ضد و نقیض‌های پیوستن کلمبیا به ناتو

نویسنده: الیوت گابریل

دیپلماسی ایرانی: همکاری رسمی کلمبیا با پیمان آتلانتیک شمالی یا ناتو، اولین همکاری یک کشور آمریکای لاتین با گروهی اروپایی است که نشان از تغییر رویکرد این منطقه پس از دوران جنگ سرد است. ورود کلمبیا به ناتو را می توان یک همکاری بین المللی نام نهاد و نشانه ای از اینکه نیاز کمتری به حضور نظامی آمریکایی ها در آمریکایی جنوبی و کشورهای آن وجود دارد و این منطقه از نظر ژئوپلیتیک و امنیت سیاسی بیشتر و بیشتر به آمریکا نزدیک شده و می تواند متحدی استراتژیک، به خصوص پس از بروز تنش میان ایالات متحده و چین، باشد.

همکاری ناتو و این کشور آمریکای لاتین در ماه می 2017 کلید خورد. درست بلافاصله پس از انعقاد قرارداد صلح میان بوگوتا و ارتش انقلابی کلمبیا(فارک). با این وجود این کشور هنوز با فعالیت شبه نظامیان راست گرا دست و پنجه نرم می کند. نیروهای امنیتی هنوز با مشکل مواجه هستند و نابرابری شدید در عرصه سیاسی وجود دارد و به خصوص سران فارک از این نابرابری گله دارند.

ناتو در قبال بسیاری از کشورها از اصطلاح شرکای جهانی استفاده می کند. این عبارتی است که در برابر کشورهایی قرار می گیرد که پیش از این در حوزه نفود امپریالیست آنگلو ـ آمریکایی بودند. کشورهایی از جمله افغانستان، استرالیا، عراق، ژاپن، کره جنوبی، مغولستان، نیوزیلند و پاکستان.

اتحاد 29ملت پیش از سال 1949 و در ابتدای آغاز جنگ سرد تشکیل شد و هدف آن مانور استراتژیک علیه گسترش کمونیسم و مقابله با هژمونی شوروی در منطقه یورو ـ آتلانتیک بود. رئیس جمهور کلمبیا و برنده جایزه نوبل خوآن مانوئل سانتوس، درباره همکاری جدید کشورش و عضویت در یک گروه نظامی گفت: «کلمبیا از فعال بودن در عرصه بین الملل سود خواهد برد. حل بسیاری از مشکلات روبه رشد جهانی  نیاز به همراهی و همکاری کشورها دارد.»

ناتو اعلام کرده که همکاری موجود با کلمبیا بر روی امنیت سایبری، امنیت دریایی و عملیات علیه سازمان هایی جنایی و مبارزه با تروریسم تمرکز دارد.

اما این حرکت کلمبیا در سایر کشورهای آمریکای لاتین بازخوردی متفاوت داشت. اوو مورالس رئیس جمهوری بولیوی این اقدام را تحریک آمیز خواند و توطئه ای بر علیه کشورهای ضدامپریالیستی در نیمکره جنوبی توصیف کرد. او ادعا کرد که اندکی پس از ملاقات ناتو با مانوئل سانتوس، کودتای در ونزوئلا اتفاق افتاد. مورالس اشاره کرد: «چطور ممکن است که کلمبیا عضوی از ناتو باشد؟ برای چه؟ برای اینکه اجازه دهد ناتو به کشورهای آمریکای لاتین تجاوز کند، برای اینکه به ما حمله کند. همان اتفاقی که در اروپا، آفریقا و آسیا به وقوع پیوسته است.»

شبکه آرتی مصاحبه ای با رئیس جمهور سابق اکوادور رافائل کوریا ترتیب داد. کوریا در آن مصاحبه اشاره کرد که سانتوس هرگز برنده جایزه نوبل نمی شد اگر برای پیوستن به ناتو ابراز تمایل نمی کرد. از نظر او امکان عملیات ناتو در آمریکای لاتین باید زیر سوال قرار گیرد و وضعیت همکاری جهانی همان باز کردن راه برای آنها در جهت حضور در منطقه است.

با وضعیت فعلی برخی از تحلیل گران از این می ترسند که فردی از احزاب راست گرای افراطی با تکیه بر ملی گرایی در کلمبیا به ریاست جمهور برسد. به این ترتیب ممکن است همه را ه های طی شده برای رسیدن به صلح از بین برود. درحالی که حضور ناتو با ادعای جلوگیری از گسترش کمونیست پس از جنگ جهانی دوم در بسیاری از نقاط زمین انجام گرفت و پایگاه های نظامی در سرتاسر جهان مستقر شد. ادامه این روند در شرایط فعلی نیاز به توجیهی مناسب دارد و  ناتو قادر به تراشیدن بهانه ای مناسب نیست.

  منبع: مینت پرس نیوز/ مترجم: روزبه آرش