شرکت‌های امنیتی خصوصی چه‌ منافعی برای اسرائیل دارند؟

به گزارش خبرگزاری تسنیم، از اواسط دهه نود قرن گذشته میلادی، شرکت های امنیتی خصوصی رژیم صهیونیستی در گوشه و کنار مناطق مورد تنازع در دنیا خود را نشان دادند. آنها تلاش می کنند به ازای مشاوره های امنیتی و اطلاعات جاسوسی و خدماتی از این دست و انتقال اطلاعات نظامی، برای خود مشتری دست و پا کنند.

رؤسای سابق کابینه های رژیم صهیونیستی و فرماندهان نظامی و ژنرال های این رژیم نظیر ایهود باراک و ایهود اولمرت و دان حالوتص و رهبران و افسران ارشد موساد نظیر شبتای شاویت و دانی یاتوم و یوسی مایمن مالکان این شرکت ها هستند و از این طریق اموال نجومی را البته در راستای منافع سیاسی و نظامی و اقتصادی رژیم صهیونیستی به جیب می زنند.

مرکز مطالعات و پژوهش های دمشق با عنوان اختصاری «مداد» در گزارشی به بررسی نقش و ابعاد خطرات این شرکت ها در تحولات منطقه و جهان پرداخته است:

مقدمه

طی دو دهه گذشته و با بروز پدیده جهانی سازی آمریکا، انتشار شرکت های خصوصی برای ارائه مشاوره های امنیتی و انتقال اطلاعات جاسوسی در ابعاد نظامی و سیاسی و اقتصادی افزایش پیدا کرده است. این شرکتهای فراقاره ای نقش مهمی در مناطق مختلف مورد تنازع و جنگ های منطقه ای و تجارت اسلحه دارند و به دنبال تجهیز کشورها و طرف های مختلف تأثیرگذار در عرصه بین الملل به اطلاعات و پژوهش ها و مسائل مرتبط با رویکردهای نظامی هستند.

ایالات متحده آمریکا از اولین کشورهایی است که بسته های تشویقی را برای تأسیس این شرکت های خصوصی ارائه و تلاش کرد فعالیت آنها در عرصه جهانی را تسهیل ببخشد. آمریکا سیستم کاری سیاست خارجی خود را در راستای بهره برداری از این شرکت ها قرار داد تا بتواند به اهداف مورد نظر خود دست پیدا کند.

در پی این اقدام آمریکا، مؤسسات نظامی و اطلاعاتی رژیم صهیونیستی نیز تلاش کردند از این تجربه استفاده و بعد از اقدامات محرمانه سرویس های جاسوسی اسرائیل از جمله موساد که در خدمت اهداف سیاسی این رژیم قرار داشت، شرکت های خصوصی مشابه آمریکا را به صورت علنی تأسیس کنند.

به این ترتیب نخست وزیران سابق رژیم صهیونیستی نظیر ایهود باراک و ایهود اولمرت و فرماندهان نظامی از جمله دان حالوتص فرمانده نیروی هوایی و رئیس سابق ستاد ارتش رژیم صهیونیستی و دیگر مقامات نظامی این رژیم و رهبران سازمان جاسوسی موساد از جمله شبتای شاویت و دانی یاتوم و افسران ارشد اطلاعاتی این سازمان نظیر یوسی مایمان و دیگران فعالیت های خود را در این زمینه آغاز کردند. آنها به مالکان این شرکت های خصوصی و مدیران آن تبدیل شده و به فعالیت های خود در کشورهای اروپایی و آسیایی ادامه دادند تا بتوانند در راستای منافع سیاسی و نظامی و اقتصادی رژیم صهیونیستی به سودهای کلان دست پیدا کنند.

فعالیت های شرکت های مذکور در جهان عرب و کشورهای منطقه همواره خطرات و تهدیداتی برای این کشورها دارد، چرا که این شرکتها همیشه آمادگی لازم برای عقد قرارداد با افراد مختلف را دارند تا آنها را به ازای خدمات در راستای اهداف و منافع سلطه طلبانه نظامی و سیاسی اسرائیل در منطقه، مورد حمایت مالی و تسلیحاتی قرار دهند.

