اسرائیل خود بزرگترین معضل منطقه است

دیپلماسی ایرانی: نتانیاهو دوباره به تیتر یک رسانه ها تبدیل شده است اما این بار با اخباری از توافق هسته ای ایران. وی در اظهارات جدید خود، توافق هسته ای ایران را رد کرد و این توافق را یک اشتباه تاریخی و فاجعه آمیز خواند. نخست وزیر اسرائیل همچنین از فرصت پیش آمده استفاده و عنوان کرد که اسرائیل از خود در برابر تهدیدات دفاع خواهد کرد.

اظهارات خصمانه نخست وزیر اسرائیل دو سؤال را در ذهن ما ایجاد می کند؛ نخست این که چرا؟ و دوم این که چرا باید اساساً اظهارات نتانیاهو برای کسی اهمیت داشته باشد؟ در پاسخ به سؤال اول باید گفت که نتانیاهو با ایران مخالف است، چرا که این کشور از حماس و حزب الله حمایت و پشتیبانی می کند. هم حزب الله و هم حماس گروه هایی هستند که در پاسخ به اشغالگری ها و اقدامات خصمانه اسرائیل در جنوب لبنان و فلسطین ایجاد شدند.

بدون شک این مقاومت، ایثارگری و جانفشانی نیروهای حزب الله لبنان بود که به اشغالگری های بیست ساله اسرائیل در جنوب لبنان پایان داد و باعث شد تا مردم لبنان بتوانند به خانه و کاشانه خود در جنوب این کشور بازگردند. از سوی دیگر حماس نیز به شیوه ای دموکراتیک برای اداره حکومت انتخاب شد. اکنون حماس کنترل نوار غزه را به دست دارد؛ امری که بدون حمایت های مالی و پشتیبانی ایران هیچ گاه محقق و ممکن نمی شد. البته حمایت و پشتیبانی ایران از حماس و نوار غزه بیشتر به این دلیل بود که اسرائیل در آن زمان سرزمین های فلسطینیان و حدود 7.1 میلیون نفر را در نوار غزه را تحت محاصره خود درآورده بود. حماس همچنین خود را متعهد کرده تا همچنان در برابر اشغالگری های وحشیانه اسرائیل ایستادگی و مقاومت کند؛ ایستادگی و مقاومتی که به ویژه در نوار غزه بسیار آشکار و چشمگیر است.

در طول حمله اسرائیل به نواره غزه در سال 2014 میلادی و جنگ 51 روزه در این منطقه، اسرائیل بیش از 2 هزار فلسطینی را قتل عام کرد. بنابراین، اگر خوب به قضیه بنگریم خواهیم دید که در حقیقت مشکل اصلی اسرائیل است نه ایران، حماس یا حزب الله. علاوه بر این، نه ایران و نه حماس و نه حزب الله تهدیدی برای اسرائیل بوجود نیاورده اند، بلکه آنها تهدیدی برای اشغالگری ها و همچنین اقدامات خصمانه و ظالمانه اسرائیل علیه فلسطینی ها هستند.

می توان تشابهی میان تهدید ناشی از ایران علیه اسرائیل و تهدیدات ناشی از فلسطینیان و مسلمانان علیه ایالات متحده آمریکا متصور شد. تعطیلی «بنیاد سرزمین مقدس» و تعقیب و محاکمه پنج تن از فعالان این بنیاد یکی از بارزترین مصادیق آزار سیاسی مسلمانان و بی عدالتی در ایالات متحده آمریکا به شمار می رود. درست همان طور که ایران هیچ گاه تهدیدی علیه یهودیان نبوده است، این بنیاد خیریه نیز - همان گونه که در جلسات دادگاه و محاکمه نیز به خوبی روشن و مشخص بود – هیچ گاه از تروریسم پشتیبانی و حمایت مالی نکرده است. به نظر می رسد که اسرائیل با تهدید خواندن دیگران به دنبال راهی برای توجیه اشغالگری های خود و سرکوب فلسطینیان است.

بیشتر اخبار منتشرشده در مورد توافق هسته ای ایران شامل ابراز نگرانی متحدان منطقه ای آمریکا از این توافق است. یکی از این متحدان منطقه ای، عربستان سعودی است؛ یک دیکتاتوری بسیار سنگدل و بی رحم که از سوی خانواده ای فاسد و مردسالار اداره می شود. گرادنندگان اصلی این حکومت پادشاهان و شاهزادگانی هستند که همچنان در همان دوران قرون وسطی ای گیر کرده اند. یکی دیگر از متحدان منطقه ای آمریکا، دیکتاتوری مصر است. رهبر دیکتاتور این کشور یعنی «عبدالفتاح السیسی»، فردی است که نخستین رئیس جمهور منتخب در این کشور را از طریق کودتا سرنگون و وی را دستگیر و زندانی کرد. سومین متحد ایالات متحده آمریکا نیز اسرائیل است؛ رژیمی خشن و نژادپرست که حکومت آپارتاید را در فلسطین اجرا کرده است. با متحدانی از این دست، دیگر چه کسی به دشمن نیاز دارد؟

اما سؤال دوم این است که چرا کسی باید به اظهارات و سخنان مطرح شده از سوی نتانیاهو اهمیت دهد؟ پاسخ به این سؤال ارتباط چندانی با مسائل استراتژیک و اشاعه تسلیحات هسته ای ندارد. پاسخ به این پرسش بیشتر به این حقیقت مربوط می شود که سیاستمداران آمریکایی از لابی اسرائیل ترس و واهمه دارند. سیاستمدارن آمریکایی افرادی ترسو و بی جربزه هستند که برای سخنرانی های نتانیاهو در کنگره آمریکا کف می زنند؛ آن هم برای کسی که دستانش به خون فلسطینیان آغشته است. اما این حمایت آنها از نتانیاهو بیشتر به آن دلیل است که آنها نگرانند که از سوی کمیته امور عمومی آمریکا و اسرائیل موسوم به «ایپک» مجازات شوند.

این کمیته و شبکه ای از سازمان ها و نهادهای طرفدار اسرائیل در آمریکا حافظ منافع اسرائیل هستند. روایت آنها از اسرائیل، این رژیم را به عنوان نماد دموکراسی، آزادی و استقامت و صبر به تصویر کشیده و در مقابل فلسطینیان را نیز به عنوان نمادی از نفرت، تعصبات مذهبی و تروریسم نشان می دهند. سیاستمدارانی نیز که این تصویر نشان داده شده از اسرائیل را زیر سؤال ببرند، بدون شک از کار برکنار شده و از عرصه سیاسی کنار گذاشته می شوند. «باراک اوباما»، رئیس جمهور پیشین آمریکا در موضوع انعقاد توافق هسته ای ایران در برابر اسرائیل مقاومت کرد و زیر بار فشارهای اسرائیل کمر خم نکرد. اما اکنون که اوباما رفته است آیا نتانیاهو گام مثبتی را خواهد برداشت؟ آیا نتانیاهو به محاصره نوار غزه پایان خواهد داد یا زندانیان سیاسی فلسطینی را آزاد خواهد کرد؟

منبع: نشریه «فیر آبزرور»/ مترجم: زهره شهریاری