آمریکا در پی برچیدن راه حل دو کشور مستقل است

لارا فریدمن

دیپلماسی ایرانی: پیش از انتخاب دونالد ترامپ به ریاست جمهوری ایالات متحده، او و مشاورین اصلی وی کاملا نشان دادند که دولت ترامپ سیاست طولانی مدت ایالات متحده در رابطه با موضوع اسرائیل و فلسطین را بر هم خواهد زد. از سخنرانی ترامپ در خصوص موضوع انتقال سفارت ایالات متحده، تا اعلام برائت از هر گونه تعهد در خصوص راه حل ارائه شده موسوم به چاره دو کشوری، یا اتخاذ سیاستی که در بهترین حالت جنبه ندانم کاری دارد و در بدترین حالت در حل و فصل موضوع از یک طرف حمایت مستقیم می کند، باید دولت ترامپ را به خاطر حفظ موضع خود از زمان مبارزات انتخاباتی در سال 2016 تا کنون که 11 ماه از بر سر کار آمدنش می گذرد، تحسین کرد.

با این حال، از روزهای نخستین دولت ترامپ تا هفته گذشته و اعلامیه وی در مورد بیت المقدس، متخصصان و تحلیلگران سیاست خارجی اغلب استدلال می کنند که رویکرد ترامپ در خصوص مسئله اسرائیل و فلسطین تا کنون نسبت به مواضع پیشینیان وی تغییر آن چنانی نکرده است. تیم مشاوران نزدیک ترامپ، فعالانه با هر دو طرف مذاکراتی انجام داده اند و ترامپ، که خودش را "معامله گر" می خواند، تکرار کرد که متعهد به بستن یک قرارداد صلح است و این طور نشان داد که قصد ندارد از خط قرمزها عبور کند یا اجازه دهد اسرائیل این کار را انجام دهد.

این استدلال از همان روز اول کاستی هایی در شواهد و منطق داشته و با عقل سلیم جور در نمی آمد. زمانی که هیچ یک از کارها و اقدامات ترامپ منطقی نبود، چه طور می توانست موضع او درباره روابط بین اسرائیل و فلسطین، آن هم وقتی که مشاوران ارشدش همه از موافقان سر سخت اسرائیل بودند، منطقی و مسئولانه باشد؟

به هر صورت به نظر می رسید"اعلامیه اورشلیم" هفته گذشته ترامپ، بر این استدلال ها خط بطلان بکشد، اما شواهد نشان می دهد که این طور نبود. با تشکر از توضیحات و شفاف سازی های مقامات کاملا شایسته وزارت امور خارجه، استدلالی که امروز با آن رو به رو هستیم این است که این "اعلامیه" تاریخی، تغییر رویه معنا داری در سیاست گذشته آمریکا ایجاد نکرده است. این استدلال نیز از منطق به دور است.

ترامپ، رئیس جمهور با ظرافت و زیرکی نیست. او در "اعلامیه" خود گفت: " امروز اعلامیه من آغاز یک رویکرد جدید در مناقشه بین اسرائیل و فلسطین را مشخص می کند." "اعلامیه" ترامپ، سیاست 70 ساله آمریکا در رابطه با بیت المقدس را نابود کرد و به نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل، و جناح راست آن کشور چراغ سبزی برای به سرعت پیش بردن اهداف خود داد.

برای درک مفهوم این "اعلامیه"، باید به سه سوال پاسخ داد: اسرائیل از این سیاست جدید چه برداشتی دارد، و به طور خاص، مقامات ایالات متحده به نتانیاهو می گویند چه برداشتی کند؟ دوم اینکه، این "اعلامیه"، نتانیاهو و جناح راست اسرائیل را به انجام چه اقداماتی سوق می دهد؟ و سوم، دولت ترامپ چه پاسخی به این افدامات می دهد؟

این سوالات به هیچ وجه فرضی نیستند. "اعلامیه" تاریخی ترامپ با برخی تحولات در بیت المقدس همزمان شده است. نتانیاهو و دولتش قوانینی را اجرا می کنند که به طور گسترده مرزهای شهری بیت المقدس را گسترش می دهد، و همین حال، محله های فلسطینی را در اختیار حوزه های خاص و منزوی قرار می دهد.

درست نیست که فکر کنیم نتانیاهو و اطرافیانش از این "اعلامیه" برداشتی کمتر از تأیید تمام سیاست های خود کنند؛ به خصوص اینکه ترامپ نیز خلاف این امر، حرفی نمی زند. به همین ترتیب، زمانی که طرح های جدید و فاجعه بار قانونی می شوند، تصور این که ترامپ با آنها مخالفت معنادار کند، ساده لوحی ما خواهد بود. اگر از دولت ترامپ بخواهند در این باره نظر بدهد، حتما خواهد گفت که در این رابطه دخالتی نخواهد کرد چرا که نمی خواهد طرف کسی را بگیرد. با توجه به مسائل ذکر شده، این استدلال که سیاست آمریکا درباره بیت المقدس عوض نشده، کاملا توخالی است.

هر آنچه ترامپ و مشاورانش در زمان مبارزات انتخاباتی و پس از بر سر کار آمدن وی گفته اند، نشان می دهد که ترامپ علاقه ای به محدود کردن تاثیر "اعلامیه اورشلیم" خود ندارد. به طور خلاصه، ترامپ با این سخنرانی، به نتانیاهو و اشغالگران قول مضاعف داد که ایالات متحده به طور کامل، موافق سیاست هایی است که "راه حل دو کشوری" را لغو می کند. آنها به طور حتم حرف ترامپ را باور می کنند. آیا وقت آن نیست که تحلیلگران و متخصصان نیز همین کار را بکنند؟

منبع : لوبلاگ / ترجمه دیپلماسی ایرانی/ 33