دشمنان به دنبال مرگ موجودیتی به نام ایران هستند

بشیر اسماعیلی، عضو هیات علمی دانشگاه آزاد

دیپلماسی ایرانی: یک ایران خوب از نظر دشمنانش یک ایران تجزیه شده است. این عبارت اگر چه ممکن است در ابتدا اغراق آمیز به نظر آید، اما بهره ای انکارناپذیر از حقیقت دارد. اگر کشوری تجزیه شود به مثابه آن است که در نظام بین المللی مرده باشد؛ کما اینکه فرقی نمی کند گفته شود مثلا شوروی سابق یا مرحوم شوروی! و به همین منوال زنده یاد یوگسلاوی، شادروان عثمانی و... . دشمنان ایران به دنبال مرگ موجودیتی به نام ایران هستند، و این نه از ره کین که مقتضای طبیعی رقابت های ژیوپولیتیکی در منطقه بحران خیز خاورمیانه است. ما برای دفع این دشمنی ها و حفظ کیان کشور، حقیقتا چه در چنته داریم؟ آیا ایران بی دفاع و منفعل در مقابل خیل کینه توزی ها و شرارت ها قرار گرفته است؟ 

بازدارندگی و موازنه قوا به عنوان اصلی مهم در حفظ امنیت کشور ها به حساب می آید. آمریکا و شوروی در طول قریب به نیم قرن جنگ سرد، با اتکا به این اصل، هیچ یک به دیگری حمله نکردند. بازدارندگی هسته ای مهمترین عامل در حفظ صلح بین آمریکا و شوروی بود. اما در شرایطی که جمهوری اسلامی ایران به طور ناعادلانه ای از برنامه هسته ای خود باز داشته شد، به نظر می رسد توان موشکی ایران تنها و مهمترین عامل بازدارنده این کشور در برابر دشمنان است.

کشورهای حوزه خلیج فارس: عربستان سعودی با خرید سلاح های فوق پیشرفته، تفوق خود در جنگ متعارف را علیه ایران مسجل کرده است. به ویژه نیروی هوایی این کشور در سال های اخیر بسیار تقویت شده و مجهز به جنگ افزار های روز دنیاست. در واقع نقطه قوتی که عربستان خیلی هم روی آن تاکید می کند به گزاف نیست. آنها در عین حال پشتیبانی قوای آمریکایی را هم در منطقه برای یک جنگ برق آسا و حمله به نقاط حساس ایران دارا هستند. عربستان سعودی با خرید این حجم از سلاح، موازنه قوا را علیه ایران به هم زده است، آنها برتری نظامی و لجستیکی بیشتری نسبت به ایران در اختیار دارند، اما آنچه عربستان را با وجود این میزان نفرت و عناد با ایران از ورود به جنگ بازداشته، هراس از پاسخ موشکی ایران است. اصابت چند موشک به میادین نفتی عربستان و همچنین زیرساخت های شهرهای بزرگ این کشور موجب فلج شدن آنی عربستان خواهد شد. در این میان از دست آمریکایی هم کاری ساخته نیست و به گفته کالین پاول سعودی ها حتی مجال تلفن زدن و کمک خواستن از آمریکا را هم نخواهند یافت. این امر برای امارات متحده که نسبت به ایران ادعای ارضی دارد، حادتر هم خواهد بود. شهر های لوکس و مملو از آسمان خراش های این کشور، به علاوه تمام دستاوردهای عمرانی این چند دهه اخیر، با اصابت موشک های ایران نابود خواهند شد، سرمایه گذارها فرار خواهند کرد و توریسم به حال تعلیق در خواهد آمد . به قول معروف آنکه در خانه شیشه ای زندگی می کند، به کسی سنگ پرتاب نمی کند، و این منطق بازدارندگی موشکی ایران است.

