از پایان تفکر خلیج فارس تا کشف روابط سعودی با اسراییل

الجزیره نوشت: تصمیم عربستان سعودی برای محاصره قطر، در از میان رفتن اعتبار عربی آن را در هفت محور اثر گذاشت.

به گزارش «انتخاب»؛ وبسایت این شبکه عرب زبان در ادامه آورده است:

محور اول، در پایان یافتن تفکر خلیج فارس واحد نمایان شد؛ که در فاصله یک ظهر تا شب به دو جناح چپ و راست تقسیم شد.

محور دوم، کشف روابط سعودی با رژیم صهیونیستی بود.

محور سوم، عجز و ناتوانی سعودیها در اثبات دوستی واقعی خود با اهل سنت در سوریه، یا به بیان بهتر، ناتوانی سعودی در نشان دادن دوستی اش با معارضین این کشور نمود می یابد. آنچه که می توان در چارچوب انگیزه های پیچیده سعودی در عقب نشینی از گرایش های بزرگش در منطقه جای داد؛ انگیزه هایی که پیش از بروز اختلافاتش با قطر برای همگان آشکار نشده بود و بعنوان عوامل توجیه کننده هدف سعودی ها از محاصره قطر و تحریم آن، مطرح می شود. سیاست سعودی بسیاری از مردم سوریه را با وعده کمک تمام عیار، به ورطه شورش علیه نظام وارد کرد، اما در زمانهایی حساس که به کمک آن نیاز داشتند، از ارائه هر گونه حمایتی خودداری کرد، . بدین ترتیب، سعودی ها ثابت کردند که برای رهانیدن مردم سوریه از جنگی که گرفتار آن شده اند، جدی نیستند.

محور چهارم، در موضع گیری عربستان نسبت به حزب الله در لبنان ظاهر می شود، که تا این لحظه باعث شده است سعودیها چیزی را در این کشور از دست بدهند که نیازی به قربانی کردن آن به این شکل، نداشتند.

محور پنجم، در تعصب سعودیها در بیان اختلافاتشان با قطر در یمن نمود می یابد، که البته همین مساله، دست داشتن قطر در آثار منفی دخالت دول خلیج فارس در یمن را منتفی می کند. اکنون، در نتیجه محاصره قطر، ابتکار عمل دولتهای خلیج فارس در دست عربستان و امارات قرار گرفته، اما برای اعراب تاسف برانگیز است که در سایه ضعف ابزار نظامی و استراتژیک سعودی، هر گونه تأثیر مثبت آن در منطقه، بعید به نظر می رسد.

محور ششم، در موضع گیری سعودی ها نسبت به جنبش های ملّی و تحرکات مقاومت آشکار می شود؛ در حالی که از دهه شصت عربستان سعودی از جنبشهای مقاومت و آزادی فلسطین حمایت می کرد، به ناگاه و بدون وجود توجیهی واقعی، این حمایت ها متوقف شد؛ هر چند که قطعا توجیهی برای این سیاست تازه خود دارند؛ توجیهی که می تواند به دور از منطق و حکمت نیز باشد.

محور هفتم، در موضع سعودی نسبت به بهار عربی و انقلاب مصری، تبلور می یابد. سیر حرکت مواضع عربستان نسبت به بهار عربی، از پذیرش، تا محافظه کاری معقول، سپس بی طرفی و در نهایت، در انتقاد پنهان از آن، در تغییر بوده است.

تنها با تکیه بر توجیهاتی که سعودیها برای محاصره قطر مطرح می کردند، می توان تغییر موضع آنها نسبت به بهار عربی و انقلاب مصر را تبیین کرد؛ توجیهاتی مبنی بر اینکه مصر آنطور که عربستان گمان می کرد، به چارچوب حکومت مردمی، با دعوی رهایی از طایفه سیاسی اخوان المسلمین، ملتزم و پایبند نبوده است!