عرب‌ها عادت دارند فقط سلاح‌ ذخیره کنند

دیپلماسی ایرانی: برای ششمین سال است که دیپلماسی ایرانی یادداشت های سرکیس نعوم را که در پی دیدارش با مقام های فعلی و سابق امریکایی نوشته است، منتشر می کند. امسال نیز بر اساس همان رویه دیپلماسی ایرانی تلاش دارد این یادداشت ها را ترجمه و منتشر کند. با این تفاوت که از لحاظ زمانی تلاش می شود نزدیک تر به زمان انتشار آن در روزنامه مرجع یعنی روزنامه النهار باشد و کاربردی ترین آنها در این جا انتخاب و منتشر شود. اهمیت این یادداشت ها در این است که به روز هستند و مطابق با تحولات جاری در منطقه تهیه شده اند و در آنها نکاتی مشاهده می شود که برای خوانندگان می تواند جذاب باشند. در این جا قسمت شصت و دوم آن را می خوانید:

در پاسخ به این سوال که آیا اختلافات میان مصر و امریکا بر سر ارتش و نوع مسلح کردن آن و نقش مسئولیت آن است، یکی از مسئولانی که در اداره سوم کاخ سفید اوضاع مصر را دنبال می کند، گفت: «همان طور که گفتی امروزه مصر نیازمند سلاح و بالگردهای نظامی برای مبارزه با تروریسم است، همچنین ارتشش نیاز به آموزش برای مبارزه با تروریسم و مبارزه یا برخورد با شورش در آن واحد است، نیاز سوم آن سلاح و تجهیزات و مهمات لازم برای موفقیت در همه اینها است. نیازی به توپ و تانک و سلاح هوایی مثل جنگنده های "اف-16" و غیره ندارد. ما تقریبا هر چه مصر نیاز داشت را پیشنهاد دادیم. اما عبدالفتاح السیسی، رئیس جمهوری مصر اصرار کرد که نظرش بر این است که باید سلاح سنگین ذخیره کند. ما ممنوعیت جزئی سابق ارتش مصر را لغو کردیم و الآن بالگردهای نظامی و هر چه در مبارزه با تروریسم نیاز داشته باشد را به آن می دهیم. آن چه برای ما اهمیت دارد دادن سلاح هایی است که به دردش بخورد نه سلاح هایی که استفاده نشوند و از کار بیفتند یا فقط در انبارها ذخیره شوند. مشکل مصر و کلا کشورهای عربی و شاید حتی کشورهای غیرعربی است که دوست دارند سلاح را بدون این که استفاده کنند یا راه استفاده از آن را بدانند، انبار کنند، راه استفاده از آن را بلد نیستند برای این که آموزش ناقص دیده اند یا اصلا آموزش ندیده اند. مصر به خاطر کینه اسلحه از ما سراغ روسیه نمی رود. البته اساسا قبلا سلاح هایش را از آن جا تامین می کرد، مثل ضدهوایی و همچنان هم تامین می کند. همان طور که از ما سلاح های متنوع دریافت می کند. بعضی وقت ها که می گوییم در دادن سلاح هایی که از ما خریده اند، تاخیر می کنیم مسئولین مصری از ما قهر می کنند. این را بیشتر وقت ها موقع امضای توافق ها گفته ایم. هدف ما تمایل به تاخیر بدون دلیل نیست و به خاطر منافع مشخصی هم نیست، بلکه تمایل ما بر دستیابی مصر و هر کس که از ما سلاح می خرد این است که سلاح کار کند نه این که از کار بیفتد یا وقتی سرباز در حال استفاده از آن است، منفجر شود. همچنین اصرار هم داریم که کسانی که از این سلاح ها استفاده می کنند قبل از این که آنها را دریافت کنند، آموزش لازم برای استفاده از آن را ببینند. این اتفاق قبلا در عراق اتفاق افتاد. از ما قراردادهای تسلیحاتی بسیار و بزرگ خواستند. وقتی دیر کردیم رفتند سراغ روسیه و با آن قراردادهای تسلیحاتی به ارزش میلیاردها دلار امضا کردند. روس ها به سرعت سلاح هایشان را تحویل دادند، اما بعضی از آنها در حین استفاده منفجر شدند یا بعضی دیگرشان خراب شدند. روابط ما با مصر خوب است و جای نگرانی نیست.»

پرسیدم: «نظرت درباره روابط عربستان و مصر چیست. ایران بعد از این که به مصر میلیاردها دلار کمک کرد تلاش کرد آن را راضی کند که خود را از عربستان بی نیاز کند، یکی از مقامات عالی رتبه ایرانی که چندی پیش از آن جا دیدن کرد، پیشنهادهایی داد، بعد از دیدار با رئیس جمهوری مصر، سیسی، پیشنهادهای چندمیلیاردی داد تا مصر از عربستان دور شود. همچنین پیشنهاد داد که کشورش پایبند به ارسال ماهانه 30 هزار گردشگر به مصر خواهد بود. جوابی که شنید این بود: "چه می خواهید؟ آیا می خواهید مصر را شیعه کنید؟" پیشنهاد رد شد.»

این مقام عالی رتبه جواب داد: «این صحیح است. مذهب باعث جدایی جهان عربی و اسلامی از هم شده است. در آن جا عربیت وجود دارد. عربستان و به همراهش اکثر کشورهای عربی خلیج فارس کمک هایی دادند. اما همان طور که گفتی کمک ها روابط نزدیک و ثابتی با مصر ایجاد نکرد. مثلا در یمن عربستان به جنگ رفت و از سیسی خواست که ارتش (زمینی) بفرستد بدون این که از قبل درباره این جنگ با او و امکان مشارکت مصر در آن مشورت کرده باشد. در عین حال مصر همچنان بر این باور است که نقش گذشته یا سابقش همچنان وجود دارد یا می تواند به آن نقش بازگردد. مصر سربازهایش را اجاره نمی دهد. با این وجود از باب المندب و سواحل عربستان پشتیبانی کرد. اما با همه اینها عربستان از اتفاقاتی که افتاده خوشش نیامده است. برای اولین بار، کشورهای شورای همکاری خلیج فارس بر سر دبیر کل اتحادیه عرب با آن مناقشه می کنند و رد می کنند که همیشه این سمت در اختیار مصر باشد.»

بعد از آن به سراغ مسئول مهمی که در اداره مهم سوم در داخل کاخ سفید که عموما اوضاع مشرق عربی را دنبال می کند، رفتم. در ابتدای دیدارمان پرسیدم: «آیا هیئت پارلمانی که اخیرا از واشنگتن دیدن کرد و می خواست راه و روش اجرای قانون اخیری که با هدف خشکاندن منابع مالی حزب الله صادر شده است، تعدیل شود را دیدی؟»

جواب داد: «با آنها ملاقات کردم اما البته در همه جلساتشان شرکت نکردم. این سفر اقدام خوبی بود. لازم بود که روابط مستقیمی میان مجلس نمایندگان لبنان و کنگره امریکا برقرار شود. چیزی شبیه هیئت مشترک دو جانبه ایجاد شد و از اعضای کنگره دعوت شد که به طور دوره ای از لبنان دیدن کنند، مثلا حداقل دو بار در سال و مشابه همین کار را پارلمان لبنان نیز انجام دهد.»

ادامه دارد...