به عنوان مثال برخی از این شرکت ها بیشتر سهام شرکت گاز مصر را در دوران ریاست جمهوری حسنی مبارک دیکتاتور سابق مصر در اختیار داشته و از این اهرم در راستای منافع اسرائیل استفاده می کردند. شرکت های مذکور قادر بودند در مراکز رسمی اطلاعات کشورها و سازمان های مختلف به این ترتیب نفوذ کنند. آنها از ابزارهای مختلف نظیر فساد و باج خواهی و فشارهای مختلف جهت تحقق منافع ویژه و خاص خود استفاده می کنند. آنها همواره بر اساس قوانین خاص خود رفتار می کنند و کاری با قوانین و منشورهای بین المللی که مورد توافق تمامی کشورها قرار دارد، ندارند.

شرکت های مذکور همواره تلاش دارند از اختلافات و شکاف های موجود میان مناسبات عربی ــ عربی، عربی ــ منطقه ای و عربی ــ بین المللی به نفع خود استفاده کنند و شکاف و درگیری را در منطقه افزایش دهند.

اول: تأسیس و گسترش شرکت های امنیتی

در دهه هفتاد قرن گذشته میلادی شرکت های امنیتی خصوصی و افرادی که زیر نظر آنها کار می کردند، بخشی از سازمان های مزدور و غیرقانونی در عرف بین الملل به شمار می رفتند، چرا که به قوانین بین الملل پایبند نبودند و بر اساس اصل سود و نفوذ با هر وسیله ای کار می کردند.

تعریف نیروها و افراد مزدور بر اساس ماده 47 از بند شماره یک منشور ژنو آمده است. این ماده شرکت ها و عوامل آنها را بخشی از نیروهای مزدور به شمار آورده است. اما در دوره بعد از جنگ سرد، اوضاع به کلی تغییر کرد و شرایطی پیش آمد که مبنای کاری این گروه ها بر اساس رویکردهای جدید به رسمیت شناخته شد.

دیوید آیزنبرگ در پژوهشی که آکادمی مطالعات صلح بین الملل در اوسلو آن را منتشر کرد، آورده است که آمریکا در مرحله بعد از جنگ سرد به این نتیجه رسید که بسیاری از منافع این کشور از طریق تحریک سرمایه داران و عناصر سیاسی برای تأسیس شرکت های خارج از چارچوب ارتش و مؤسسات آمریکایی قابل تحقق است. این شرکتها متخصص ارائه خدمات نظامی و امنیتی بودند و برنامه ریزی های لازم در مسائل مربوط به حمایت از شخصیت ها و معامله های تسلیحاتی سازمان ها یا دولت های مختلف در حال تنازع را دنبال می کردند. این اقدامات درست شبیه رفتارهای نیروهای مزدور است که در دهه شصت و هفتاد قرن گذشته میلادی در قاره های آفریقا و آمریکای لاتین و آسیا انجام می دادند.

دولت های متوالی آمریکا اعتقاد داشتند که وجود چنین شرکت های خصوصی می تواند پوشش لازم را برای سرویس های اطلاعاتی و نظامی رسمی آمریکا جهت تحقق منافع بسیار آنها فراهم کند. شرکت های مذکور با دولت ها و طرف های غیردولتی برای انتقال تجربه های نظامی و کمک به ارتش و حمایت از مرزها در سطح جهانی همکاری می کردند، بدون آنکه نشانه ای از موجودیت رسمی نظامی آمریکا به شکل پایگاه های دائمی یا مداخله مستقیم میان افکار عمومی یا جامعه بین الملل وجود داشته باشد.

عناصر متخصص در وزارت جنگ و سرویس های اطلاعاتی آمریکا معتقد بودند که این شرکت ها نقش آمریکا در سلطه جهانی را تقویت کرده و به این کشور در اطلاع مستقیم از بحران ها و حل آنها به صورت یک جانبه کمک می کند، علاوه بر این که تا حد زیادی از هزینه ها و بودجه ارتش می کاهد.

