زنگ خطری برای ماکرون
روزنامه اعتماد در سرمقاله ای به قلم علی بیگدلی، آورده است: او قصد داشت همان سیاست ترامپ در بحث مالیات ها را به اجرا دربیاورد و با کمک کردن به سرمایه دارها اشتغال بیشتری ایجاد کند اما معمولا نتیجه این کار جز تضعیف طبقه کارگر نیست. هرچند این کار به دلیل اینکه در امریکا سطح سرمایه داری گسترده است به نحوی عملی شد اما در فرانسه از یک سو اعتصاب خیز است و از سوی دیگر، قانون اساسی به ناراضیان این اجازه را می دهد که ...
از هر خاستگاه اجتماعی می توانند دست به اعتراض و اعتصاب بزنند پس شاهد اتفاقات اینچنینی هستیم، موضوعی که در امریکا و انگلیس کمتر می توان شاهد آن بود و تنها کشوری که با فرانسه در این زمینه تشابه دارد آلمان است. بنابراین آقای ماکرون نتوانست آن گونه که می خواهد اصلاحات اقتصادی خود را اجرا کند. در حال حاضر اعتراض ها و اعتصاب ها به این دلیل است که ماکرون قصد دارد مالیات های سرمایه داران را کاهش دهد تا سرمایه داران بتوانند پول بیشتری را به بازار تزریق کند و از این طریق اشتغال افزایش پیدا کند. از همین رو ممکن است فشارهایی به طبقه کارگر وارد شود.
در فرانسه وقتی که دانشجویان دست به اعتراض می زنند کارگرها نیز از آنها حمایت می کنند و این اتفاق به شکل برعکس نیز رخ می دهد. در حال حاضر شاهد هستیم با وجود اینکه پایه اعتراض ها کارگری است اما دانشجویان و دانش آموزان زیادی به خیابان ها رفتند تا علیه این اقدامات اعتراض کنند. در حال حاضر نیز شاهد آن هستیم که آقای ماکرون به شدت تحت فشار است. فرانسه به عنوان دومین اقتصاد بزرگ اروپا و دارای یکی از پرنفوذترین کشورهای اتحادیه با بیشترین مشکلات اقتصادی روبه رو است.
یکی از چالش های اصلی فرانسه بیکاری است که تبدیل به بزرگ ترین چالش امانوئل ماکرون شده است. این اعتراض ها از چند ماه پیش آغاز شده و همچنان ادامه دارد و مشخص نیست استراتژی رییس جمهور برای آرام کردن اوضاع و پایان دادن به اعتراض ها چیست. همزمان نمی توان پایانی ساده بر این اعتراض ها در نظر گرفت. پیش بینی ها حاکی از این است که ماکرون نمی تواند در انجام اصلاحات موفق باشد و همین موضوع می تواند شانس او برای پیروزی مجدد در انتخابات را به چالش بکشد و مجموعه شرایطی که اکنون بر فرانسه حاکم است به نفع راست های افراطی کشور تمام خواهد شد. این گروه در فرانسه به شدت خطرناک هستند و آقای ماکرون دچار اشتباهی شد که برگشت پذیر نیست و به زیان او تمام خواهد شد.
مجموعه این خیزش ها نیز به نفع خانم مارین لوپن، رهبر راست های افراطی تمام می شود. خانم لوپن در انتخابات سال ٢٠١٢ تنها ٥ درصد آرا را به خود اختصاص داد و در انتخابات٢٠١٧ با ٣٥ درصد آرا توانست زنگ خطر قدرت گرفتن راست های افراطی را نه تنها در فرانسه بلکه در سراسر اروپا به صدا در بیاورد و پیروزی این گروه می تواند هیتلر یا موسولینی دیگری را در اروپا بازتولید کند.
نباید فراموش کرد که مقام و منصب برای فرانسوی ها اهمیت ندارد. ژنرال دوگول فردی که فرانسه آزاد را تشکیل داد با همه محبوبیتی که در این کشور داشت زمانی که قصد داشت دوره ریاست جمهوری را به شکلی موقت ١٠ ساله کند با اعتراض های مردم در خیابان ها روبه رو شد.
مردم فرانسه به شدت روی حق و حقوق خود حساس هستند و به دلیل اینکه نوع تفکر و رویکرد آنها در قانون اساسی کشور تحت تاثیر اندیشه های روسو قرار دارد بنابراین اگر کوچک ترین خدشه ای به حوزه حقوقی جامعه وارد شود فورا دست به اعتصاب می زنند و چنین اتفاقی برای فرانسه عجیب نیست و هر روزی می تواند اتفاق بیفتد.
ولی باید یادآوری کنیم که پس از یک سال از محبوبیت بالایی که آقای ماکرون با آن به کاخ الیزه رفت دیگر خبری نیست و هر روز نیز این روند محبوبیت وی سیر نزولی پیدا می کند. دلیل اصلی سفر آقای ماکرون به روسیه نیز تلاش برای کاستن از تحریم های اتحادیه اروپا علیه روسیه بود تا به این وسیله اندکی از فشارهای اقتصادی کاسته شده و فرانسه که با مشکلات اقتصادی بسیار دست و پنجه نرم می کند تا حدی نفس بکشد.
البته نباید فراموش کرد که در این بین ممکن است آقای ماکرون به پیروزی هایی دست پیدا کند و اعتصاب ها و اعتراض ها نیز اندکی فروکش کند ولی در نهایت پیامی که از این اعتراض ها و اعتصاب ها به جامعه منتقل می شود بسیار مهم است. سوال این است که اگر پیروزی یا موفقیتی نصیب ماکرون شود آیا دایمی خواهد بود و آیا می تواند وجهه آقای ماکرون را یک بار دیگر بازسازی کند چرا که اگر اتفاقی به نفع آقای ماکرون رخ ندهد، پیام خوبی به مردم در آینده منتقل نمی کند و ماکرون نمی تواند به ادامه ریاست جمهوری خود در دور دوم فکر کند و در چنین شرایطی هرچقدر عملکرد ماکرون برای مردم دلسرد کننده باشد، پیغامی دلگرم کننده به جناح راست افراطی فرانسه به رهبری خانم لوپن است. در حال حاضر آقای ماکرون نتوانسته طبقه پایین جامعه فرانسه را به خود جذب کند و اکثرا پایگاه محبوبیت او در طبقه میانه و بالای جامعه است.
نارضایتی هایی که در سندیکاهای کارگری فرانسه به وجود آمده، چالش جدی برای ماکرون به حساب می آید. در حال حاضر این واقعیت در فرانسه وجود دارد که اگر امانوئل ماکرون با شکست مواجه شود عملا آلترناتیو دیگری برای او جز حزب راست افراطی و خانم لوپن باقی نمی ماند چرا که سایر احزاب سنتی فرانسه نیز در حال حاضر محبوبیت گذشته را ندارند.
نظر شما :