رژیم صهیونیستی: سرزمین کوچک اسراییل، به واسطه فقدان عمق استراتژیک، به شدت در برابر حمله موشکی آسیب پذیر است. ایران در واقع اسراییل را  به خاطر در تیررس  نگاه داشتن، به مهار در آورده است. نه فقط موشک های ایران که موشک های حزب الله که در موعد مقرر از چند کیلومتری اسراییل آن را هدف قرار می دهند، تندرو هایی مثل نتانیاهو را هم از جنگ با ایران منصرف کرده است. اسراییل خود را مجهز به سپر دفاع موشکی موسوم به گنبد آهنین می داند. با این حال امثال این سامانه های دفاعی، هنوز قادر به دفع کامل حملات موشکی نیستند. از نظر اسراییل ایران بیش از اندازه پهناور است، پس تجزیه آن استراتژی طبیعی اسراییلی هاست. در این مورد ایران به صرف داشتن موشک ها اکتفا نکرده و جبهه را از طریق لبنان و سوریه یک خط جلوتر یعنی کنار مرزهای اسراییل برده است، چیزی که به آن اصطلاحا در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران محور مقاومت گفته می شود.

آمریکا: ایالات متحده مثل عربستان و اسراییل دشمن فطری ایران نیست، اما از نظر آمریکایی ها دو سلطان در اقلیمی نمی گنجند!  آمریکا خلیج فارس  را حوزه نفوذ خود می داند، پس ایرانی که خودش را محق در تعیین مناسبات این منطقه تلقی می کند، طبعا مزاحم آمریکا به حساب می آید . برای آمریکا هم ایران تجزیه شده به مراتب مزاحمت کمتری نسبت به آنچه امروز با آن روبه روست خواهد داشت. با این وجود آمریکا منافع و هم پیمانان خود در خاورمیانه را گروگان ایران می بیند. آمریکایی ها از پس عراق و افغانستان با قدرت به مراتب نازل تر از ایران بر نیامدند. اینک ایران با نفوذ در شیعیان منطقه و در اختیار داشتن نیروی شبه نظامی و نامتقارن، آمریکا را نسبت به جنگ محافظه کارتر از هر زمانی کرده است.

رهبری، موشک ها و امنیت ملی: امنیت مقوله ای است که برای هیچ کشوری قابل مذاکره نیست. زمانی، بعد از جنگ سرد، ناتو با وعده حفظ امنیت اوکراین آن را غیر اتمی کرد. سال ها بعد اوکراین تجزیه شد و عملا از ناتو هم کاری بر نیامد، اما توان هسته ای این کشور در صورت وجود، می توانست عامل بازدارنده موثری باشد. امنیت ملی مهمترین اولویت منافع ملی ایرانیان در این عصر پر مخاطره و این منطقه بلاخیز است. توان موشکی ایران به همراه نیروهای شبه نظامی وابسته به آن در لبنان، عراق، یمن و سوریه، مهمترین ابزار های بازدارندگی در مقابل دشمنان تا دندان مسلحی است که دورتا دور این سرزمین را فرا گرفته اند. اما علاوه بر این موارد، وجود رهبری قاطع شاید مهمترین عنصر در پیشبرد استراتژی بازدارندگی ایران است. از دیدگاه دشمنانی که مورد اشاره رفت، کاراکتر رهبر ایران را در قالب فردی پیچیده، هولناک و مصمم که هیچ ملاحظاتی در قبال مقابله با دشمن ندارد، می شناسند. حفظ بقا در چنین منطقه خطرناکی برای کشوری با دشمنان بسیار، نیازمند داشتن شیری است که از بازی با او بهراسند. به نظر می آید جمهوری اسلامی ایران در کنار نمایش وجهه تعامل گرا و تنش زدا از خود در عرصه بین المللی که طبعا بر عهده وزارت امور خارجه و دولت است، به جد نیازمند رهبری قدرتمندی است که راه خیال باطل را بر اذهان دشمنان این مرز و بوم ببندد.