به این ترتیب بود که نقش شرکت های خصوصی در قراردادهای امنیتی و نظامی افزایش پیدا کرد و افراد بازنشسته نیز حوزه فعالیت خود را افزایش دادند، به عنوان مثال از زمان پایان جنگ سرد در سال 1991 تا سال 2000 شرکت های خصوصی آمریکایی در 80 منازعه به وجودآمده دست داشتند، این در حالی بود که حوزه نفوذ این شرکت ها از سال 1950 تا 1989 تنها در 15 منازعه بود.

تعداد نیروهای انسانی فعال در این شرکت ها یا افرادی که به نفع این شرکت ها کار می کنند، شامل کارمندان و نیروهای مسلح ویژه حفاظتی یا جمع آوری کنندگان اطلاعات در سال 2005 بین 124 هزار تا 600 هزار نفر برآورد شده است. این برآورد در نتیجه بررسی قراردادهایی است که این شرکت های امنیتی با ارتش آمریکا و دولتها و طرف های خارجی به امضا رسانده اند.

تنها در عراق 5000 پیمانکار غیرنظامی آمریکایی در انجام مأموریت های مربوط به حفاظت و کارکردهای دیگر حضور داشتند. این اتفاق در نتیجه قراردادهایی بود که برخی شرکت های آمریکایی با دولت عراق به امضا رسانده بودند. بعد از اشغال عراق در سال 2003 حضور این نیروهای آمریکایی در عراق افزایش پیدا کرد. وزارت دفاع و وزارت امور خارجه آمریکا متولی صدور مجوز برای شرکت های مذکور بودند و مأموریت های آنها را به گونه ای طراحی می کردند که در راستای خدمت به منافع آمریکا باشد و هر نوع اطلاعات مورد نیاز سازمان مرکزی جاسوسی آمریکا و وزارت امنیت داخلی این کشور و وزارت انرژی را در زمان لازم در اختیار آنها قرار دهد.

تنها در عراق بیش از 200 شرکت آمریکایی و خارجی و داخلی از این نوع فعالیت می کردند که مأموریت های متعددی را انجام می دادند که شامل موارد زیر است:

• برخی از این شرکت ها مأموریت های ویژه مربوط به مبارزه را در برابر قراردادهای مالی انجام می دادند.
• برخی شرکت ها مسئول ارائه مشاوره های امنیتی و آموزش نظامی و آماده سازی و تجهیز نیروها و حفاظت از شخصیت های مختلف بودند.
• برخی شرکت ها مسئول ارائه خدمات پشتیبانی نظامی سبک نظیر کمک در نگهداری تسلیحات و آموزش نیروها و کمک به استفاده از تجهیزات فنی نظامی و خنثی سازی مواد منفجره و جمع آوری و تحلیل اطلاعات و ارزیابی اوضاع مربوط به طرف های منازعه بودند.

وجه مشترک تمامی تخصص ها و اقداماتی که شرکت های مذکور انجام می دهند، ارائه خدمات است و آنها هرگز دانش و تجربه تولید تسلیحات نظیر مهمات متوسط و سنگین یا تانک یا هواپیما و موشک را به دیگران منتقل نمی کنند. اینها همان خدماتی است که شرکت های امنیتی رژیم صهیونیستی نیز ارائه می دهند. بیشتر این شرکت ها که جنبه بین المللی دارند، مشاوره های امنیتی و آموزشی و جمع آوری اطلاعات را به دیگران می دهند. آنها همچنین به پیمانکاران خود راهکارها و نحوه ارتباط و برقراری مناسبات با دولت آمریکا یا انگلیس و فرانسه و برقراری مناسبات ویژه با رژیم صهیونیستی را ارائه می کنند. این موضوع به ویژه هنگامی ضرورت پیدا می کند که کشورهای طرف قرارداد، از دولت هایی باشند که در آنها جنگ داخلی یا بحران شدید داخلی بین طرف های متنازع ایجاد شده است. نظیر این درگیری ها را می توان در دوران جنگ سرد در آنگولا یا سیرالئون یا بالکان و جزایر پاپوا و گینه نو و برخی دولت های آمریکای لاتین مشاهده کرد.

