ژن خوب و لوک خوش‌شانس

روزبه آرش:  روز گذشته دونالد ترامپ، رئیس جمهوری آمریکا برای نهمین بار پدر بزرگ شد. نام این نوزاد را لوک گذاشتند. برای همه مردم جهان، به ویژه نسل دهه 60 ، نام لوک، یادآور کارتون و فیلم خاطره انگیز «لوک خوش شانس» یا «لاکی لوک Lucky Luke» است. این تشابه هیچ غریب نیست. لوک خوش شانس کابوی آمریکایی دنیای غرب وحشی بود که همیشه با خوش شانسی و مهارت در تیراندازی خلافکاران را به دام می انداخت. حالا کابوی رئیس جمهوری دنیای امروز نیاز به خوش شانسی زیادی دارد تا با اتهامات زیادی که به او زده شده و فشارهای زیادی که رویش قرار دارد، بتواند دفتر بیضی کاخ سفید را حفظ کند. آیا لوک سفیر این خوش شانسی خواهد بود؟ خود ترامپ که به شدت به این مسئله اعتقاد دارد. رئیس جمهوری آمریکا علاقه زیادی دارد که درباره ژن های خوبش فخر بفروشد. او در طول یک سال اخیر بارها به این مسئله اشاره کرده و فرزندانش را بابت حمل کردن ژن های او خوش شانس دانسته است. ترامپ بار دیگر در مصاحبه نیویورک تایمز از نقش تأثیرگذار ژن خود در سلامت و موفقیتش گفت و مدعی شد فرزندان و نوه هایش نیز از این ژن خوب بهره مند می شوند و نفع می برند.
زمانی که در طول مصاحبه نوه دیگر او آرابلا صحبت هایش را قطع می کرد ترامپ خطاب به خبرنگار گفت که نوه اش در حال یادگیری زبان چینی است: «اون غیر قابل باوره، درسته؟ ژن باهوش خوب!» البته در اظهارنظرهای دونالد ترامپ درباره تأثیرگذاری ژن خوب در موفقیت های تجاری نقاط مبهم زیادی وجود دارد. بررسی دانشمندان نشان می دهد اگرچه ژن ها می توانند به توانایی ورزشکاران کمک کنند و در این زمینه تأثیرگذار باشند اما به طور کلی ژن به عنوان عامل تعیین کننده ای در موفقیت در کسب وکار یا هرجایی و رشته ای شناخته نمی شود. خب اما این ترامپ است و او می تواند همه چیز را انکار کند، درباره همه چیز دروغ بگوید، لاف بزند و سوتی بدهد. از آخرین سوتی ترامپ شب گذشته رونمایی شد. شرکت اپل طی مراسمی از محصولات جدید خود رونمایی کرد. آیفون هایی که به عقیده کارشناسان همچنان به موفقیت های اپل در بازار جهانی تداوم خواهند بخشید. ترامپ اما سال 2013 گفته بود: «باورم نمی شود که اپل آیفونی با نمایشگر بزرگ تر معرفی نکرد. سامسونگ در حال دزدیدن کسب وکار آنهاست. تن جابز در گور می لرزد.» مصاحبه ژن خوب ترامپ تنها مصاحبه عجیب و غریب ترامپ نیست و برای دیدن سوتی های او نیاز نیست به سال ها پیش برگردید، سی ان ان مصاحبه های هفت ماه اخیر ترامپ را بررسی کرده و این مثال های ناب را از آنها درآورده است: مصاحبه با سی ان ان: «سشنز نباید هیچ وقت خودش را درگیر می کرد. اگر می خواست خودش را درگیر کند باید به من می گفت. آن موقع من کس دیگری را برای این شغل انتخاب می کردم.» مگر ترامپ نمی داند درباره چه کسی صحبت می کند؟ جف سشنز، دادستان کل آمریکاست. این بخشی از وظیفه اوست. او باید تکلیف شایعات و اتهامات را روشن کند اما ترامپ در مصاحبه ها و همچنین به واسطه دستیاران ارشد خود آشکارا از کناره گیری جف سشنز از روند تحقیقات «اف بی آی» پیرامون مداخله ادعای روسیه در انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۱۶ آمریکا ابراز ناخرسندی کرد. مصاحبه با فاکس نیوز: «خب، تحقیق درباره روسیه. این تحقیق نیست. این درباره من نیست. می دانید آنها دنبال خیلی چیزها هستند.» بالاخره این تحقیق هست یا نیست آقای رئیس جمهور؟ ترامپ در تمام مصاحبه هایش با وسواسی غریب سعی دارد تا نشان دهد که تحقیقات پیرامون روسیه هیچ ربطی به او ندارد و درباره او نیست. او جایی دیگر درباره تحقیقاتی که در مورد جلسه پسرش با روس ها انجام شده، می گوید: «هیچکسی درباره این جلسه به من نگفت. من نمی دونستم. مهم نبود. به نظر جلسه خیلی مهمی نمی آمد.» بالاخره ترامپ درباره این جلسه می دانست یا نه؟ دونالد جونیور ترامپ هدف از این جلسه را تخریب چهره هیلاری کلینتون اعلام کرده است. چطور چنین جلسه ای درباره رقیب مستقیم ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری تا این اندازه برای ترامپ بی اهمیت بود. اگر بی اهمیت بود چطور این مقدار زمان و احتیاط برای مخفی نگه داشتن جلسه پسر او با روس ها صرف شد. ترامپ در ادامه مصاحبه درباره رقیب انتخاباتی اش گفت: «چیز بدتری درباره کلینتون نبود که بتوانم بگویم و تا به حال نگفته باشم.» این خط از مصاحبه بود که مگی هابرمن را به خنده انداخت. ترامپ می گوید که از جلسه درباره کلینتون هیچ اطلاعی نداشته اما می داند که چیز منفی بدتری در چنته او و تیم انتخاباتی اش برای گفتن درباره کلینتون نبود. سی ان ان به مصاحبه های سیاست خارجی ترامپ هم پرداخته است. ترامپ در گفت وگو با واشنگتن پست می گوید: «سخنرانی من در لهستان بهترین سخنرانی یک رئیس جمهوری در خارج از کشور بود.» واقعا؟ معیار این بهترین بودن چیست؟ ترامپ درباره حضورش در فرانسه گفت: «پسر باحالی بود. باهوش. قوی. گرفتن دست های او را دوست داشتم.» ترامپ درباره رئیس جمهوری فرانسه امانوئل ماکرون این حرف ها را می زند و گرفتن دست هایش را دوست دارد. آن هم درحالی که دست دادن های ترامپ در خارج از کشور و امتناع ازدست دادن با او سوژه هر روز رسانه ها بود. ترامپ ادامه می دهد: «مردم نمی فهمند او دوست داشت دست های من را بگیرد و تاجایی که ادامه یافت این دست دادن خوب بود. او رئیس جمهوری خیلی خوبی خواهد شد ولی خب گرفتن دست های من را دوست داشت.» در آخر ترامپ نقل قول می کند که «ماکرون به من گفت در فرانسه همه من را دوست دارند.» در این صحبت های غریب و این کلمات آشنا ما تنها نیستیم. انگار در همه جای جهان این مدل حرف زدن طرفدار دارد. راستی آدم یاد این تکیه کلام بوشوگ سگ لوک خوش شانس می افتد که درباره دشمنان لوک می گفت: «آخ جون چه آقای مهربونی!»