فقرای آمریکایی فقیر تر خواهند شد

دیوید کی جانستون

دیپلماسی ایرانی: بی عدالتی به نفع ثروتمندان، و به ضرر دیگر افراد، در قلب لایحه مالیاتی قرار دارد که جمهوری خواهان امیدوارند بدون برگزاری گفتگوهای عمومی آن را به تصویب برسانند. بدترین نمونه از آن، طرحی است که به واسطه آن، ثروتمندترین افراد، هرگز نباید مالیات بر عواید سرمایه ای خود را پرداخت کنند.

این لایحه مالیاتی نه تنها مالیات املاک را حذف خواهد کرد، بلکه طرح جمهوریخواهان/ترامپ مالیات برعواید سرمایه ای را پس از مرگ حذف می کند.

یعنی مثلا پس از مرگ بیل گیتس که مایکروسافت با وام 50،000 دلاری از والدین خود آغاز کرده است، به ارزش افزوده سهام او و دیگر اموالی که صاحب آن است، مالیات تعلق نمی گیرد. و فرزندان او و فرزندان فرزندانش، از مالیات معاف خواهند شد.

هیچ توجیه سیاسی برای بخشیدن تمام سرمایه های به دست آورده، در زمان مرگ وجود ندارد. مردم باید اعتراض کرده و نگذارند این لایحه تبدیل به قانون شود؛ مگر آنکه معتقد باشند ثروتمندان به پول بیشتری نیاز دارند و مالیات زیادتر از آنچه باید به آنها تحمیل شده است.

تغییرات مالیات بر دارایی های املاک در زمان جورج دبلیو بوش نیز اجازه معافیت مالیاتی بر عواید سرمایه ای در زمان مرگ را صادر می کرد که با اینکه سیاست بدی بود، اما حداقل به 1.3 میلیون دلار عواید (و 2.6 میلیون دلار برای زوج ها) محدود می شد و به افراد فوق ثروتمندی که میلیاردها و شاید حتی ده ها میلیارد دلار ثروت داشتند، تعلق نمی گرفت.

دلیل اینکه فوق ثروتمندان از این قانون بهره می برند این است که تنها اقلیت آمریکایی ها قدرت سرمایه گذاری دارند.

اکثر افراد دارای سهام، املاک و مستغلات و اموال دیگر که ارزش پول آنها در طول زمان زیاد می شود، در طول زندگی خود، این سرمایه گذاری ها را تبدیل به پول می کنند، مالیات آن را پرداخت کرده و بعد، آن را مثلا برای دانشگاه فرزندان خود، رهن خانه، یا هزینه های درمان و هزینه های زندگی در زمان پیری خرج می کنند.

اما اگر ارزش سهام و مستغلات فردی ده ها میلیون یا بیشتر باشد، هرگز نیازی به فروش آنها نخواهد داشت.

بلکه در طول زندگی می تواند به واسطه آنها وام بگیرد و هزینه های زندگی خود را پوشش دهد و هرگز مالیات بر درآمد را پرداخت نکند. براساس برنامه مالیاتی جدید، ثروتمندان می توانند بدون پرداخت مالیات زندگی کنند و پس از مرگ، سرمایه خود را به فرزندانشان به صورت معاف از مالیات منتقل کنند و مردم عادی باید به جای آن مالیات پرداخت کنند.

این برنامه به نفع فوق ثروتمندان، بار حمایت از دولت را از دوش آنان برداشته و بر دوش افرادی که از لحاظ مالی، بهره کمتری نصیبشان شده است، می گذارد. این طرح، یادآور صحبت لئونا هلمزلی، یکی از هتلداران میلیاردر است که گفته بود: "ما مالیات نمی دهیم؛ فقط افراد کوچک مالیات پرداخت می کنند."

جاناتان بلاتمچر، یکی از برجسته ترین مشاوران مالیاتی به فوق ثروتمندان از حزب دموکرات است که از این قانون به وحشت افتاده و می گوید این لایحه سرشار از جنبه های بسیار بد است که ثروت عظیمی به ثروتمندان و فوق ثروتمندان تقدیم می کند.

طرح مالیاتی به بدهی های فدرال کشور که ترامپ علیه آن سخنرانی کرد و جمهوریخواهان سال ها از آن شکایت داشتند، می افزاید. اما به جای یک پیش نویس مالیاتی که موجب کاهش کسری بودجه سالانه فدرال شده یا حداقل آن را افزایش نمی دهد، طرح مالیاتی جمهوریخواهان، طی یک دهه، 1.5 تریلیون دلار بیش بدهی کشور را افزایش می دهد. بدهی های فدرال اکنون بیش از 20 تریلیون دلار است.

به احتمال قریب به یقین، افزایش بدهی باعث می شود جمهوری خواهان بهانه برای کاهش هزینه ها به دست آورند. برنامه های گذشته آنان، بر کاهش خدمات به کودکان، معلولین، سالمندان، گرسنگان و فقرا و به عبارت دیگر آسیب پذیر ترین قشر، تمرکز داشت.

و اگر افراد سهامی از طریق حساب بازنشستگی خود به دست آورده باشند، نه تنها در هنگام فروش مالیات از آن کسر خواهد شد، بلکه باید در مقایسه با مالیات بر سرمایه، مبلغ بیشتری بپردازند.

بنابراین، به عبارت ساده، این طرح به معنای معافیت مالیاتی فوق ثروتمندان و بر دوش کشیدن بار حمایت از دولت توسط افراد عادی از طریق مالیات بیشتر، دریافت خدمات کم تر، یا بدهی فدرال بیشتر است. به قول بلاتمچر: "چیزی به نام کاهش مالیاتی وجود ندارد، بلکه از شانه ای به شانه فرد دیگر محول می شود. وقتی مالیات بر ثروتمندان کاهش یابد، فقیرترها باید ما به تفاوت آن را بپردازند."

منبع : سالن / ترجمه تحریریه دیپلماسی ایرانی / 33