صاحبان شرکت های امنیتی و سیاستمداران رژیم صهیونیستی:

اگر بگوییم که مجموعه یهودی آمریکایی آیپک از طریق موجودیت رسمی و علنی خود در واشنگتن مأموریت دفاع از منافع اسرائیل و پروژه صهیونیستی و تقویت حمایت های دائمی آمریکا برای اسرائیل را به عهده دارد و این اقدام را از طریق مؤسسات نفوذی محرمانه و علنی خود و قدرت تسلط تبلیغاتی و مالی انجام می دهد تا بتواند موقعیت خود را در مراکز تصمیم سازی دولت آمریکا تقویت کند، مجموعه نظامی و اطلاعاتی محرمانه دیگری نیز در سرزمین های اشغالی وجود دارد که مدیریت فعالیت های تجاری و رایزنی های خارجی در کشورهای مختلف در راستای خدمت به اهداف و منافع اسرائیل و کسب درآمدهای گسترده مالی را دنبال می کند.

این مجموعه از اشخاصی تشکیل می شود که سابقاً در بخش های فرماندهی و مدیریت سرویس جاسوسی موساد فعالیت داشته اند و بازنشسته شده اند. آنها در بازنشستگی تبدیل به یک شخص غیرنظامی می شوند که مدیریت فعالیت های تجاری و اقتصادی را از طریق به کارگیری ارتباطات و اطلاعات محرمانه خودشان دنبال می کنند تا از این طریق بتوانند به سودهای کلان دست پیدا کنند. این فعالیت ها معمولاً با همکاری مؤسسات نظامی و سرویس جاسوسی موساد دنبال می شود، به این ترتیب رهبران و فرماندهان ارتش اسرائیل و موساد بعد از پایان مدت خدمت رسمی نظامی به رؤسای مراکز مطالعات و صاحبان شرکت های تجاری و بازرگانی بزرگ تبدیل می شوند تا بتوانند ثروت خود را افزایش دهند. آنها در نتیجه تخصص های فردی خود و حمایت مؤسسات صهیونیستی و آمریکایی به سود سرشاری دست پیدا می کنند و همچنین منافع سیاسی و اقتصادی و امنیتی آمریکا و رژیم صهیونیستی را نیز تأمین می نمایند.

بررسی سوابق ثبت شده از این شرکت ها به زبان های عبری و انگلیسی (نشریه های هاآرتص و مارکر) از فعالیت این شرکت ها در دنیای بازرگانی و تجارت و بررسی عوامل مسئول مدیریت این شرکت ها نشان می دهد که مهم ترین فعالیت هایی که افسران بازنشسته اسرائیلی و مسئولان سابق وزارتی و حکومتی رژیم صهیونیستی و مقامات عالی رتبه ارتش و کابینه اسرائیل در این شرکت ها دنبال می کنند، شامل موارد زیر است:

1 ــ صادرات تجربه های نظامی و امنیتی و مشاوره های مربوط به این موارد و تأمین برنامه ها و آماده سازی و آموزش نیروها و تأمین ابزارهای تکنولوژی برای مشتریان مختلف شامل دولت ها و مؤسسات نظامی و امنیتی.

2 ــ مشارکت در تجارت نفت و گاز در منطقه و در اختیار گرفتن سهام مربوط به شرکت های ملی و خصوصی.

3 ــ تأسیس مراکز و شرکتهای مطالعات امنیتی و سیاسی و نظامی و مالی برای ارائه خدمات در این تخصص ها.

4 ــ تأمین موجودیت دائمی رژیم صهیونیستی در بازار تجارت و فروش الماس.