحنه سیاست، مردانه ترین عرصه جهان است که بی تردید گشایش آن به روی زنان، می تواند مهمترین عامل دستیابی حقوق برابر با مردان باشد. فارغ از اعطای حقوق و جایگاه برابر برای زنان در غرب، این بخش از جهان با  بسترسازی برای حضور زنان بزرگ در عرصه سیاسی  نشان داده است که زنان نیز می تواند آهنین بوده و در عین حال مادران و همسرانی باشند که حضور آنان در میدان سیاست، عامل نرم شدن خشن ترین عرصه زندگانی شود.

و امروز که مصادف با روز جهانی زنان است، زنان همچنان در خاورمیانه ای که اسیر انواع مختلف جهل و تعصبات کور است، گرفتار نگاه تبعض آمیزی هستند که آنان را جنس دوم می داند. در خاورمیانه زنان چندان جدی گرفته نمی شوند، هرچند که برخی از کشورهای منطقه مانند ترکیه در این راه گام های بزرگی برداشته اند. در سال های اخیر افغانستان، عراق و.... نیز اقدامات قابل توجه ای برای حضور زنان در عرصه سیاست برداشته اند. حضور زنان در ردای وزارت در ترکیه، پاکستان و... نشان از اراده ای دارد که نه در شعار، بلکه در عمل به دنبال ارتقای جایگاه زنان است. در این میان جایگاه زنان در نزد کردها یک استثناء بوده و زنان در بین کردها، جایگاه  ویژه دارند. موقعیت، ارتقا و رشد زنان در میان کردهای منطقه، فارغ از تاثیرگیری از بستر اجتماعی، مذهبی و فرهنگی کردها، حاصل اراده سیاسی و برنامه ریزی برای ارتقای جایگاه زنان کرد در ساختار و رده بندی سازمانی همه احزاب و گروه های اجتماعی است. در حال حاضر رهبری حزب کردی دموکراتیک خلق ها در ترکیه به طور همزمان در اختیار یک زن و مرد است. در نگاه کلان، احزاب کرد اعطای حقوق زنان را یکی از عوامل مهم توسعه دانسته و آن را به سیاست راهبردی خویش تبدیل کرده اند.

و اما در ایران هنوز زنان درگیرمسائل جزئی همانند اجازه ورود به استادیوم اند. به نظر می رسد تغییر ذهنیت پیش نیاز ضروری در  ارتباط با تامین حقوق زنان در عرصه های مختلف باشد. فارغ از مخالفان مشخص و سنتی حقوق زنان، بسیاری از روشنفکران و سیاست مداران حامی حقوق زنان نیز درگیر شعارند و در عمل اقدامی نمی کنند، زیرا عمل کردن به ذهنیت تغییر یافته، شجاعت می خواهد.

برای توسعه پایدار در خاورمیانه و زدودن خشونت از این جغرافیا، در کنار همه اقدامات بایسته، می باید موقعیت زنان ارتقا یابد. خاورمیانه و در این میان ایران، بیش از سایر نقاط جهان، به احقاق حقوق زنان نیازمند است. اگر گفته شود گام برداشتن برای تحقق  حقوق زنان مهمترین عامل توسعه سیاسی و اجتماعی خاورمیانه و ایران است سخنی دور از واقع نخواهد بود.

نکته آنکه حقوق واقعی  زنان، فقط با چهره سازی و حضور نمایشی آنان در مراکز تصمیم گیری به دست نمی آید، بلکه نیاز به تغییرات اساسی در فرهنگ عمومی و قوانین اساسی دارد.